Category: Recensies

Small Crush – Rumbin’ Tummy

De losse delen, vlot liefdesliedje, lekker jengelende gitaren en kittige meisjeszang kennen we zo langzamerhand wel. Toch, de manier waarop Small Crush ze mixt klinkt fris en overtuigend alsof ze ze het allemaal zelf bedacht hebben.

Wat de Bay Area band anders net even maakt dan voorgangers en tijdgenoten is de heerlijk achteloze manier waarop Logan Hammon haar teksten zingt.  En hoe haar band heerlijk achter haar aan huppelt, als woensdagmiddag pupillen achter een bal aan.

Waar Small Crush ook voor waakt is ons geduld op de proef stellen. Rumblin Tummy duurt net iets meer dan 2 minuten en is daarmee nog geen eens het korstte nummer op het kakelverse Penelope album.

English Teacher – The World’s Biggest Paving Slab

Meestal pikken we plaatjes op in de week van release. The World’s Biggest Paving Slab van English Teacher heeft eerst even in de week gestaan.

Meer van hetzelfde dachten we eerst, maar daar zijn we dus op teruggekomen. De nieuwe single van de band uit Leeds blijkt bij nader gehoor toch niet onder te doen voor  Pinguin favorieten als A55, R&B of Good Grief. De gitaarriff is solide maar niet  spectaculair,  de zang van Lily Fontaine die in één adem moeiteloos overschakelt van zingen naar praten is dat wel. En het in galm gedrenkte refrein mag er ook zijn. Laat dat debuutalbum maar komen.

‘s Wereld’s grootste (stoep)tegel ligt overigens in het Engelse plaatsje Coine.

Eartheater – Crushing

Je kunt de naam, Eartheater op twee manieren lezen, aarde-eter of oor-theater. Het zal het eerste wel zijn, want één woord.

Het is hoe dan ook een passend enigmatisch alias voor een artiest wier muziek even raadselachtig is als haar artiestennaam. Volgens het burgerlijk wetboek heet ze Alexandra Drewchin, is ze geboren in Pennsylvania geboren en woont ze tegenwoordig in Queens, New Yorks. Eartheater is een artiest voor wie het woord eclectisch lijkt te zijn uitgevonden. Per album, ze heeft er nu vijf op haar naam staan wisselt ze van muzikale persoonlijkheid. Het recente Powders is misschien wel haar minst moeilijk toegankelijke. Of anders gezegd, haar meest radiovriendelijke wat overigens niet geldt voor alle songs op het album. Single Crushing is een triphop track met een heerlijk luie beat en zwoele violen. Alexandra croont een tekst over een geliefde met welhaast mythische krachten. Toch twijfelt ze of ze hem moet houden of dumpen.

Lowertown – Bline

De landerige zang is nog tot daar aantoe, maar de bas loop uit de pas en ook de rest van de band lijkt maar wat te doen. Daarnaast praat er iemand doorheen. Na een paar draaibeurten blijkt er echter toch lijn te zitten in Bline en smaakt de nieuwe single van Lowertown naar meer.

Lowertown is een Amerikaans duo, bestaande uit Olivia Osby en Avshalom Weinberg dat al sinds 2018 operatief is, ook al een album uit heeft maar tot nu toe buiten het bereik van onze radar is gebleven. Bline is de voorbode van een EP die ze anders dan vorige releases in eigen beheer gaan uitbrengen. Misschien omdat ze bij hun oude  label een nummer als Bline net even te freaky vinden. Daar zullen de muzieksamenstellers van de publieke radio het waarschijnlijk wel mee eens zijn, maar voor ons bekkie is Bline prima spekkie.

The Coral – Holy Joe’s Coral Island Medicine Show 

The Coral – Holy Joe’s Coral Island Medicine Show (Virgin)

Wie is toch de man die de nummers op Holy Joe’s Coral Island Medicine Show aan elkaar babbelt met zijn karakteristieke stemgeluid? Hij heeft veel weg van Kitt, de stem uit de pratende auto van Michael Knight, die in de jaren 80 bekend werd als Knight Rider. Maar het gaat om de Britse acteur John Simm.

Holy Joe’s Coral Island Medicine Show is een plaat die een redelijk vertrouwd The Coral-geluid laat horen. Doordat de nummers aan elkaar worden gepraat door Simm heeft het album nog veel meer weg van een soundtrack voor een spaghettiwestern. Het is smaakvol gedaan en alles klopt op muzikaal gebied.

Je zou kunnen zeggen dat er geen hits op staan, maar dat pareren we moeiteloos door te concluderen dat The Coral nooit een echte hitmachine is geweest. Grappig detail is trouwens dat Simm een The Coral-fan van het eerste uur is. Hij speelt toch wel een eminente rol op Holy Joe’s Coral Island Medicine Show.

Een album dat juist door de aanwezigheid van Simm de aandacht extra goed weet vast te houden. Geen hits, geen overdreven gekke fratsen maar een The Coral met een countrygeluid dat we zo graag horen. Veel goeie liedjes, dat ook. Gelijktijdig uitgekomen is Sea of Mirrors, waardoor we zonder meer kunnen spreken van een tweeluik. Pieter Visscher

The National – Deep End (Paul’s in Pieces)

Het verhaal is als volgt. De opnamen van het eerder dit jaar verschenen First Pages of Frankenstein album van The National verlopen uiterst moeizaam. Aanvankelijk denkt zanger Matt berninger een writersblock te hebben.

Hij blijkt in een diepe depressie te verkeren. Hoe dan ook er komt geen zinnig woord uit zijn pen. De realisatie dat hij klinisch depressief is, is ironisch genoeg ook iets van een opluchting. Met hulp lukt het hem uit het dal te klimmen. Zo draait de wind nog tijdens de opnamesessies met als gevolg dat er nog geen half jaar na Frankenstein alweer een nieuw National album uit is.

Volgens pers en fans is Laugh Track op alle fronten de betere plaat. Op basis van het voorafgaande en de titel zou je misschien denken dat Laugh Track een andere band laat horen. Deels klopt dat ook, er wordt meer geëxperimenteerd, er is meer variatie in mood en tempo, maar The National is en blijft The National. Carnavalskrakers zitten niet in de aard van het beestje.  Deep End klinkt dan ook niet zozeer vrolijk als wel opgelucht, optimistisch zelfs.

2023 is een goed jaar voor Matt, The National en de fans.

Stella – I Am Tired

Het Amsterdamse Stella gaat niet over een nacht ijs. De band onder aanvoering van Tosca van der Waals bracht begin 2021 hun eerste single uit. Ze waren toen al zo’n drie jaar actief aan het live-front. Single twee volgde eind 2021. Daarna bleef het stil tot februari van dit jaar er eindelijk weer een nieuw nummer online kwam. Daar zijn er in de loop van het jaar drie bijgekomen.

Die zijn nu bijeengevoegd tot een EP. ‘I love you fish’ is de intrigerende titel. Stella is van de gitaarmuziek, intens gezongen, donkergetinte rocksongs. Geen kwaad woord over de ritmesectie, maar het is de spanning die zangeres/tekstdichter Tosca van der Waals en haar gitaarspelende zus Jasmine creëren die Stella tot zo veel meer maakt dan de zoveelste door een vrouwen aangejaagde Nederlandse indieband. Case in point is I Am Tired dat al drie jaar op de setlist staat en nu dus ook online

Whispering Sons – The Talker

Whispering Sons gooit het over een andere boeg met nieuwe single The Talker. Maar niet zo dat de Vlaamse band onherkenbaar wordt.

Dat zou ook vrij moeilijk zijn met zo’n unieke vocalist als Fenne Kuppens in de gelederen. The Talker is wat de titel beloofd; een half gesproken half gezongen nummer,  in de lijn van ‘onze’ Lewsberg, maar dan met drie keer de energie. Het legendarische Television daaraan doet The Talker ook wel denken, maar dan zonder solo’s.

Kortom Whispering Sons is bezig haar postpunk palet uit te breiden en dat kunnen we alleen maar toejuichen.

Pinguin Radio presenteert Volkskrant Radio – september 2023

Pinguin Radio en de Volkskrant slaan de handen ineen voor een maandelijkse radio-uitzending waarin de luisteraar bij de hand wordt genomen langs de beste albums en de beste tracks van het moment.

de Volkskrant

Iedere eerste maandag van de maand tussen 20:00 en 22:00 uur live te beluisteren bij Pinguin Radio en een dag later terug te vinden op Volkskrant.nl als podcast en uiteraard ook bij ons op de site!

Dit alles, en meer, is te vinden op de maandelijkse Volkskrant Radio-podcast op Pinguin Radio.

Met aandacht voor deze albums:

  1. Alkaloid – Numen
  2. Blonde Redhead – Sit Down for Dinner
  3. Buddy & Julie Miller – In The Throes
  4. Duncan Laurence – Skyboy
  5. Elephant – Shooting for the Moon
  6. Empire State Bastard – Rivers Of Heresy
  7. Jorja Smith – falling or flying
  8. Olivia Rodrigo – GUTS
  9. Sparklehorse – Bird Machine
  10. The Chemical Brothers – For That Beautiful Feeling

Allah-Las – Dust

Wisselende reacties op de vorige singles van het nieuwe album van Allah-Las. De eerste, The Stuff was ok, maar de twee anderen niet echt of echt niet eigenlijk.

Over Dust zal iedereen het eens zijn; prima plaatje. De nieuwe single heeft weer die relaxte, zonovergoten garage surf sfeer van weleer. Zo’n nummer dat eigenlijk het best tot zijn recht komt in een auto op speedcontrol met het dak open, vriend(in) naast je en de surfplank op de achterbank. Helaas komen droom en werkelijkheid zelden overeen. Ingeval van Dust ontbreekt er een belangrijk ding in het plaatje, de geliefde. Dat maakt Dust wat weemoediger dan we van  Allah-Las zijn gewend, maar niet minder mooi.