En plots is POM niet meer dat leuke bandje, maar een serieus goede band. Zo compact en overtuigend als op a craving klonken ze niet eerder.
Alles klopt: De heren doen wat ze altijd al deden, energieke popsongs produceren en een muzikaal landschap creëren waarin frontvrouw Liza van As kan schitteren, maar deze keer werken ze met superlijm waardoor alles een onwrikbaar geheel wordt. Het zal de ervaring zijn, de 10.000 vlieguren regel van Malcolm Gladwell. Of misschien wel de stand van de maan, of de temperatuur van het water, maar POM demarreert met a craving van het peloton naar de kopgroep. Dat wordt wat die nieuwe EP.