Dag twee van ESNS begint voor mij met een knal want in de Blauwe Hemel, een tent die voor ESNS is neergezet op de Grote Markt, staan Gurriers uit Dublin. Dit is een band die we kunnen plaatsen in de rij van bands die we de afgelopen jaren vanuit de Britse eilanden onze kant op hebben zien komen. Denk dan aan SHAME, The Murder Capital, TV Priest en natuurlijk Fontaines D.C. Heerlijke post punk, noiserock of hoe je het wilt noemen op een rauwe en opzwepende manier gespeeld. De 5 vrienden zijn hun band in corona tijd uit pure verveling begonnen en inmiddels spelen ze hun set strak, rauw en vol enthousiasme. Zanger Dan Hoff zweept het publiek op los te gaan. Zo vroeg op deze avond moet hij daar nog veel moeite voor doen maar dat zal zeker anders zijn als we deze band de komende zomer gaan tegenkomen op de verschillende festivals. Nummers als Top Of The Bill en Approachable zullen dan uitgegroeid zijn tot de anthems die het nu al zijn.
Even later sta ik bij Sprints, een band die ik ‘s middags ook al even zag bij Platosonic het gratis randfestival dat deze prachtige platenzaak al sinds jaar en dag tijdens ESNS organiseert. Sprints komt ook uit Dublin en hoewel er zeker overeenkomsten zijn met Gurriers zit deze band iets meer in de garagepunk hoek. Met zangers Karla Chubb hebben ze een goeie blikvanger. Brutaal schreeuwt en spuugt ze haar teksten de zaal in, lijkt overal schijt aan te hebben. De teksten zijn sociaal bewogen en als ze zingt over de eikel die haar in de kroeg maar blijft lastig vallen begrijpen we haar goed en schreeuwen we met haar mee. Opnieuw een lekkere opzwepende en rauwe band uit Ierland, heerlijk!
Dan snel naar Vera op Shanghai Baby te gaan zien. Zangeres Ade Martin uit Madrid was een paar jaar geleden ook al op ESNS te zien, toen als bassiste van de band Hinds. Peter Weening, de voormalig programmeur en boegbeeld van Vera kondigt de band in zijn Dead Moon T shirt aan. Jaren ‘90 slackerpop kunnen we verwachten en daar word ik blij van. Bands als Pavement, Sebadoh, Guided By Voices en Beck op zijn eerste plaat, je kunt mij er voor wakker maken. De EP die in mei ‘22 uit kwam is een verzameling nonchalant gespeelde korte liedjes die live nog iets losser gespeeld worden. Met enigszins onvaste stem en niet altijd even zuiver worden de liedjes gebracht maar is dit erg? Nee zeker niet, het klinkt eerlijk, oprecht en zonder al te veel pretenties, een leuke band om te zien.
Anna Erhard is een Zwitserse zangeres die enigszins in dezelfde hoek opereert. Ze heeft inmiddels twee platen uit die vol staan met mooie liedjes vol humor waarin ze haar dagelijkse leven observeert. Opnieuw Beck maar ook Eels zijn bands waar ik aan moet denken als ik haar zie spelen. In tegenstelling tot Shanghai Baby worden de liedjes strakker gespeeld dan op de plaat, het klinkt daardoor goed maar het wordt er ook wat saai van. Desalniettemin een vermakelijk optreden dat deels gezien wordt door een publiek dat niet speciaal voor haar gekomen is. Want na haar optreden begint in de grote zaal een van de grote beloftes van dit festival.
The Haunted Youth uit Hasselt, België bracht vorig jaar in november hun lang verwachte LP Dawn of the Freak uit. Een plaat die de eindejaarslijstjes van veel mensen domineerde. De band rond zanger Joachim Liebens speelt hypnotiserende psychpop met invloeden van The Cure en DIIV, stuwend en met een vol geluid door de synthesizerklanken van Hanne Smets. De nummers zitten niet ingewikkeld in elkaar maar hebben een broeierigheid en spanning die het publiek in de bomvolle zaal aanspreekt. Er wordt bij momenten aandachtig geluisterd en er wordt meegezongen met de bombastische nummers. Binnen Europa mogen we blij zijn met deze aansprekende band en het zou me niet verbazen als ze hun geluid ook aan de andere kant van de oceaan mogen gaan laten horen!
Even later sta ik al weer bij Eliza Legzdina, een Letse zangeres uit Oost Londen. Ze ontving een beurs voor een opera opleiding maar daar merk je bij deze show heel weinig van. Ze kwam terecht in de Londense Club en Queer scene waar ze in korte tijd naam maakte. Haar muziek is een mix van verschillende club en trap beats en R&B enthousiast gebracht. Samen met de DJ en een medezangeres weet ze het publiek op te zwepen en bouwen een feestje waar je bij wilt zijn. Heel vermakelijk allemaal!
In de grote zaal van Huize Maas wordt het feest gelijk doorgezet want daar begint even later Gold Kimono. De band rond zanger Tienus Konijnenberg brengt zomers no nonsens muziek, een vleugje reggae, wat hip hop en dat alles met een heerlijke groove. Het doet me denken aan Chef’Special maar dan doe ik deze jongens misschien wel wat te kort.
De avond is al flink gevorderd en ik ben in een haze van bier en gezelligheid blijven hangen bij alle feestelijke muziek die voorbij kwam maar toch wil ik nog even gaan kijken bij een paar bandjes die nog gaan komen. Hause Plant uit Lissabon speelt zijn indierock liedjes strak voor een half gevulde zaal. Misschien komt het door het moment van de avond maar op mij komt het wat saai over.
Cyan Kicks daarentegen is een vrij spectaculair ogend gezelschap uit Finland. Sexy en ordinair zien ze er uit in hun leren kleding met glitter en opengewerkte stukken. Dit alles past wel goed bij de dynamische show. De elektronische rock wordt vol enthousiasme gespeeld en het publiek vooraan geniet met volle teugen. Niet helemaal mijn ding maar toch sta ik te genieten. En dat is het leuke bij ESNS, soms word je aangenaam verrast door een band of een optreden waar je normaal gesproken niet zo gauw heen zou gaan.
De avond sluit ik af bij Eee Gee, een popzangers uit uit Denemarken. Ook dit jaar zien we meerdere zangeressen met hitgevoelige muziek voor de top 40. Vaak leuk om naar te kijken maar ook inwisselbaar. Bij Eee Gee is dat toch wat anders. De liedjes hebben net wat meer diepgang en de show is afwisselend. Ik weet niet of we nog veel van haar gaan horen maar als dat niet zo is dan is dat zeker jammer. Eee Gee stijgt boven het gemiddelde uit met een mooi optreden zo aan het einde van deze, opnieuw zeer afwisselende, ESNS avond!
Tekst: Jan Berends
