Met het draaien van Robert Finley‘s Country Boy wijken we enigszins af van het indie-pad. Robert Finley is namelijk een bluesartiest en zo authentiek als je ze maar kunt vinden in de 21ste eeuw.
Dat we hem op het spoor zijn gekomen hebben we te danken aan Dan Auerbach die zich in zijn post Black Keys loopbaan ontpopt als conservator van het Amerikaanse muzikale erfgoed. Auerbach ontfermt zich steeds vaker over blues en county ofwel roots artiesten, en hoe aardser hoe beter.
Robert Finley heeft zijn hele leven gezongen en gitaar gespeeld, maar zijn beroep heeft hij er nooit van kunnen maken. Tot hij in 2015 blind werd verklaard was hij werkzaam als timmerman. Een jaar later zag iemand hem op een straathoek spelen. Dat leidde tot een uitnodiging voor een ‘echt’ optreden en een jaar later tot de release van zijn debuutalbum, Age Don’t Mean A Thing. Hij liep toen al dik in de 60. Nationale bekendheid kreeg hij toen hij in 2017 deelnam aan ‘America’s Got Talent’. Zijn carrière kwam echter pas echt op gang toen Dan Auerbach zich aandiende als producer. Het bleek een gouden combinatie.
Binnenkort verschijnt het tweede album dat dit duo samen maakte, een verzameling autobiografische songs met de titel ‘Son Of A Sharecropper”. (Een sharecropper was vaak een voormalige slaaf die een stuk(je) land van zijn voormalige eigenaar bewerkte. Als betaling moest hij een deel van zijn oogst afstaan). De titel geeft aan hoe kort de lijn nog is van Findley naar de tijd van de slavernij.
Robert Finley is echter veel meer dan een relikwie uit het verleden. Zijn stijl is een mix van blues, soul en funk. Wat hem uniek maakt is zijn manier van zingen. Met het grootste gemaak schakelt hij van een hoog naar laag, van falset naar bariton. En dan speelt hij ook nog eens zo (slide) gitaar dat de vonken er vanaf vliegen.
Je kunt allerlei scenario’s bedenken waarin Robert Finley onbekend zou zijn gebleven. Maar het lot was hem (en ons) eindelijk eens gunstig gezind.