Op Just (Good) Enough doet POM weer waar ze in uitblinken, links van het midden rocken met een mid tempo song die is opgehangen aan een riedel met de potentie van een oorwurm.
De muziek stemt vrolijk, de tekst minder. De altijd scherp zingende Liza is het beu steeds weer tweede viool te moeten spelen in een relatie met iemand die altijd iets te zeuren heeft. Tenminste dat halen wij er uit. Misschien zingt ze wel tegen de spiegel, is de tekst niet autiobio of zijn we doof. Whatever.
Op het conto van POM staan nu zes losse liedjes. Nog zes er bij en we hebben een album.