Briston Maroney is voor de Pinguin People geen onbekende meer. Het is onderhand de vierde single die siert op onze playlist. Voor de oplettende luisteraars; Steve’s First Bruise was de eerste in september 2019. Paradise is een krachtige track met voortstuwende fuzzgitaren met diepe onderliggende bassen. Briston Maroney blijft toch netjes binnen de lijntjes kleuren en doet wel wat denken aan Cage The Elephant. Niet zo gek dat Jack White de 24-jarige Amerikaan uit Knoxville (Tennessee) al vroeg als support-act. Onlangs stond Briston in de Tolhuistuin, maar eigenlijk verwachten we ’em volgend jaar op de grotere festivalweides.
Tag: Briston Maroney
Briston Maroney – The Kitchen
The Kitchen is Briston Maroney‘s derde bezoek aan onze playlist. Het aansnellende talent uit Tennessee vuurde eerder een Bottle Rocket op ons af, en bezong de Bruise van ene Steve. Bottle Rocket was een van de hits van Briston’s vorig jaar verschenen debuutalbum, Sunflower.
Die plaat komt binnen kort opnieuw uit in een luxe versie, met songs die niet eerder zijn verschenen. Zoals The Kitchen. Als je Briston een Amerikaanse tegenhanger van Sam Fender noemt zit je er niet ver naast. Net als Sam is Briston een serieuze artiest, en heeft hij voor de gitaar gekozen als instrument waarmee hij zijn autobiografische en maatschappelijke betrokken teksten kracht bij zet.
Op de heruitgave van Sunflower komt ook een versie van Bottle Rocket die Briston maakte met Manchester Orchestra. Later dit jaar gaat hij op toernee (door de VS) als support act van Jack White.
Briston Maroney – Bottle Rocket
Sinds 2018 slingert Briston Maroney om de paar maanden een liedje de ether in. En niet zonder gevolgen. Ruim 2 miljoen maandelijkse luisteraars trekt hij inmiddels. Zijn doorbraakhit verscheen vorig jaar en heet Freaking Out On The Interstate.
Opvallend is dat dat nummer niet op zijn net verschenen debuutalbum staat. Briston heeft duidelijk geen gebrek aan songs, wat een van de tekenen is waaraan je een ‘echte’ artiest kunt herkennen. Een andere is een constante output. Ook dat vakje is aangekruist bij mister Maroney. Een laatste teken van talent is veelzijdigheid en ook dat zit wel snor bij hem. Wat overigens niet wil zeggen dat hij geen eigenstijl heeft. Alleen al door zijn nasale stemgeluid onderscheid Briston zich van zijn collegae.
Onze man uit Knoxville, Tennessee rockt indie op zijn Amerikaans van Tom Petty-aanse heartland rock tot The Districs-achtige garage rock. Zijn songs getuigen van een puur pop-instict wat zijn populariteit verklaart. Voor wie Briston nog niet kent is Bottle Rocket een prima opstappunt. Je hoort 90’s gitaren, een 80’s drumsound en 60’s geluidseffecten op de zang. Classic rock op zijn millennials dus. Wordt vervolgd.
Briston Maroney – Steve’s First Bruise
21 is hij nog maar, maar in zijn jonge leven heeft Briston Maroney al meer meegemaakt dan menigeen met drie keer zoveel jaren op de teller. Een voorbeeld. Briston heeft al in een afkickcentrum gezeten nog voordat hij de leeftijd had bereikt waarop hij mocht drinken.
Na een nomadisch bestaan is hij nu neergestreken in Nashville, een stad waar hij zijn talent ten volle kan ontwikkelen. Briston blijkt namelijk bijzondere aanleg te hebben voor het schrijven van hoog kaliber rocksongs. Die uitvoeren gaat hem ook makkelijk af. En aangezien er een publiek blijkt te zijn voor zijn energieke indie rock heeft hij nu zowel rust als een doel in zijn leven.
Briston Maroney heeft twee EP’s en wat losse nummers online staan, allemaal redelijk recent. Wij stappen in bij zijn laatste release het korte en kernachtige Steve’s First Bruise, dat met zijn prominente gitaren, bevlogen zang en hortende opbouw een sterk voorbeeld is van de sound en stijl van de kersverse rocker.
Vroege vogels hebben Briston en band al kunnen zien als support act van Wallow in juni van dit jaar in Paradiso. De rest kan de schade inhalen op 2 november als ze te zien zullen zijn op Crossing Border.
Concert: 2 november Crossing Border Festival, Den Haag. 3 november Botanique, Brussel.