Josy Basar – Alinéa (Coco Machine)
Josy Basar was afgelopen Haldern Pop de ontdekking van het Duitse festival. De Fransman trad er driemaal op. Op één dag. Drie verschillende podia, driemaal een ongelooflijk, intensief optreden. Een gekkenhuis. Of zoals ze in Frankrijk misschien wel zeggen: une maison de fous.
Basar, sympathiek tot op het bot, heeft zich voor zijn elektronische geluid laten inspireren door gelijkgestemde Franse artiesten als Koudlam, Daniela Pes, Baxter Fury en Rouge Gorge. Zij die het gebruik van elektronica bovendien niet schuwen. Obscuurder dan Basar zelf, die zonder enkele twijfel in staat moet zijn een groot publiek te gaan bereiken met zijn sound, die over het algemeen net zo opzwepend als meeslepend is. Zijn voorliefde voor elektronische bands uit de jaren 70 en 80 horen we ook terug. Zelf noemt hij Kraftwerk en Grauzone als invloeden.
In de elektronische muziek van de in Metz woonachtige Basar – hij leefde ook drie jaar in Shanghai en in Parijs – herkennen we een bepaalde vrije expressie die ook naar voren komt in het geluid van een ander project van de Fransman: technopunkband 2 Panheads. Neem een track als Les Jonquilles, die ook een voorliefde voor punk verraadt. Het is een van de briljante tracks op Alinéa, het debuutalbum van Basar, zeer gelimiteerd uitgebracht op vinyl.
Prijsnummer, ach, dat zijn ze alle acht in feite, is het óngelooflijk opzwepende Terminus, met zijn technoritme en de achtergrondpraatzang van danseres Lena Angster, wier dictie subliem aansluit bij het vocale raffinement waarmee Basar de show steelt. Alinéa is een meesterwerk. Niets meer en niets minder. Pieter Visscher