The Miseries – The Miseries (Excelsior)
Twaalf nummers op dit debuut van The Miseries, het garagerockproject van Tim Knol. En na nog geen dertig minuten tikt de release af. Bedenk daarbij dat Trouble Finding Out 3.18 minuut telt en het instrumentale Gimme IPA tot 3.39 minuut duurt. The Miseries spelen snelle punkrock en nemen tweemaal in plaats van de achtbaan een langzame glijbaan. Het zij ze vergeven. Het viertal komt uit Hoorn en brengt met deze release een prima punkrockplaat uit. Gewoon lekkere onbevangen gitaarmuziek, simpele teksten.
Opener Cracking Up zet de toon. Gewoon drie keer hetzelfde loopje achter elkaar spelen en er is een intro, twee of drie zinnen tekst in een couplet en dan het refrein. Muziek is eenvoudig en in alle eenvoud soms behoorlijk moeilijk om te maken. Dat is precies wat The Miseries het doen. Het klinkt bedrieglijk eenvoudig, maar na elke luisterbeurt is er weer een nieuw detail, een volgend nog niet gehoord dingetje. De wat langere nummers zijn bijna rustmomenten, maar dan momenten van meerdere minuten. The Miseries trekken door het land en maken de podia onveilig in al die speelhonken. Intussen schrijven ze gewoon elf of twaalf nieuwe nummers voor een volgende release. Een plaat maken duurt namelijk geen jaren, zelfs als de langspeler zo goed klinkt als The Miseries. Jaks Schuit
LIVEDATA 16/04 Poppodium Victorie,Alkmaar 17/04 KlikoFest @ Patronaat, Haarlem 18/04 Gebr. Nobel, Leiden (Afterparty Record Store Day met o.a. zZz & Green Hornet) 24/04 Iduna, Drachten 26/04 The Life I Live Festival, Den Haag 27/04 Koningsfestival De Schuit, Katwijk 22/05 EKKO, Utrecht (+Warm Soda) 22/05 Rotown, Rotterdam <Rotterdam Riot> 30/05 SoccerRocker, Amsterdam 06/06 Forever Young, Grootebroek 22/06 Cafe Video, Gent (B) 04/07 Dijkpop, Andijk 10/07 Big Rivers, Dordrecht 11/07 Nieuwegein – Geinbeat 18/07 Pedro Pico Pop, Raalte 31/07 Sleazefest, Velsen Noord 08/08 Dutch Valley, Spaarnwoude 20/08 Stortemelk, Vlieland 29/08 Rock op Brink, Annen (Dr)
Beth Hart – Better Than Home (Provogue)
Met een zwaar uitverkochte Heineken Music Hall nog maar net achter de rug en een optreden op North Sea Jazz voor de boeg lijkt het Beth Hart alleen maar de wind te gaan. In Nederland kan ze al vanaf de eerste keer in Paradiso, de kleine zaal werd in allerijl vervangen door de grote zaal, niet meer stuk en groeit haar populariteit nog altijd met rasse schreden. De Amerikaanse zangeres geniet er volop van en geef haar eens ongelijk. Ze heeft er, op zijn zachtst gezegd, wel eens slechter voor gestaan en het feit dat ze ook op het podium één en al levenslust uitstraalt mag gerust een godswonder worden genoemd.
Deze week verschijnt Better Than Home, haar nieuwe album dat op voorhand al haar meest introspectieve, is een mooi woord voor zelfbeschouwend, tot dusver werd genoemd. Niet zo moeilijk wanneer je haar al een poosje volgt. Beth schrijft over alles wat haar bezig houdt en in het overgrote deel van de teksten speelt het, in haar geval, bijzonder nare verleden daarin een voorname rol. Naarmate de jaren verstrijken en ook de liefde onvoorwaardelijk blijkt te zijn wordt de toon van haar teksten iets gematigder en lijkt frustratie, teleurstelling, rancune en verdriet, plaats te hebben gemaakt voor hoop, verzoening en positiviteit.
Echter, “Zonder de juiste medicatie en een uiterst bekwame psychiater”, zoals Beth onlangs zelf opbiechtte, zou Better Than Home nooit zijn verschenen. Het resultaat is in ieder geval verbluffend. Op het album horen we een zeer oprechte artieste die stevig in haar schoenen staat en prima weet om te gaan met gedane zaken. Dit is zonder twijfel mede te danken aan de kracht van de liefde die ze in het aan haar man Scott opgedragen Mechanical Heart verwoordt. Ook de rol van haar familie blijkt nog altijd een onuitputtelijke bron van inspiratie.
Werd My California nog opgedragen aan haar moeder, deze keer lijkt ze zich eindelijk verzoend te hebben met de vroegere fratsen van haar vader en draait het op Better Than Home om haar ‘oudeheer’. In het magistrale epos Tell Her You Belong To Me maakt ze in zes minuten duidelijk wat dit betekent op een manier zoals alleen zij dat kan. Het moment waarop zij smekend haar eis aan hem duidelijk maakt: “So Tell Her, Tell Her, Tell Her You Were Fooling!”, is veelzeggend en behoort tot de absolute hoogtepunten uit haar gehele oeuvre. Het album is naast dit indrukwekkende excuus tevens een blijk van waardering voor de mooie dingen in het leven. Op Better Than Home heeft ze een groot gedeelte van haar verleden in positieve energie getransformeerd.
Mocht je een aanschaf van dit album overwegen let dan op. Je zou het, volgens Beth, meest belangrijke nummer van dit album kunnen missen. Hier heeft ze een wel heel belangrijk punt want waarom Mama This One’s For You alleen als bonustrack verkrijgbaar is op de gelimiteerde uitgave is een groot raadsel. Jeroen Bakker
LIVEDATUM 11/07 North Sea Jazz Festival, Rotterdam