Het zomerse nummer Free van de Australische indiediscoband Parcels werd opgenomen in de studio La Frette in Parijs en symboliseert een ultieme hang naar vrijheid tijdens de zoveelste lockdown.
De band produceerde het nummer zelf en werd bijgestaan door James Ford (Arctic Monkeys, Depeche Mode en Florence and The Machine) en Owen Pallet. De Canadese muzikant droeg bij aan de totstandkoming van de orkestrale arrangementen.
In de videoclip zien we een twintiger in Parijs die flashbacks beleeft en hem terugvoeren naar zijn jeugdjaren in Australië. De bandleden zijn namelijk in 2014 naar Europa verhuisd, kort na hun doorbraak.
Na ‘partymusic for outsiders’ verwachten we eigenlijk ‘easylistening for insiders’, en dat is het ook wel geworden. Outsiders of insiders het maakt eigenlijk geen zak uit want PRONK komt met een plaat die nergens rekening mee houdt, die geen businessplan of format kent. Een plaat die 100% uit graagte en R&Roll is ontstaan, eentje waarvan je zin krijgt in alles wat God verdomme verboden heeft.
Nou, zo’n plaat is het geworden, de boogiekelder leek dieper dan ooit en kent daar al helemaal geen regels. De liedjes komen zoals ze uit broekspijpen komen en zijn schaamteloos vanuit het onderbewuste op band geslingerd. Het resulteert in een pot volstrekt oorspronkelijke r&roll die je laat meebleren als een bakvis. Als je tenminste tijd hebt gehad om naar lucht te happen want deze fuck-you plaat beukt je wild, knuffelt je warm en laat je head bangen zonder dat je er erg in hebt. De hooks en vette refreinen vliegen je om de oren, ze komen regelrecht vanuit de Sallandse jungle je kroeg, auto, feesttent of hart binnen.
Henk Jonkers drumt, Pronk bast jodelt en speelt gitaar, verse Tukkernees Sam Pols rost berig mee en Dion Legebeke blaft Pronk geregeld zijn mand in. Excelsior Recordings brengt ‘m uit want PRONK wil de kelder uit om die vette plaat te laten glimmen.
Sommige platen schreeuwen R&Roll, de schreeuw die we zo hard nodig hebben in hard times. Momenteel schreeuwt deze even het hardst, en hij is niet grijs te draaien man. Oja, Pronk jodelt in z’n eigen taal, in het oer-Nederlandse Nedersaksische. Dat klinkt internationaler dan ABN, maar dat is slechts bijzaak.
Pils?
John Doekoe.
Live treedt hij op met de band PRONK, omdat het lekker klinkt. Een band met een vaste kern aangevuld met struikrovers uit de buurt.
Henk Jonkers drums
Sam Pols gitaar/zang
Gerben Bielderman bas/zang
Dion Legebeke zang
Pronk zang/gitaar
Omdat elke Pipo in meerder bands speelt is de band mobiel en zullen Ymte Koekoek, Henk Wesselink en Seb Dokman ook geregeld meestampen. Gezellig.
Unknown Mortal Orchestra is terug met het oh zo kenmerkende moderne soul geluid dat alleen Ruban Nielson ons brengt! Het is de eerste nieuwe muziek sinds het Sex & Food album uit 2018, maar de belofte is er dat het niet de laatste zal zijn dit jaar… Dat “Weekend Run” zo zonnig klinkt kan komen doordat Ruban na het touren in Palm Springs is neergestreken, zelf zegt hij: “At the end of the day I don’t take for granted that I have the perfect job — I truly work to make music that will set someone’s day right and I think that shines through on ‘Weekend Run.'”
En dat horen we zeker terug in deze oorworm van ‘n refrein.
‘Window’ is de nieuwe rockende single van de Amsterdamse/Rotterdamse band The Arthurs. De track is vandaag onze Clip van de Dag en de vijfde single voor het tweede album ‘Glass’ van het alternatieve rockkwartet, dat aanstaande vrijdag 25 juni uitkomt.
De videoclips van ‘Red Letter Days’ (met daarin een rol voor actrice Kiki van Deursen) en ‘Something with Oceans’ waren vorig jaar al Video van de Dag bij Pinguin Radio. De band rondom zanger, gitarist en songwriter Robin den Drijver kreeg al eerder lovende kritieken uit zowel binnen- en buitenland over hun debuutalbum ‘When I’m Sane’ uit 2017 en de vorig jaar uitgebrachte vier singles voor het aankomende tweede album ‘Glass’.
Zo omschreef de Popunie ‘When I’m Sane’ als “een zeer sterk debuutalbum” en “het perfecte ticket naar de grootste festivals: Into The Great Wide Open, Down The Rabbit Hole, Lowlands, Pinkpop. Gooi maar op!” Het Britse It’s All Indie voorspelde in een recensie over single ‘Red Letter Days’ dat “het slechts een kwestie van tijd is dat de band ook internationaal de harten zal gaan veroveren”. Dat belooft dus wat voor het tweede album ‘Glass’.
De muziek van The Arthurs is te omschrijven als melodieuze, dynamische alternative rock, waarin scheurend elektrisch gitaargeweld wordt afgewisseld met dromerige, melancholische en psychedelische composities. Er zijn invloeden te horen van bands uit uiteenlopende tijdperken zoals The Doors, Nirvana, The Smiths en Pixies, maar de band onderscheidt zichzelf vooral met een eigen unieke sound en stijl.
De release van ‘Glass’ wordt gevierd met twee releaseoptredens. De show in Cinetol Amsterdam op zondag 18 juli 2021 is inmiddels uitverkocht. Voor de release show in DOOR (Dordrecht) op zaterdag 10 juli, zijn nog enkele plaatsen beschikbaar.
The Arthurs staat bekend om zijn strakke en energieke liveshows, dus ga deze unieke band beluisteren op Spotify, ga deze band zien de komende tijd bij een van hun shows en zorg dat je een exemplaar van ‘Glass’ in handen krijgt!
Ritchie Sacramento van de postrockband Mogwai uit Glasgow is een groeidiamantje. Eén keer in de zoveel tijd brengt Mogwai een prima radioplaatje uit en Ritchie Sacramento is er weer zo’n eentje. Een prima shoegazerige single afkomstig van het tiende album As The Love Continues.
Camilla Blue lanceert met Hullabaloo haar inmiddels zesde single van de CD Yellow, die begin 2022 uitkomt. De song is een brief aan haar biologische vader die ze sinds haar tweede jaar niet meer zag. Camilla Blue is pleegkind en ambassadrice van de pleegzorgorganisaties Stichting Oosterpoort in Brabant en Levvel in Amsterdam. Ook was ze betrokken bij de landelijke Kinderpostzegelactie 2020 ‘Geef een veilig thuis’.
Camilla Blue is het alter ego van Joyce Deijnen. Over Hullabaloo vertelt Joyce: “De song is een brief aan mijn biologische vader, om hem te laten weten dat het goed met me gaat. Nadat ik hem enkele jaren geleden voor het eerst heb bezocht, bleek dat we geen connectie hebben. Hij was niet de vader waar ik altijd over heb gedroomd. Helaas is hij nooit betrokken geweest bij mijn leven. Hullabaloo betekent lawaai. Als kind had ik altijd veel herrie in mijn hoofd. Dit ervaar ik nog steeds. Het geluid in mijn hoofd als ik stress heb, de voortdurende worsteling om te blijven vechten. ‘He blames it all on the hullabaloo’. Het lijkt dat mijn vader het excuus had om me niet te zien omdat er zoveel gebeurde in zijn leven. Maar hey, ik ben nu okeì. Mijn pleegouders hebben me echt geweldig geholpen. Ik hoop dat mijn vader deze song hoort, zodat hij weet dat ondanks zijn afwezigheid alles goed is gekomen.”
De inmiddels 26-jarige Joyce componeert, schrijft teksten, zingt, speelt piano en gitaar, en combineert andere artistieke kwaliteiten zoals schilderen en ‘performen’ met haar muziek. Het eerste album Blue en de opvolger Yellow zijn de eerste twee van een reeks van vier albums met kleurenthema’s die samen eìeìn ‘Gesamtkunstwerk’ vormen. Camilla Blue doet niet aan vaste stijlen en structuren. Voor haar is muziek een expressie van diepe innerlijke emoties en reflecties op de wereld om ons heen. Elke song schetst haar eigen wereld, met een eigen unieke klank en betekenis.
Camilla Blue is eìeìn van de geselecteerde toptalenten van Music Hub Brabant. Ze is doorgedrongen tot de halve finale van de Grote Prijs van Nederland, die vanwege de coronacrisis is uitgesteld. Samen met haar band bereid ze zich nu voor op een intensieve live-tour als de lockdown voorbij is.
Virginia Woolf schreef ooit dat we tijdens ons leven meerdere mensen zijn. Iedere ochtend worden we een tikkeltje anders wakker dan de dag ervoor. En de dag daarvoor. Etcetera. Op een gegeven moment zijn we totaal iemand anders geworden. “Shivers”, de tweede single van Summer With Monica gaat over het proces. Verandering kan eng zijn, maar er schuilt ook belofte in.
Melancholisch, maar upbeat: ‘Shivers’ is een persoonlijk nummer, geschreven in een tijd dat ik tussen twee levens zat. Lang wilde ik graag succesvol zijn, wat dat ook mocht betekenen. Uiteindelijk kwam ik erachter dat dit allemaal niet zo belangrijk was. Ik maak liever de muziek die bij mij past en schrijf de verhalen die ik wil vertellen. ‘Shivers’ is daar het resultaat van.
De video is geschoten door Jeroen van der Poel in het Amstelpark in Amsterdam. Het park is met zijn wildgroei van stenen beelden en andere kunstprojecten en zijn architectonische willekeur het perfecte decor voor de zoektocht van een dwalende ziel.
‘Shivers’ is de tweede single van het album dat is opgenomen door en met Bram Kniest (Go Back tot he Zoo, St Tropez) met bijdragen van Robin Berlijn (The Fatal Flowers) en Rosa Ronsdorf (Spill Gold, Blue Crime).
Met trots kondigt Engelse band Squid hun debuutalbum ‘Bright Green Field’ aan. Het album is geproduceerd door Dan Carey en zal op 7 mei worden uitgebracht op Warp Records. Tegelijkertijd met dit nieuws komt ook de video van de eerste single ‘Narrator feat. Martha Skye Murphy’ online die is geregiseerd door Felix Geen.
‘Bright Green Field’ is een album met een enorme reikwijdte en ambitie, diep doordacht, met een hoog tempo en complex geconstrueerd. Een album waarop alle bandleden zo’n vitale en gelijke rol spelen dat het een product is van vijf hoofden die als één opereren. Waar sommige artiesten de neiging hebben om eerdere singles op het debuut toe te voegen – en de band heeft in 2020 al ‘Sludge’ en ‘Broadcaster’ uitgebracht – is het debuutalbum volledig nieuw. Het gevoel van grenzeloosheid en voortdurend voorwaarts blijven gaan is een van de belangrijkste elementen wat Squid geliefd maakt bij zowel fans als critici.
Op het album hoor je onder andere veldopnamen van luidende kerkklokken, zoemende bijen, microfoons die aan het plafond slingeren in een kamer vol gitaarversterkers en een vervormd koor van 30 personen waaronder Emma-Jean Thackray en Lewis Evans van Black Country, New Road.
Squid over de single: “Narrator” was inspired by the 2019 film A Long Day’s Journey Into Night, the song follows a man who is losing the distinction between memory, dream and reality and how you can often mould your memories of people to fit a narrative that benefits your ego. Martha Skye Murphy, the track’s guest vocalist, made the point that the unreliable narrator is, more often than not, a male who wishes to portray women as submissive characters in their story. After some discussions with Martha she thought it’d be a good idea that she play the part of the woman wanting to break free from the dominating story the male has set.”
Elke ochtend om acht uur is het tijd voor een verse Clip van de Dag. Met vandaag de gloednieuwe single What A Day van de altijd interessante Britse singer/songwriter Ben Howard. Op 26 maart komt zijn nieuwe album Collections From The Without Uit, afgaande op What A Day wordt dat een iets ‘luchtiger’ album dan voorganger Noonday Dream uit 2018. Ben Howard heeft in de studio samengewerkt met Aaron Dessner van The National, de man die in 2020 opviel met zijn studiowerk met Taylor Swift. Ook kennen we hem van Big Red Machine met Justin Vernon (Bon Iver). Interessant dus!
Daar is eindelijk de debuutsingle van de Amsterdamse band FuckFuckFuck, die snoeiharde punk maakt. Met hun optredens, die heuse live experiences zijn, hebben ze al een flinke reputatie opgebouwd tijdens voorprogramma’s van o.a. The Black Lips, Dirty Fences en ZZZ. De band bestaat uit Hugo, Jits, Joris en Colin, ook wel bekend van het Skatecafé in Amsterdam-Noord. Verschillende bandleden zijn ook bekend van andere bands als The AppleJacks en Sophie Straat. Bij deze single verschijnt wilde een videoclip.
