Namen die opduiken in de bio van Flyte zijn o.a. The Lemon Twigs en Lord Huron. Met hen heeft de band uit Londen getoerd. Ook Angel Olson, Father John Misty en Big Thief worden genoemd. Met hun producers (Justin Raisen, Dave Cerminara en Andrew Sarlo) heeft Flyte hun nieuwe album opgenomen. Verder vallen de namen van de Britse schrijver Evelyn Waugh en The Sunday Times. Van de eerste hebben ze de bandnaam (Sebastian Flyte is een personage uit Waugh’s Brideshead Revisited) de tweede noemde hun debuutalbum, The Best British Debut of The Year’. Dat was in 2017.
Uit al dat ‘name dropping’ kunnen we een paar dingen opmaken. De bandleden zijn belezen (de schrijver), ze hebben connecties (de krant), ze hebben een kapitaal krachtig label achter zich (de big time producers) en ze hebben smaak (alle genoemden).
Flyte beoefent een genre dat powerpop heet, Beatlesque rock gespeeld in de basisopstelling van bas, drums en twee gitaren. Met hier en daar een toeter en een bel. De eerder uitgebrachte singles van het nieuwe album zijn goed maar niet erg bijzonder. Under The Skin is dat wel.
De meest recente voortrekker van het lang verwachte tweede album van Flyte – This Is Really Going To Hurt – is neurotisch op een aangename manier. Het begin is spannend, maar neutraal, maar. naarmate het nummer vordert duiken er steeds meer dissonante tonen op van keyboards en gitaar. De zanger zingt onverstoorbaar door, maar om hem heen breekt de chaos uit. Dit alles ter illustratie van het onderwerp van Under The Skin, een relatie die ten einde loopt zonder dat iemand er iets aan kan of wil doen. De tekst is auto-bio. Zanger Will Taylor hoopt nooit meer zoiets te willen meemaken, zei hij in een interview. Terwijl we hem het allerbeste toewensen hopen wij toch dat………