Tag: Cleopatrick

Nee, het ligt niet aan je oortjes of speakers. Lost klinkt bewust alsof het gemixt is in een blender i.p.v. een studio. De reden zal duidelijk zijn, de vervorming dient om het gevoel van verlatenheid te benadrukken.

Want daar gaat Lost tenslotte over. De Canadese rockers zich noemende cleopatrick hebben Lost niet zelf geschreven. Dat hadden ze waarschijnlijk wel gewild, maar beter dan Frank Ocean en zijn team wisten Luke en Ian hun gevoelens en frustraties niet te verwoorden. Dus zijn ze maar aan he coveren geslagen.

Je moet echter van goede huize komen wil je het origineel in hun herkennen. Los van de tekst hebben ze geen enkele steen op de andere laten. Frank’s versie is fris en funky. De toon desolate van de tekst hoor je nauwelijks terug in de productie. Lost in handen van cleopatrick is een schreeuw recht uit het hart. Hopelijk lucht het op.

Het Canadese alt-rock duo, Cleapatrick dat onlangs nog op de Lowlands stond, laat de meters in het rood springen op nieuwe single, OK. Alles is vervormd, op de zang na.

Blijkbaar wil de zanger dat zijn tekst goed verstaanbaar is. Die tekst, een tirade eigenlijk is gericht aan een niet bij naam genoemde ‘baby’. Aanleiding voor de desperate woordenstroom lijkt een misverstand in de communicatie. Wat duidelijk is dat de ik figuur niet lekker in zijn vel zit, ofwel hij is niet okay. Als dat maar goed afloopt.

De spanning en frustratie van de lyrics hoor je dus terug in de instrumentatie die schuurt als zand in een natte zwembroek. Het lijkt logisch dat OK het voorspel is van een tweede langspeler van – hun debuut kwam vorig jaar uit- maar die is nog niet bevestigd.

Cleopatrick is een fel rockend duo dat zich geen reet aantrekt van genregrenzen. Ze gooien (skate) punk, pop en old school hard-rock in de blender, zetten die op standje drie doen er voor de goede orde nog wat hip hopkruiden bij en serveren de boel met een riff waarmee je hardhouten planken kunt doorzagen.

GOOD GRIEF is een mooi voorbeeld van de hi-energy rock stijl van het Canadese duo.

Ian Frazer en Luke Grunz zijn al sinds hun vierde boezemvrienden. Muziek maken doen ze sinds 2015. Ze komen wat dat betreft dus nog maar net kijken. Een album is er dan ook nog niet. Wel een klein dozijn smeulende rocktracks die de boys al heel veel fans heeft opgeleverd plus vergelijkingen met eigentijdse collega’s als Highly Suspect, Palaye Royale en Des Rocks.

File under veelbelovend.