Category: Recensies

Pinguin Radio presenteert Volkskrant Radio – januari 2024

Pinguin Radio en de Volkskrant slaan de handen ineen voor een maandelijkse radio-uitzending waarin de luisteraar bij de hand wordt genomen langs de beste albums en de beste tracks van het moment.

de Volkskrant

Iedere eerste maandag van de maand tussen 20:00 en 22:00 uur live te beluisteren bij Pinguin Radio en een dag later terug te vinden op Volkskrant.nl als podcast en uiteraard ook bij ons op de site!

Dit alles, en meer, is te vinden op de maandelijkse Volkskrant Radio-podcast op Pinguin Radio.

Met in deze aflevering de beste albums van januari 2024:

  • Eye Flys – Eye Flys
  • Froukje – Noodzakelijk Verdriet
  • HEALTH – RAT WARS
  • Het Zesde Metaal – Het Langste Jaar
  • Igor – Kind Aan Zee
  • JOHAN – The Great Vacation
  • John Francis Flynn – Look Over The Wall, See The Sky
  • Kali Uchis – ORQUÍDEAS
  • ØXN – CYRM
  • SLIFT – ILION
  • SPRINTS – Letter to Self
  • Teddy’s Hit – Scratch
  • The Smile – Wall Of Eyes

The Smile – Read The Room

Louter superlatieven vallen Thom Yorke, Jonny Greenwood en Tom Skinner ten deel. Nergens hoor je nog de wens om een reünie van Radiohead, dat in 2024 veertig jaar bestaat. Dat de oude band van Thom en Jonny nog nauwelijks wordt wordt gemist komt omdat The Smile verder gaat waar Radiohead is gestopt. Wie nog niet het genoegen heeft mogen smaken om kennis te maken met The Smile kan er slechter aan doen dan met Read The Room te beginnen. Read The Room is  een superieur staaltje introverte, intellectuele, experimentele en bedwelmende indie-rock. Kortom, een track die alles heeft wat The Smile tot een waardige opvolger maakt van Radiohead.

My First Time – Workwear

Je zou denken dat de markt voor postpunk en dan met name de praatvariant zolangzamerhand wel verzadigd zou zijn. Maar dan dient zich een nieuwe band aan als My First Time en kan je niet anders dan concluderen dat iedereen even moet opschuiven om plaats te maken voor de boys en girls uit Bristol.

Wat My First Time hoog boven het maaiveld doet uitsteken is hun frontpersoon. De persoonlijkheid van Isaac Stroud-Allen springt uit de virtuele groeven. Zijn voordracht, zijn taal vaardigheid, zijn talent voor rake oneliners het is om opgewonden van te raken. En dan te bedenken dat Workwear pas hun tweede single is! Fontaines DC, IDLES en Dry Cleaning hebben er een interessante concullega bij. Een die hen best nog wel eens naar de kroon zou kunnen steken.

Terra Twin – Losing Your Touch

Terra Twin houdt al een paar maanden een plekje bezet in de Graadmeter. Een hele grote hit is Hanging Around niet, maar wel een nummer waar niemand zich een buil aan valt.

Grote kans dat Losing Your Touch wel verdeeldheid zal zaaien. Waar Hanging Around onbekommerd kabbelt is Losing Your Touch edgy en gespannen. Beide songs staan op de debuut EP van de Britse band die in een ‘mission statement’ verklaart een brug te willen slaan tussen Americana en indierock. Dat klinkt nogal vaag, maar als je de de songs van de Head Leaking EP hoort, begrijp je wel wat ze bedoelen.

Voor een beginnende band klinkt Terra Twin opvallend ‘af’,’ alsof er veel ervaring in de band zit. Dat klopt ook. Alleen is die ervaring opgedaan op een ander terrein dan muziek. Zanger Maxim Baldry is acteur van beroep en in die hoedanigheid te zien in de tv-series Rome, Dr Who en The Lord of the Rings: The Rings of Power. De drie overige bandleden zijn oude schoolvrienden van Baldry. Producer van de Terra Twin EP is James Dring. Hij kan wel bogen op ruime ervaring in de muziekwereld, want werkzaam geweest met o.a. met Gorillaz, Lana Del Rey, Beyoncé en (de band) Sorry. .

Liam Gallagher, John Squire – Mars To Liverpool

Ook de tweede single van Liam en John is te herleiden tot het latere oeuvre van Lennon & McCartney.

Dat neemt niet weg dat met name John Squire schittert op het door hem geschreven Mars To Liverpool. Het duurt even voordat Liam Gallagher hem zijn solo gunt, maar dan maakt hij er ook iets van. Ondertussen houden de ritmeboys het tempo er lekker in. Door meteen al in de openingszin  ‘Jesus Christ’ te verzuchten riskeert Liam een radioboycot, maar misschien hoopt hij juist op een relletje. Inmiddels is duidelijk dat er een heel album aan zit te komen va de voormalige zanger van Oasis en de gitarist van The Stone Roses. De plaat draagt de naam van de makers en zal worden ondersteund met een tour. Helaas staat een bezoek aan ons land nog niet op de planning.

Winter – the lonely girl

Winter is haar artiestennaam. Samira Winter haar naam voor de burgerlijke stand. Samira is actief in het grijze gebied tussen droompop en shoegaze.

De zingende songwriter, kind van een Amerikaanse vader en Braziliaanse moeder draait al een tijdje mee is. Haar eerste van inmiddels vier albums verscheen al in 2015. Maar zoveel aandacht als ze nu met the lonely girl genereert had ze zelden eerder. De nieuwe single doet denken aan een vulkaan.  Na een bescheiden begin waarin Winter de hoofdpersoon van haar song voorstelt volgt een eruptie van zware gitaren. Het refrein zingt ze niet, maar wordt gefluisterd. Het slot komt onverwacht. Winter zingt over het gevoel van eenzaamheid dat zich van haar meester maakte na de scheiding van haar ouders. Al zingt ze in de derde persoon enkelvoud, de tekst is duidelijk autobiografisch. Reken erop dat de release van album vijf van Winter niet onopgemerkt zal blijven.

Live Foto Review: De Staat @ Paradiso

Live Foto Review: De Staat @ Paradiso, Amsterdam
30 januari 2024
Foto’s Peter van Heun

De Nijmeegse alternatieve rockband De Staat geeft in het kader van hun project Red / Yellow / Blue drie concerten in de Grote Zaal van Paradiso op maandag 29, dinsdag 30 en woensdag 31 januari 2024. Wij waren bij Yellow!

Red / Yellow / Blue is geen traditioneel studioalbum, maar muziek uitgebracht in drie categorieën. Op de vraag of het een album is, losse EP’s zijn, of afspeellijsten, geeft De Staat nog steeds geen antwoord. Ze laten de fans zelf beslissen.

Torre Florim over de release: “We zijn ontzettend blij om het definitieve en volledige ‘Red, Yellow and Blue’ project uit te brengen. Met 5 nummers voor elke kleur, waarbij elke kleur een uiterste van wie we zijn vertegenwoordigt. Het proces was verfrissend en het voelt alsof het nieuwe creatieve wegen heeft geopend. Ik hoop dat onze luisteraars dat kunnen voelen terwijl ze zich verdiepen in de diversiteit van ‘Red / Yellow / Blue’.”

Chalk – CLAW

Je moet wel iets in je mars hebben wil opvallen in het bandjesbos dat ESNS heet. Het scheelt niet veel meer of er zijn net zoveel optredende acts als bezoekers.

Maar voor Chalk is het bezoek aan Gruun niet te vergeefs geweest, want maakte indruk en mag terugkomen. Het trio uit Belfast is van de pospunk, maar dan de elektronische variant. Hun songs zijn donker en onheilspellend. Nieuwe single CLAW is een goed voorbeeld van hun apocalyptische stijl, een monotone beat, ratelende synths en een dreigende tekstvoordracht. Je kunt dansen op CLAW zoals je kunt dansen op een vulkaan. Of op een graf. De song gaat over ‘falling in love inside a nightmare’ en is de voorbode van een tweede EP, Collections II die op 1 maart wordt gedropt.

Nits – Tree House Fire

Nits – Tree House Fire (Werf Records)

Het leven is niet zelden een gevecht. Voor ons allen. We worden ongevraagd op die aardbol gekwakt en zoek het maar uit dan. Rozengeur en maneschijn, donder en bliksem, zon en maan, liefde en geluk, voor- en tegenspoed. Het geldt ook voor het al vijftig jaar bestaande trio Nits.

In 2022 ging de studio van de band, De Werf, in vlammen op. The fire took everything, lezen we achter op de nieuwste cd van het trio: Henk Hofstede, Rob Kloet en Robert Jan Stips. Vrienden voor het leven, al een halve eeuw. Ze zagen veel van wat ze hadden opgebouwd kapotgaan in de rücksichtslose vlammen. Hofstede kreeg het zelfs extra voor zijn kiezen omdat hij getroffen is door de zeldzame auto-immuunziekte myasthenia gravis. Deze zorgt voor spierzwakte in het gezicht. Gelukkig lijdt zijn stemgeluid er niet onder. Hofstedes geluid is helder als vanouds op het minialbum Tree House Fire, dat vrijwel geheel aandacht besteedt aan de vernietigende brand.

Een ingetogen, stemmige sound. Zwanger van melancholie. Logisch. Maar we horen een Nits in topvorm. Zes nummers die je bij de keel grijpen. ‘Listen to the sirens on the highway. The sirens of the fire trucks’, zingt Hofstede in de aangrijpende opener Month Of May. Op 16 mei 2022 is veel van de geschiedenis van de band in vlammen opgegaan.

Je voelt aan alles dat dit een album is dat de band móést maken. Om ellende te parkeren. Om met de buitenwereld te delen wat de brand heeft losgemaakt bij de drie hechte vrienden. Het heeft zes beeldschone liedjes opgeleverd. Omdat de mooiste bloemen nog altijd op de mestvaalt groeien. Ontroerend tot op het bot. Nits blijft een band om zielsveel van te houden. Nederlands erfgoed. Pieter Visscher

THAMES – Mr Postman

Het wordt steeds drukker in de kopgroep van de nationale postpunk-scene. Sterker nog, na Rotterdam blijkt nu ook Amsterdam een broedplaats voor gitaarbands die smaakvolle rock brouwen uit grondstoffen als punk, wave, grunge en shoegaze.

Opvallend aan THAMES is de variatie van hun repertoire. De band heeft nu vier liedjes uit, die wezenlijk van elkaar verschillen. Met zijn sterke riff en goed geplaatste refrein is Mr Postman de meest poppy van het kwartet. Dat we toch te maken hebben met een eigentijdse postpunkband hoor je aan de met kracht gescandeerde coupletten.