Category: Recensies

Khruangbin – May Ninth

Het Texaanse Khruangbin staat voor ontspanning en onthaasting in deze turbulente tijden.

Zet een plaat op van het trio en het is alsof er een last van je afvalt. Het is een illusie natuurlijk, de psychologische term is escapisme, maar het werkt wel. En is goedkoper (en gezonder) dan drugs. Toch blijft het bijzonder dat Khraungbin zo aanslaat in alternatieve kringen; muzikaal staat de band dichter bij Andy Williams dan Nick Cave zeg maar.

Tien jaar geleden lieten Laura Lee, Mark Speer en DJ Johnson voor het eerst van zich horen en eigenlijk is het daarna vrij snel gegaan. Het debuutalbum sloeg niet in, maar aan. Toen bleek dat de betovering van hun muziek live misschien nog wel beter werkte dan op plaat was hun kostje gekocht. Op dat debuut staan nog wel wat uptempo tracks. Afgaand op de twee jongste singles, uitgegeven in de aanloop van de release van A La Sala wordt album zes een plaat om liggend te ondergaan. Liefst in een zon en waterrijke omgeving waar je op je wenken wordt bediend. Er wordt zachtjes gezongen op May Ninth en er zal een reden zijn dat de song zo heet, maar niemand die zich daar druk om maakt. Zolang het zonnetje blijft stralen, het water kabbelen en de tropische cocktails rijkelijk vloeien is er geen wolkje aan de lucht.

Royel Otis – Foam

Van local heroes tot internationaal vermaarde act. We lopen een beetje op de zaken vooruit, maar alles wijst er op dat Royel Otis na de zomer in de V.S. en Europa net zo’n succes zal zijn als nu al thuis in Australië.

Twee jaar zit er tussen doorbraak single Oysters In My Pocket en de release van het debuutalbum van het duo. Je kunt zeggen dat het allemaal gepland is.  Voor de opnamen van dat debuut zijn de heren overgevlogen naar Engeland om daar te werken met Dan Carey, de heetste producer van dit moment. Maar tussen planning en werkelijkheid staat vaak het onvoorziene in de weg.

Terwijl Velvet nog goed gaat in de Graadmeter is er alweer een nieuwere single. Die willen we je niet onthouden. Foam is Royel Otis (en Dan Carey) in optima forma; een licht exotische beat, up, maar toch ook een beetje down, en een melodie die niet misschien meteen maar wel geleidelijk blijft hangen. En zo hebben Otis Pavlovic en Royel Maddell er nog wel meer op het PRATTS & PAIN album. En o ja, Royel Otis staat op BKS 24.

The Bevis Frond – Focus On Nature

The Bevis Frond – Focus On Nature (Fire)

Nick Saloman is sinds 1986 de frontman van The Bevis Frond uit Londen. Geweldig gezelschap, dat in de loop der jaren een album of 30 opnam. Graaggehoorde gast op Pinguin Radio en da´s niet zomaar natuurlijk. Want we hebben te maken met kwaliteitsrock.

Focus On Nature is de nieuwste worp van het kwartet en wát voor een worp. Negentien nummers maar liefst en geen miskleun te bekennen. Je zou dat razendknap kunnen vinden na al die jaren en dat doen we dan ook.

Neem een punky rocksong als Empty, die je wel veertig keer achter elkaar wil horen. Het is een van de nummers waarop ook Salomans dochter Debbie te horen is. Haar geluid is zonder meer complementair aan dat van pa.

Focus On Nature is 75 minuten lang hoogstaande poprock, die zijn oorsprong vindt in de jaren 60. Waarin we absoluut vlagen Dinosaur Jr voorbij horen komen. Saloman (70) bespeelt wederom alle instrumenten en is ook weer verantwoordelijk voor de productie. Wat. Een. Geweldige. Plaat. Pieter Visscher

 

Full Flower Moon Band – West Side

Full Flower Moon Band is een stroperige rockband uit het Australische Brisbane. Twee jaar geleden bracht de band een eerste album uit.

Dat debuut is dus volledig langs ons heen gegaan. Ter verdediging voeren we aan dat de band van Katherine Herington alias Babyshakes Dillon toen nog niet zo lekker klonk als op nieuwe single West Side. Daarop horen de frontvrouw zuchten, kreunen en jodelen. Althans een geluid produceert dat daar enigszins op lijkt. Het tempo ligt plagerige laag op het rijkelijk met gitaar gevulde nummer, dat we zouden willen rubriceren onder het kopje moerasrock.

Mary in the junkyard – Ghost

De tweede single van mary in the junkyard valt in eerste instantie een beetje tegen. Je lijkt een Britse tegenhanger van Big Thief te horen.

Maar na een paar draaibeurten openbaart zich toch een band die een eigen manier heeft om de luisteraar om de vinger te winden. Net als Adrianne Lenker zingt Clari Freeman-Taylor met een ogenschijnlijk onvaste en omfloerste stem. Dat is echter geen imitatie of gebrek aan techniek, maar een manier om contrast te scheppen met haar band die een zwaarmoedig, grungy gitaarlandschap neerzet. Dit spel met licht en donker geeft Ghost een eigen emotionele impact. Big Thief blijft het meest voor de hand liggende vergelijkingsmateriaal, maar de verschillen zijn dus net zo groot als de overeenkomsten.

The Maureens – Everyone Smiles

The Maureens – Everyone Smiles (Meritorio Records/Mattan)

Ze geven volmondig toe dat ze flink beïnvloed zijn door The Beatles, maar we horen veel meer raakvlakken met bands uit de jaren 60, zo ook met die uit de jaren 70 van de vorige eeuw. Het levert een geslaagd ratjetoe aan stijlen op. Ook op de vierde worp van de Nederlandse formatie The Maureens, oorspronkelijk gestart in Utrecht.

De ongedwongen indiepop/rock van het kwartet wordt gekenmerkt door volle arrangementen, harmonieuze zangpartijen en een hoofdrol voor de gitaar. Er zijn raakvlakken met Johan en ook Daryll-Ann is geregeld in de buurt. Het album is geproduceerd door Frans Hagenaars, die we onder meer kennen van zijn werk voor de zojuist genoemde formaties.

Wat je met name heel sterk hoort is de liefde voor muziek van Hendrik-Jan de Wolff (vocalen), Wouter Zijlstra (bas), Stefan Broos (drums) en Ruud Oude Avenhuis (gitaar). Die ligt er heel dik bovenop en levert pure liedjes op. Muziek uit het hart.

Dertien songs maar liefst staan er op Everyone Smiles en door de zonnige sound, die escapistisch werkt, is de titel van het album relevanter dan ooit. Pieter Visscher

 

Francis Of Delirium – Give It Back To Me

Give It Back To Me heeft een zelfde opbouw als Forever Young van Bob Dylan. Maar waar de oude bard zijn geliefde het beste toewenst, biedt Frances Of Delirium troost, steekt ze haar partner/zichzelf/ons een riem onder het hart.

Dat doet ze in prachtige poëtische bewoordingen en met oprechte emotie. Wie onbewogen blijft bij Give It Back To Me heeft een hart van steen. Muzikaal is  misschien de nieuwe single van Francis misschien niet de meest avontuurlijke onderneming, maar dat wordt ruimschoots gecompenseerd door een  goudeerlijke uitvoering.

Francis Of Delirium is het alias van de in Luxemburg woonachtige Jana Bahrich. De nieuwe single komt op haar debuutalbum, Lighthouse dat is geproduceerd door Catherine Marks, die we kennen van haar werk met o.a. boygenius en Wolf Alice. Het album verschijnt op 22 maart. Op 25 april treedt Frances op in Rotown in Rotterdam.

English Teacher – R&B

De nieuwe single van English Teacher is een remake van hun debuutsingle uit 2021. Het aardige is dat ze de eerste versie gewoon online hebben laten staan zodat je goed kunt vergelijken.

De verschillen zijn echter te verwaarlozen. De reden om een nieuwe versie op te nemen is dat de band R&B ook op hun debuutalbum wil zetten en dat de oude versie wat dunner klinkt dan de nieuwe opname. Een remix of remaster had ook kunnen volstaan, maar er is dus gekozen voor een remake, en een rerelease op single. Dit laatste ook omdat R&B nog steeds het meest gestreamde nummer is van English Teacher. This Coul Be Texas komt 14 april uit op Lp en cd. Speciale edities zijn te bestellen op https://shop.englishteacherband.com/.

The Klittens – Reading Material

Nu Atlas zakkende is in de GM is het tijd voor een nieuw werkje van The Klittens, de hoofdstedelijke band die ook internationaal steeds harder aan de weg timmert.

The Klittens is zo’n zeldzaam gezelschap dat zowel authentiek als origineel is. Fraaie samenzang en vernuftig gitaarwerk hoor je ook bij geestverwanten als Warpaint en Loupe, maar de manier waarop The Klittens de losse delen van hun sound laten samensmelten zijn uniek voor de band. Daarnaast heeft elk nieuw nummer een eigen feature. Zonder direct aansluiting te zoeken bij de postpunktrend van de laatste paar jaar horen we de dames op Reading Material spelen met praatzang, moodswings en bonkige ritmes.

Op 1 maart houden The Klittens hun nieuwe EP ten doop in Cinetol in Amsterdam. Hopelijk laat een nationale tour niet lang op zich wachten.

Vampire Weekend – Capricorn

Capricorn, nieuwe single van Vampire Weekend is een lekker lui lenteliedje dat je doet verlangen naar de dag dat je voor het eerst weer zonder jas naar buiten kunt.

Capricorn biedt niet heel veel nieuws op de solo na. Die lijkt niet gespeeld op een gitaar of keyboard, maar opgenomen in een dierentuin of safaripark. Alsof  bandbaasje Ezra Koenig een olifant op zijn staart trapt.

Tegelijk met Capricorn verscheen Gen-X-Cops, een uptempo track die ook goed te doen is. De twee nieuwe nummers komen van het nieuwe album van Vampire Weekend. Op 5 april komt Only God Was Above Us uit. De albumtitel impliceert niet dat de band het licht heeft gezien. Het is een gevleugelde uitspraak van iemand die in 1988 een ongeluk overleefde met Aloha Airline Vlucht 243. Na een explosie vloog het dak van het toestel af zodat de passagiers direct zicht hadden op de hemel.