Tag: Ásgeir

Ásgeir betovert sfeervolle Phil in Haarlem

Gezien: Ásgeir

Phil, Haarlem, 6 december 2023

Tekst en foto’s: Pieter Visscher 

Opmerkelijk moment na een nummer of vier tijdens het optreden van Ásgeir in de Phil in Haarlem is de melding van NL-Alert die vrijwel iedereen op zijn mobiele telefoon ontvangt. Brand met veel rook. Het gaat om Heemstede. Sluit deuren en ramen! Haarlem ligt onder de rook van Heemstede, maar ontspringt de dans. Ásgeir kijkt op van de hilariteit die het bericht op al die gsm’s veroorzaakt. Dat geluid, zo massaal, in een keer. Hij krijgt via een souffleur te horen dat we door kunnen gaan. Het ijs is gebroken.

Samen met voorprogrammasinger-songwriter Árný Margrét (drie accent aigu’s maar liefst) en ook uit IJsland heeft Ásgeir de song Part Of Me geschreven. Het verschijnt 14 december als single. Het is een stemmig liedje, melodieus, met een op slag beklijvend refrein. Prachtig, passend bij het jaargetijde. Terwijl Margrét al weer achter de coulissen is verdwenen fluistert Ásgeir nog even: “She’s pretty good, right?”

De IJslander heeft afgetrapt met Dreaming, dat zo’n negen jaar terug verscheen als B-kantje van single Going Home. Van zijn debuutalbum, dat toen ook uitkwam volgt Summer Guest, terwijl het eerste kippenvelmoment plaatsvindt in song drie, Youth, van liefdesverdrietalbum Bury The Moon, dat hij schreef in the middle of nowhere. Nadat zijn relatie op de klippen was gelopen. Rattled Snow, op akoestische gitaar, komt qua uitvoering ongelooflijk dicht bij pure perfectie in de buurt. De loepzuivere falset van Ásgeir is dan werkelijk om in te lijsten. Een enkeling houdt het niet droog.

De innemende Scandinaviër stoeit met allerhande elektronica op het podium, speelt elektrische piano, hangt diverse gitaren om zijn nek en praat zijn liedjes, ietwat verlegen, aan elkaar. Een enkele song zingt hij in het IJslands, wat bij een gedeelte van het publiek voor extra applaus zorgt. Lazy Giants, van meesterwerk Bury The Moon, heet in het IJslands Upp úr Moldinni en wordt ook in zijn eigen taal gezongen. Het is van een werkelijk betóverende schoonheid. Afsluiter Going Home kent een stuk stevigere uitvoering dan het origineel, waarmee Ásgeir nog even lijkt te willen zeggen: ik ben dan wel een eenmansband, maar hé, ik kan nog rocken ook. Magische, betoverende avond al met al.

Ásgeir – Time On My Hands

Ásgeir – Time On My Hands (One Little Independent)

Om maar even met de deur in huis te vallen: Bury The Moon (2020) van Ásgeir is een van de allermooiste albums die het daglicht hebben gezien op onze planeet. Een ongekend meesterwerk. Moet bij iedereen in de platenkast staan. Wat een óngelooflijke schoonheid. Ásgeir schreef het in 2020 toen hij kapot was van een verbroken relatie en zich ergens een paar weken solitair opsloot in the middle of fucking nowhere in IJsland. Ásgeir Trausti Einarsson steeg naar grote hoogtes.

Inmiddels gaat het weer een stuk beter met Ásgeir en dat heeft zijn weerslag op de muziek. Niet dat die ineens stúkken minder is geworden, maar laten we het zo zeggen: een nieuwe, pijnlijke relatiebreuk had Time On My Hands zonder twijfel ten goede gekomen. Want nu hebben we ‘slechts’ te maken met een uitstekend album. Met tien liedjes. Die ook tien jaar Ásgeir markeren. We zijn blij voor Ásgeir, uiteraard, die weer goed in zijn vel zit. Laat dat voorop staan.

Time On My Hands is een typische Ásgeir-plaat, zonder de experimenteerdrift van Afterglow (2017), waarop Ásgeir te veel stoeide met allerhande elektronica en de compositie plots uit het oog verloor. Het liedje eist de hoofdrol op op Time On My Hands en dan hoor je weer dat de IJslander vol in z’n kracht staat (vreselijk marketingzinnetje). De liedjes zijn dartel en hebben geen productionele hoogstandjes nodig om tot volle wasdom te komen. Voor de productie is Ásgeir ook ditmaal voor het grootste deel verantwoordelijk.

Hij schreef alles weer zelf en bespeelt bovendien alle instrumenten. Op de hoorns, trombone, saxofoon en trompet na. Time On My Hands is een heerlijke herfstplaat, die je omhelst wanneer je dat even nodig hebt. Het zijn immers donkere dagen. Ásgeir sleept ons er hoogstpersoonlijk doorheen. Het verrukkelijke Snowblind sleept ons zelfs de dansvloer op. Doe je mee? Pieter Visscher

 

 

 

 

Ásgeir – Bury The Moon

Ásgeir – Bury The Moon (One Little Indian Records/Konkurrent)

Ásgeir. Ik zag ‘m voor het eerst optreden in Duitsland, in 2013. Hij had toen met zijn debuutplaat Dýrð í dauðaþögn (ja, probeer maar even) al lang de eerste plaats bereikt in de IJslandse albumlijst. Bijzondere stem, dacht ik. Prachtige liedjes ook. Nog belangrijker.

Ásgeir bracht de plaat in 2014 wereldwijd uit in het Engels. De vertaling werd gedaan door een andere grootheid in het singer-songwritergenre: John Grant. In The Silence werd een groot succes, niet in de laatste plaats door de prachtsingle Going Home, die misschien wel het mooiste was wat dat jaar werd uitgebracht. Een warm bed van verstilde elektronica waarop Ásgeirs falset gedijt. In The Silence is een prima debuut, terwijl je voelt dat de Scandinaviër in creatieve zin nog niet het achterste van zijn tong heeft laten horen.

Met opvolger Afterglow (2017) laat Ásgeir een andere kant van zichzelf horen. Een album waarop soundscapes een voorname rol spelen en het elektronische experiment absoluut niet uit de weg wordt gegaan. Dat komt her en der wat geforceerd over. Des te benieuwder ben je dan wanneer plaat drie verschijnt. Is Ásgeir teruggegaan naar de met veel elektronica aangelengde folk die we op zijn debuut omarmden? Het antwoord luidt: ja.

Er wordt nog genoeg met elektronica gestoeid, maar alles is stukken functioneler. Het liedje eist weer de hoofdrol op en zo horen we Ásgeir het liefst. Opeens zijn alle klappen raak. Ásgeir heeft een album gemaakt dat in veel eindlijstjes over 2020 op de eerste plaats staat. Anders vreet ik mijn winterjas op. Noteer dat alvast. Bury The Moon is een onvervalst liedjesalbum, dat ronduit indrukwekkend is. Wanneer de eerste noot wordt aangeslagen van Pictures weet je diep in je hart al dat het goed zit. Een akoestische gitaar eist de aandacht op, toetsen, een schuiftrompet, alles klopt. Tweede nummer Youth haalt ook al het niveau van Going Home. Opnieuw die trompet, uptempo, dansbaar. Meer!

Want meer wil je dan en dat krijg je ook. Ook track drie, Breathe, is raak. “Wherever I may go, I will find my way home“, klinkt het. Zal track vier, Eventide, dan een minder nummer zijn, vraag je je inmiddels af, want de lat ligt zó verrekte hoog dat dat nauwelijks voor mogelijk kan worden gehouden. Niks van dat. Lazy Giants Overlay dan toch wel, nummer vijf? Nee hoor, want het wordt alleen maar indrukwekkender en fraaier wat er allemaal gebeurt. Ásgeir blijft je met hemelse melodieën en refreinen om de oren slaan. De synthese tussen de akoestische gitaar en additionele elektronica blijft majestueus.

Meesterlijker wordt het zelfs als elektronica de regie pakt en een aanzwellende viool de achtergrond kleurt. Rattled Snow is een van de allermooiste liedjes die ooit zijn gemaakt op deze aardkloot. Dan is dat eruit. Het zal geen mens onberoerd laten. Ik weet even niet zo goed welk superlatief eventueel de lading zou kunnen dekken, broedend op een nieuw woord. “Happiness will find you once again“, zingt Ásgeir en je realiseert je dat hij zelf ook wel weet dat de mensheid dit even nodig heeft. Terwijl hij de songs schrijft ergens in een hut in de wildernis, nadat de relatie met zijn vriendin is gesneuveld. Ja, op die mestvaalt..

Bury The Moon is van een óngekend hoog niveau. Maar dat had ik mogelijk al duidelijk gemaakt. Een mijlpaal in de muziek van de laatste 75 jaar. Pieter Visscher

LIVEDATA 14/02 Botanique, Brussel, 18/02 Stadsschouwburg, Rotterdam 19/02 Stadsschouwburg, Groningen 20/02 Paradiso, Amsterdam

Patronaat presenteert in Caprera: Ásgeir + ELLA

Een mix van ijzige elektronische pop, soul en een vleugje r&b in Caprera! Ásgeir Trausti Einarsson, kortweg Ásgeir, is terug. Niet alleen met een langverwacht tweede album Afterglow, dat op 5 mei wereldwijd wordt uitgebracht, maar ook live. Omdat zijn concert in Paradiso Amsterdam snel uitverkocht, voegt hij nu een exclusieve zomershow toe aan zijn tour: 10 augustus presenteert Patronaat de IJslandse muzikant op het podium van openluchttheater Caprera in Bloemendaal. 

Hoe volg je de perfecte debuutplaat op? Het is een vraag die veel bands wordt gesteld en het gevreesde ‘tweede-album-syndroom’ heeft menig act de das om gedaan. Fans van Ásgeir hoeven daar niet voor te vrezen: toen de timide jongeman in 2013 internationaal doorbrak met de Engelstalige re-release In The Silence, die alleen in Nederland al meer dan 10.000 exemplaren verkocht, hoorden muziekliefhebbers een muzikant die barst van de ideeën en nog veel noten op zijn zang heeft. De eerste singles van Afterglow zijn daar alvast een goed voorbeeld. Met Unbound en Stardust weet de fan inmiddels dat het in Bloemendaal een mooie zomeravond belooft te worden.

De inmiddels 24-jarige IJslander stapte voor zijn tweede album uit de comfortzone van zijn eigen slaapkamer en reisde de hele wereld rond.

Het is die wereldwijde ervaring die goed te horen is op Afterglow. Gebleven zijn de tegenstelling tussen de ijzige elektronica en Ásgeirs warme stem. Nieuw zijn de invloeden van soul, r&b en zelfs gospel van over de hele wereld.

Maar daar hoeft de IJslander zich geen zorgen over te maken: singles Unbound en de nieuwe single Stardust hebben de muziekliefhebber hongerig gemaakt naar meer. Na eerdere Nederlandse optredens (o.a. 18 mei a.s. in Paradiso Amsterdam, Best Kept Secret 2016, Live at Amsterdamse bos 2015, Into The Great Wide Open en Paradiso 2014) weet Caprera dat het de borst maar beter nat kan maken.

ELLA is het nieuwe project van Ella van der Woude, de Nederlands-Zwitserse muzikante met een veelzijdig talent: Vooral bekend als voormalige zangeres en gitariste van de band Houses, heeft Van der Woude ook enkele filmcomposities op haar naam staan. Daarnaast speelt Ella sinds kort in de indiepopband Amber Arcades. Met ELLA wil Van der Woude voor het eerst muziek maken vanuit een persoonlijke invalshoek.

LIVEDATA 10/08 Patronaat presenteert in Caprera, Bloemendaal 14/10 De Oosterpoort, Groningen 19/10 TivoliVredenburg, Utrecht