The Line Is A Curve is het vierde album van Kate Tempest, die tegenwoordig door het leven gaat als de genderneutrale Kae Tempest. De naamswijziging als een soort statement. Ze legt het uit:
“I’ve been struggling to accept myself as I am for a long time. I have tried to be what I thought others wanted me to be so as not to risk rejection. This hiding from myself has led to all kinds of difficulties in my life. And this is a first step towards knowing and respecting myself better. I’ve loved Kate. But I am beginning a process and I hope you’ll come with me … [Kae is] an old English word that means jay bird. Jays are associated with communication, curiosity, adaptation to new situations and COURAGE which is the name of the game at the moment. It can also mean jackdaw which is the bird that symbolises death and rebirth. Ovid said the jackdaw brought the rain. Which I love. It has its roots in the Latin word for rejoice, be glad and take pleasure. And I hope to live more that way each day … This is a time of great reckoning. Privately, locally, globally. For me, the question is no longer ‘when will this change’ but ‘how far am I willing to go to meet the changes and bring them about in myself.’ I want to live with integrity. And this is a step towards that. Sending LOVE always”, is Kaes statement. Een verklaring, een uitleg. Mooi mens. Die sowieso geboren is om boodschappen te verkopen.
The Line Is A Curve gaat over emoties als schaamte en angst en over een sociaal isolement, het proberen los te laten van negatieve gevoelens. Tempest laat geen lastig onderwerp onbesproken, kent geen gêne en gooit alle kaarten op tafel. En zo kennen we haar ook. Daar ligt haar kracht, haar power. Wie Tempest weleens live aan het werk heeft gezien, weet hoe diep haar teksten ook dan kunnen binnendringen. In 2012 won ze de prestigieuze Ted Hughes Award for innovation in poetry.
De spokenwordpoëzie van Kae Tempest gaat natuurlijk over de Brexit met al zijn aanhangsels, hoe het is te leven in het huidige Engeland. Het kroegleven, verdwalen in mobiele telefonie, daardoor worden opgeslokt. Het parallelle universum van de Instagrams van deze wereld. Hoe je wordt bedot, beduveld en bedwelmd door sociale media. The Line Is A Curve is emotioneel geladen. Überhaupt geladen. Tempest memoreert op grillige beats, soms keihard, soms vol nu-soul, alsook underground hiphopbeats. Ze voelt een dagelijkse verplichting haar emoties, haar ontzetting en vertwijfeling de baas te zijn. Terwijl er ook, gelukkig maar, optimisme is. Zon achter de wolken. “There are things I have to say about the fullness and the blaze of this beautiful life,” rapt ze in Grace. Geregeld hoor je haar vechten tegen emoties. Dan is Tempest op haar best. Gastrollen zijn er onder meer voor Lianne La Havas (No Prizes) en de geweldige Grian Chatten van Fontaines D.C. (I Saw Light). Het album is een ronduit therapeutische oefening van Tempest, waarmee ze aantoont al haar demonen de baas te kunnen zijn. Kae Tempest staat 2 juli op Down The Rabbit Hole.
Tekst: Pieter Visscher