Category: Recensies

MOOON – Richard Has a Racecar

De nieuwe MOOON single is zo retro als een Ferrari 612 Can Am uit 1968. Zo klinkt nieuwe single Richard Has A Racecar ook, als een liedje uit ’68.

De trots van Aarle-Rixtel draait inmiddels al weer heel wat jaartjes mee. In 2015 verscheen een eerste EP, binnenkort hun derde langspeler. In het achterons liggende decennium hebben de gebroeders Gijs en Tom de Jong en Timo van Lierop zich hoorbaar bekwaamd op hun instrumenten, maar ook hun muzikale horizon verbreed. De rudimentaire garage-blues uit hun begindagen heeft plaatsgemaakt voor een verfijnder soort muziek, barokpop. Naar voorbeeld van bands als The Left Banke en The Zombies.

Laura Palmer – Drive

Laura Palmer is de naam van het moordslachtoffer in de befaamde TV-serie Twin Peaks van David Lynch. De band Bastille liet zich eerder door de serie inspireren en nam een song op met de titel Laura Palmer. Sinds een tijdje loopt er ook een band uit Den Haag rond die luistert naar die naam. Tijdje? Zeg maar gerust tijd, want de band bestaat al ruim 10 jaar.

Dat ze nu pas hier opduiken heeft te maken met de tijdsgeest, Laura Palmer mixt postpunk met shoegaze en andere courante indie-stijlen. En de band is onlangs herrezen na een pauze van vijf jaar. Toegegeven we hadden ze al vier singles eerder kunnen oppikken, maar je mist nou eenmaal meer dan je meemaakt. Dit gezegd hebbende, nieuwe single Drive is een sterk staaltje sombermansrock, een filmische track die beelden oproept van een nachtelijke autorit door een wat minder welvarend deel van een grote stad.

Op 18 februari lanceert Laura Palmer hun debuutalbum in het Paard. 23 maart staan ze in de `Tanker in Amsterdam.

Villagers – That Golden Time

Conor O’Brien meldt zich weer! Het is dan ook alweer zo’n jaar of drie geleden dat er nieuw werk verscheen van zijn Villagers.

Conor’s kracht is het intieme lied. Zelf als hij zich omringt met toeters en bellen klinkt hij alsof hij zich rechtstreeks tot je richt. Zo-ook op nieuwe single That Golden Time dat wel iets wegheeft van Pink Floyd’s Wish You Were Here; een zeer onthaastte beat, uiterst ontspannen zang en een warme ambiance die we zouden willen omschrijven als ‘volle leegte’. That Golden Time is het titelnummer van de zevende langspeler van Villagers die op 10 mei moet gaan uitkomen.

Op 28 mei staan Connors & co in de Paradiso, een dag later in LantarenVenster in Rotterdam en een dag eerder in de Ancienne Belgique te Brussel.

Ben Howard – Rumble Strip

Ben Howard is beroemd tegen wil en dank. Zijn fans willen live de hits horen. Hij speelt liever nieuwe nummers. Ben houdt tegenwoordig wat meer rekening met de wensen van zijn publiek, maar doet toch vooral wat zijn hart hem ingeeft. Dat zouden er meer moeten doen, denken we dan, maar dit geheel terzijde.

Ben’s nieuwe single is geproduceerd door de man die Taylor Swift aan een indie-imago hielp; Aaron Dessner van The National.  Rumble Strip mag dan een nieuwe single zijn, het is geen nieuw nummer. Fans kennen het als extra track op de gelimiteerde vinyl-editie van Ben’s voorlaatste album, Collections From The Whiteout. Waarom we het dan toch oppikken? Omdat het Ben Howard is en die moet zijn eerste slechte nummer nog maken.

Adrianne Lenker – Sadness is a Gift

 Adrianne Lenker, de frontpersoon van Big Thief zingt met een aangeboren snik. Met haar stem zou ze Happy Birthday nog laten klinken als een smartlap.

Gelukkig doe ze geen pogingen om anders te zijn dan ze is en trakteert ze haar vele fans op een constante stroom delicate luisterliedjes, die ze vaak serveert met een licht country sausje. Nieuwe single Sadness Is A Gift klinkt country dankzij een mooie weemoedige fiddle. Adrianne heeft inmiddels alweer genoeg liedjes verzameld voor een nieuw album. Dat heeft ze -niet zonder ironie- ‘Bright Future’ genoemd en als releasedatum 22 maart geprikt.

Elbow – Lover’s Leap

Veel songs komen tegenwoordig tot stand via het heen en weer sturen van files. De componisten hoeven bij wijze van spreken er hun bed niet voor uit te komen. Elbow is voor hun nieuwe album terug naar de basis gegaan. De band heeft een oude garage gehuurd om daar met zijn allen nieuwe nummers uit de grond te stampen. Zoals het ging voor de opkomst van email en internet.

Die beproefde methode heeft zijn vruchten afgeworpen. Met alle respect voor de mooie muziek op de laatste paar platen van Elbow, zo betrokken en bevlogen als op Lover’s Leap heeft de band lang niet geklonken. Zo funky en fris ook niet.  Je herkent meteen de sonore stem van Guy Harvey, maar verder lijkt het wel een andere band. Een funkformatie zal Elbow niet snel worden, maar maar stil zitten bij Lover’s Leap is even geen optie. Of de mannen uit Manchester ook op de andere nummers van ‘Audio Vertigo’ hun grenzen verlegen, weten we eind maart als het album uitkomt. Maar nu al lijkt duidelijk dat Elbow voor deze vlucht de automatische piloot heeft uitgeschakeld.

Yin Yin – The Perseverance of Sano

Het Limburgse Yin Yin zou volgend jaar best wel eens in de top tien terecht kunnen komen van vaakst geboekte bands in het buitenland. Ze boeren in ieder geval goed in de ons omringende landen, maar ook bijv. in Australië.

Yin Yin staat tot zuid-oost Azië als Jungle By Night tot Afrika, zijnde het continent waar ze hun inspiratie zoeken en ook vinden. Op hun jongste album richt Yin Yin zijn vizier vooral op Japan. Op de plaat staat zelfs een ode aan Yukihiro Takahashi, de onlangs overleden drummer van het onvolprezen Yellow Magic Orchestra.

Sano is een stad in Japan, maar of The Perseverance of Sano daar ook echt over gaat kunnen we niet met zekerheid zegen, want instrumentaal. Vaak hebben de tracks van Yin Yin een ‘disco’ beat. The Perseverance of Sano niet. Track 6 van het ‘Mount Masu’ album is een surfliedje, een exotische, oriëntaalse update van de beproefde Dick Dale stijl. Het nummer is daarmee niet helemaal representatief voor het album, maar wel voor de veelzijdigheid en de instrumentale vaardigheid van Yin Yin.

C Turtle – Shake It Down

De aantrekkingskracht van Shake It Down zit hem in het schrille contrast tussen de coole chick zang van miss Mimiko en de zinderende explosies van de rest van de band.

C Turtle is een lo-fi c.q. fuzzrockband uit Londen met één album in de pocket en een tweede in de stijgers. Veel aanhang heeft de band nog niet, maar met songs als Shake It Down gaat die er zeker komen. Al helemaal als Cole, Finlay, Joel en Mimiko live net zo wild en opwindend zijn als in de studio. Let je op London Calling?

Cage The Elephant – Neon Pill

Vijf jaar geleden is het dat we voor het laatst iets hoorden van Cage The Elephant. De reden voor de lange stilte zou kunnen zijn dat bandbaas Matt Schultz een ongelukkige liefde te verwerken had. Daar zingt hij in ieder geval over in Neon Pill. Maar waarschijnlijker is dat de vertraging een gevolg is van een akkefietje dat Matt had met de FBI. Een jaar geleden werd hij aangehouden in een hotel in New York met twee pistolen in zijn bagage. In Texas had geen haan er naar gekraaid, maar in de meer ‘beschaafde’ delen van de V.S. zien ze je liever ongewapend. Schulz is druk doende dat vlekje weg te werken zodat hij zich weer kan concentreren op Cage The Elephant.  De band viert overigens dit jaar zijn 15e verjaardag. Hoe dan ook de comeback-single is een op alle fronten geslaagde exercitie, een lief powerpopliedje met fraaie details als een psychedelische scheurgitaar en spannende synths.

Sprints – Letter To Self

Sprints – Letter To Self (City Slang)

We hoorden al sinds 2019 het een en ander van de Ierse formatie Sprints. Wat singles en ep’s. Daar kan nog weleens een sprankelend debuut aankomen, dacht je dan. En zo geschiedde.

Karla Chubb is blikvangster van de band uit Dublin. Ingetogen als een song daarom vraagt en woest wanneer dat moet. Vaak vraagt een nummer om dat laatste en dan is gediagnosticeerd ADHD’er Chubb op haar best. Op een album waar postpunk en garagerock vechten om voorrang.

Chubb ziet ook dat er de laatste jaren een ware stortvloed aan nieuwe powerrockformaties is ontstaan wereldwijd. Een prettige ontwikkeling, die we hebben te ‘danken’ aan de turbulente tijden waarin we leven op onze verdwaasde globe. Zowel economisch, religieus, politiek als sociaal. Donkere tijden maken woede los en die wordt subliem geventileerd door Sprints.

Letter To Self is nu een week uit en we weten al dat het in veel jaarlijstjes gaat verschijnen. Ook in dat van ondergetekende waarschijnlijk. Omdat de plaat zo ongekend energiek is. Songschrijfster Chubb noemt Pixies, Fugazi, Patti Smith en PJ Harvey als inspiratiebronnen. Terwijl we ook wat flarden Wet Leg opvangen, maar dan een stuk wilder. Zo ook Amyl and the Sniffers. Een schitterende hoofdrol is weggelegd voor explosiviteit. Pieter Visscher