Protomartyr – Ultimate Success Today (Domino/V2)
Opeens hoor je een vrouwenstem, in June 21, het vijfde nummer van het vijfde album van Protomartyr. Het is Nandi Rose, die Joe Casey vergezelt. Het is iets wat je niet meteen verwacht bij Protomartyr. Zeker niet wanneer het zo’n lieflijk stemgeluid is. Rose, normaliter opererend als Half Waif – haar elektronische geesteskind – matcht wonderwel met de donkere bariton van Casey. Het is een van de verrassingen op Ultimate Success Today. Een titel zwanger van ironie.
Protomartyr slaagt er nu al in vijf albums op rij bijzonder hoogstaande postpunk op plaat te zetten en het is inmiddels een band om zielsveel van te houden. Ze laten je niet in de steek. Het vijfde album ook nog eens in acht jaar tijd. Zo productief en nimmer aan kwaliteit inboeten; kom daar nog maar eens om tegenwoordig.
Tekstueel is het allemaal weer zo poëtisch als altijd. Uit June 21:
“Lonely backyard dog sings out to the moon
Beyond the garage, a yellow Zephyr on blocks
Windows rust shut, the fan is not enough
Feel the heat and sorrow descend into my heart”
Heel af en toe rijmt het tekstueel, maar meestal niet. Protomartyr is dé band die bewijst dat dat ook niet hoeft. Muzikaal vaak net zo dwars en dan ook nog de (briljante) brombeer Casey, die er nog altijd uit zou liggen in de voorronde van Idols.
Hij, de anti-ster, met die fles bier steevast in z’n klauwen als hij de planken betreedt. Om zijn podiumangst het hoofd te bieden. Hij schaamt zich er niet voor.
De postpunk van Casey cum suis is nog altijd net zo beklemmend als geestverruimend en subversief. Maar wat kun je veel kwijt in deze muziek. Nu ook nog eens ingekleurd met saxofoon, cello, fluit en klarinet. Protomartyr doet het. Zonder concessies te doen aan het eigen nichegeluid. Pieter Visscher