Django Django – Marble Skies

django djangoDjango Django – Marble Skies (Caroline)

Natuurlijk galmt ook op het derde album van Django Django de surfsound van The Beach Boys na. Niet zo gek, want dat gebeurde op de twee voorgangers uit 2012 (Django Django) en 2015 (Born Under Saturn) ook al. Wanneer iets werkt, moet je er niet te veel aan sleutelen.

Marble Skies is sowieso geen stijlbreuk in vergelijking met de twee voorgangers en daarom maken we een vreugdesprong. Dus niet alleen omdat er misschien wel een Elfstedentocht aan zit te komen, met dit kraakheldere, zonnige weer en temperaturen die zelfs de breedste grachten doen dichtvriezen. “Gezond weer”, zei mijn wijlen grootmoeder steevast en zij zat er eigenlijk nooit naast. Fan van die Beach Boys als ze was, had ze zonder meer uit de voeten gekund met Marble Skies. Een album dat strak staat van de catchy melodieën en andere vrolijkheid. Tekstueel doen de in Londen woonachtige Schotten ook weer niet al te moeilijk, zonder zich te vergalopperen aan platitudes. Het is vaak zo poëtisch als wat, zoals onderstaande regels uit het titelnummer. Lees maar mee:

Rolling in the darkness of your mind
Colouring the water of your life
Look across the plain, the shadow
Soon the fields will bloom again someday

Daar kunnen we wel wat mee. Je voelt en hoort dat de vier mannen goed in hun vel zitten en weten wat onze wereld nodig heeft: een dansje, zo nu en dan.

Wie goed luistert, hoort op Marble Skies naast Beach Boys vleugjes New Order en ook Simple Minds (zo doet dat intro van Surface To Air wel heel sterk denken aan dat van Alive And Kicking), maar wie geeft een fuck als er links en rechts wat gepikt is en er een bijzonder smaakvolle potpourri is ontstaan. Het is gewoon tien keer raak. Pet Shop Boys zijn vast en zeker ook trots op de mannen. In Your Beat had zo op Actually (’87) kunnen staan. Nou oké, met een beetje fantasie dan. Pieter Visscher

LIVEDATA 05/03 Ancienne Belgique, Brussels 06/03 Doornroosje, Nijmegen 07/03
Melkweg, Amsterdam

Wand: “Een witte kat is gewoon een witte kat, toch?”

Met één verse plaat en twee nieuwe bandleden op zak speelde Cory Hanson afgelopen zomer met zijn Wand op Down the Rabbit Hole. Pal tussen de immer groen geurende heuvels van Beuningen voelden we hem en zijn kompanen kort voor de show nog even ongemakkelijk aan de tand over dat toen nog niet verschenen laatste album van ze.

Tekst LiveGuide | Jeroen Haneveer Foto Abby Banks

Setting, het eerste nummer op jullie nieuwe plaat Plum: wat de fuck is dat? Toen ik ‘m tijdens een wandeltocht op had gezet, dacht ik even dat mijn mp3-spelertje het had begeven.
Sofia Arreguin (keyboards): “Hahahaha. Wow.”
Cory (zang en gitaar): “Ik zie het graag als een ‘palate cleanser’. Je weet wel: als je sushi eet, krijg je tussen de gangen vaak een stukje gember, of je neemt even een slok bier om de smaak uit je mond te spoelen. Dan ben je weer helemaal fris en kan je al je onverdeelde fysiologische aandacht richten op het volgende gerecht. Als elk stukje sushi nou een stukje muziek is waar je naar luistert… Ik denk dat we onze luisteraars graag even die mogelijkheid wilden geven.”

Om even de oortjes te zuiveren dus…
Cory: “Precies. En om ze te laten denken dat hun mp3-speler het begeeft.”

Zoals je tussen de verschillende luchtjes in de parfumerie even aan een blik koffiebonen snuffelt, om je reuk te neutraliseren? Ik ben geen groot sushi-liefhebber, vandaar…
Cory: “Jij bent echt een parfum-mannetje! En ik vind het eigenlijk een mooiere metafoor.”
Lee Landey (bas): “Onze nieuwe toetsenist Sofia heeft een prachtige Minimoog-synthesizer, die we gebruikten tijdens de opnames. We hebben alle vijf een patch op die synth gemaakt. Als je die tegelijkertijd afspeelt, krijg je dat geluid. Dat is dus wat je hoort in de opening.”
Cory: “We maakten allemaal een toon, voegden alles samen en dat vormde een harmonische structuur.”
Lee: “Zie het als een soort vingerafdruk van ons vijven.”

Als een kleine kennismaking, voordat het album écht begint?
Cory: “Juist. En we wilden de liedjes de aandacht geven die ze verdienen. Althans, waarvan wíj vinden dat ze die verdienen. En dat doe je onder meer door ze voldoende ruimte te geven. Bijvoorbeeld met stilte. Maar een halve minuut aan lege ruimte werkt ook niet lekker op een album, dus in plaats daarvan konden we het beter vullen met geluid. Het is nog steeds consumeerbaar, maar dient eigenlijk vooral als ondersteuning voor wat daarna komt.”

Laten we het snel nog over iets anders te hebben voor jullie het podium op moeten. In het nummer White Cat zing je: ‘Just an old white cat living in California’. Wie oh wie is deze witte kat?
Sofia: “Ik heb geen flauw idee wie de witte kat is.”
Lee: “Ik denk dat de witte kat waarschijnlijk vooral een aantal verschillende dingen en mensen samen is.”
Sofia: “Een witte kat is gewoon een witte kat, toch? Het is geen persoon.”
Evan Burrows (drums): “We komen best een hoop witte katten tegen, weet je.”

Ik hoopte eigenlijk op wederom een mooie metafoor.
Sofia: “Misschien is het dat ook wel, ja.”

Of een alledaagse uitdrukking die ik niet ken?
Sofia: “Nee, dat niet. Het is een redelijk alledaags dier.”

LIVEDATA 21/02 Vera, Groningen 22/02 Indiestad @ Paradiso, Amsterdam 23/02 Doornroosje, Nijmegen 24/02 Muziekodroom, Hasselt (BE)

Klinkt als: een dolende dakhaas die opvallend geraffineerd uit de hoek komt en wiens witte verschijning nogal scherp afsteekt tegen de grauwe muur die hij onderzeikt

Top 7 magische bands
Als Zweinstein een huisband zoekt, komt Wand ongetwijfeld in aanmerking. De concurrentie is echter moordend, want aan tovenarij, zwarte kunsten en andere magische shizzle is in de muziekwereld geen gebrek.

Neem deze zeven acts
King Gizzard & The Lizard Wizard
Tricky
Captain Beefheart and His Magic Band
The Wytches
Moonspell
Wand
The Charm The Fury

LiveGuideDroevig nieuws: in de 38e uitgave van de gratis concert- en festivalkrant LiveGuide komt een einde aan een traditie. Na 37 nummers waarin de coveract ook altijd geïnterviewd werd, staat op de februari-editie hiphopster Kendrick Lamar. Hijzelf komt niet aan het woord, maar vijf beroemde fans wel.

In het verhaal staat de opvatting dat hij in iedere hoek fans heeft centraal. Man of vrouw, zwart of blank, hipster of hiphead: iedereen houdt van K-Dot. LiveGuide nam de proef op de som door een legendarische funkheld (George Clinton), een popzangeres (Lakshmi), een singer/songwriter (Leif Vollebekk), een hiphopproducer (Reverse) en een folkrocker (Ben Harper) aan het woord te laten. De vijf prominenten uit de muziekbiz leggen ieder op hun eigen manier uit wat Kung Fu Kenny nou zo geniaal maakt.

Eefjes backstageridertje
In de februari-issue van LiveGuide vind je verder interviews met Wand, JAGD, Khruangbin en Bonne Aparte, terwijl de momenteel solo tourende Eefje de Visser haar rider deelt en Mitch Rivers in de Fanboykwiz! het hemd van het lijf wordt gevraagd over The Killers. Het blad staat ook nog stil bij de beste albums van het moment, de hoogtepunten van een zinderende editie van Eurosonic Noorderslag (o.a. Superorganism, Altin Gün en HMLTD) en de vetste festivals voor wie niet kan wachten tot Paaspop, de officieuze opener van het festivalseizoen.

Shame – Songs Of Praise

shameShame – Songs Of Praise (Dead Oceans/Konkurrent)

Shame. Vijf jongemannen uit Londen die varkentjes vasthouden op de albumcover. Je moet erop komen. Het is een lieflijk tafereel, dat contrasteert met de inhoud van het debuutalbum van de Britten, want Songs Of Praise is een lekker stevige plaat. Gejaagd en soms zelfs wat obscuur.

In 2017 was Shame te vinden op Lowlands, Pukkelpop, Into The Great Wide Open en Eurosonic en wie een van die concerten zag, was al op de hoogte van de kwaliteit van Songs Of Praise, dat uitpuilt van de beklijvende rockliedjes.

Postpunk met een attitude die we kennen van Arctic Monkeys en wie goed luistert hoort ook vlagen van The Libertines voorbij komen. Frontman Charlie Steen (dat scheelt maar één letter inderdaad) heeft dat rebelse in zijn stem waar Pete Doherty ook over beschikt, maar is een betere zanger en doseert zijn opstandige uitspattingen bovendien beter.

You can choose to hate my words, but do I give a fuck?”, zingt Steen in One Rizla. Stoere praat, maar dat jasje zit ‘m als gegoten. Songs Of Praise is een van de sterkere gitaarplaten die de afgelopen tijd zijn verschenen en kent geen zwakke broeders. Tien uit tien, zou je kunnen zeggen.  Pieter Visscher

LIVEDATUM 25/04 Doornroosje, Nijmegen

 

Grandbrothers naar Amsterdam en Nijmegen

Het Duitse duo Grandbrothers speelt dit voorjaar in Amsterdam (Paradiso Noord, 9 april) en Nijmegen (Doornroosje, 11 april). Grandbrothers staat bekend om hun enerverende live-shows, waarin ze al hun geluiden uit een open vleugel halen. De kaartverkoop voor deze shows start aanstaande vrijdag 12 januari om 10:00.

Het ligt voor de hand om Grandbrothers het stempel ‘neoklassiek’ te geven, maar daarmee wordt het duo te kort gedaan. De wonderschone melodieën die Erol Sarp uit zijn vleugel tovert doen inderdaad denken aan neoklasieke generatiegenoten zoals Nils Frahm, Olafur Arnalds en Steve Reich. De percussie en beats die het duo uit de vleugel weet te halen en vervolgens elektronisch bewerkt worden door Lukas Vogel met een zelfgebouwd apparaat, doen weer meer denken aan elektronische pioniers zoals Weval, Trentemøller en Moderat.

Met als vertrekpunt een open vleugel en een ongekende synergie tussen het duo, weet Grandbrothers een spannende show neer te zetten. Zowel in een klassieke concertzaal met aandachtig luisterend publiek als in een rauwe club met een staand en dansend publiek weet Grandbrothers keer op keer te overtuigen.

LIVEDATA 09/04 Paradiso Noord, Amsterdam 11/04 Doornroosje, Nijmegen

Monster Magnet met Mindfucker naar Nijmegen en Groningen

Nadat Monster Magnet de wereld heeft laten weten dat het wachten op een nieuw album eindelijk tot een einde komt in het voorjaar van 2018, zijn de heren klaar voor een Europese tournee, die de band ook naar Nederland brengt.

Dit in het kader van promotie van de nieuwe plaat: Mindfucker. De Amerikaanse spacerockband laat weten dat alle klassiekers voorbij komen, alsook werk van het nieuwe album uiteraard. Mindfucker is een album dat de Detroit-stijl van begin jaren 70 ademt, MC5 en Stooges-achtige rock daarbovenop. Vertelt meesterbrein Dave Wyndorf zelf. En dan is het altijd waar.

LIVEDATA 05/05 Doornroosje, Nijmegen 19/05 Vera, Groningen 28/05 Het Depot, Leuven 29/05 Vooruit, Gent

Nick Mulvey in mei 2018 naar Maassilo, Doornroosje en Paradiso

Nick Mulvey komt zijn nieuwe album Wake Up Now voorstellen aan Rotterdam, Nijmegen en Amsterdam. Op 25 mei 2018 speelt de Engelse singer-songwriter met zijn band in de Maassilo, 26 mei staat hij in Doornroosje en een dag later op de 27ste mei in Paradiso.

Lees hier ons interview met Nick Mulvey!

Nick Mulvey
De Engelse singer-songwriter Nick Mulvey verruilde enkele jaren geleden Portico Quartet voor een solo-carrière en reist tegenwoordig met zijn gitaar door het festival- en clublandschap om zijn bezwerende en catchy folkpop met de wereld te delen. Denk aan opzwepende ritmes, minimalistische melodieën, intelligente teksten en bezwerende gitaar-riffs. En dat allemaal in één persoon!

Portico Quartet en een Mercury Prize-nominatie
Voor Nick Mulvey thuiskwam bij de gitaar, speelde hij vijf jaar de hang voor Portico Quartet. Het typische geluid van deze futuristische steeldrum was essentieel voor de ontwikkeling van de opzwepende jazz van Portico Quartet. Het leverde de Britse jazzband onder meer een nominatie voor de vermaarde Mercury Prize op.

Van First Mind naar Wake Up Now
Ondanks dat Mulvey de hang inwisselde voor de gitaar is zijn percussie-gen (gelukkig) nog geheel intact. In zijn songs vind je volop Afrikaanse en Zuid-Amerikaanse ritmes, maar tegelijkertijd het minimalisme van Nick Drake en Steve Reich. Op zijn veelgeprezen solodebuut First Mind (2014) draaide het vooral om de melancholische luisterliedjes, maar op het onlangs verschenen Wake Up Now (met de groovy single Unconditional) hoor je dat Mulvey als tekst- en liedjesschrijver een flinke ontwikkeling heeft doorgemaakt. Hij graaft nu iets dieper en vooral op tekstueel vlak – zo komen onderwerpen als politieke onrust, de vluchtelingencrisis of klimaatsverandering aan bod – probeert Mulvey iets meer mee te geven aan zijn luisteraars.

LIVEDATA 25/05 Maassilo, Rotterdam 26/05 Doornroosje, Nijmegen 27/05 Paradiso, Amsterdam

Maassilo – Rotterdam
Deuren open: 19.30 uur | aanvang: 20.30 uur
Entree: €21,50 (inc. servicekosten)
Tickets zijn vanaf vrijdag 8 december 2017 10:00 uur verkrijgbaar via motelmozaique.nl.

Nijmegen maakt zich op voor 2manydjs in Doornroosje

2manydjs, het dj-duo dat natuurlijk ook, in een grotere bezetting weliswaar, optreedt als Soulwax, komt naar Doornroosje.

Met Soulwax brachten de gebroeders Dewaele onlangs een puik album uit en gaven ze indrukwekkende liveshows op Down The Rabbit Hole (Soulwax én 2manydjs) en Best Kept Secret. Stilzitten kunnen de broers niet, daarom trekken ze naast hun concerten ook de wereld rond met hun dj-sets.

Hun flightcase zit vol nieuw materiaal, classics, obscure tracks, bangers en kitsch. De zinderende sets overstijgen elk genre en de heren draaien diverse stijlen aan elkaar tot een dansbaar geheel. 2manydjs laten zich altijd van hun meest veelzijdige kant zien. Verwacht dikke baslijnen en overweldigende synths!

LIVEDATUM 03/02 Doornroosje, Nijmegen

John Bramwell naar TivoliVredenburg, Gebr. De Nobel en Doornroosje

Singer-songwriter John Bramwell is voornamelijk bekend als oprichter en zanger van de succesvolle band I Am Kloot. Dit keer komt Bramwell naar Utrecht, Leiden en Nijmegen.

Met de band bracht hij zes studioalbums, een soundtrack en twee livealbums uit en toerde hij over de hele wereld, waarbij hij onder andere drie keer Lowlands aandeed. Deze avond zullen ook oude I Am Kloot hits de revue passeren.

Prachtige liedjes dus over spijt en verdriet, doordrenkt met een gezonde portie Britse humor en zwartgalligheid. Zijn nieuwe album zal februari 2018 verschijnen en heet Leave Alone The Empty Spaces.

LIVEDATA 01/12 TivoliVredenburg, Utrecht 02/12 Gebr. De Nobel, Leiden 04/12 Doornroosje, Nijmegen

Belgisch post-metalfenomeen Amenra tweemaal naar Nijmegen

Amenra is een post-metal-doomfenomeen in België en ver daarbuiten. In hun werk hebben gepijnigde duisternis en heldere schoonheid altijd naast elkaar bestaan. Dat was al zo toen ze achttien jaar geleden begonnen. Aardedonker gedonder ging altijd gepaard met fijnzinnige subtiliteit. En ondertussen sloeg Amenra diepe wonden in de ziel van de luisteraar.

Wonden die pas een beetje geheeld waren als het volgende album af was. En zo ligt Mass VI weer klaar met overtuigende riffs, beklemmende explosies, zwaargewicht gitaren en getormenteerde zang. Producer Billy Anderson werkte o.a. met Neurosis, Eyehategod en Sleep.

Liefhebbers van Amenra luisteren natuurlijk naar Pinguin Radio’s Aardschok!

LIVEDATA 17/11 CC Strombeek, Grimbergen 01/12 CC De Leest, Izegem 19/01 Stevenskerk, Nijmegen 20/01 Doornroosje, Nijmegen