Tag: Habibi

Habibi – On The Road

Het is alweer vijf jaar geleden dat we een niet onaanzienlijk deel van onze luisteraars in het harnas jaagde door het draaien van het nummer Come My Habibi van Habibi.

Deze vroege single van de Amerikaanse damesband klonk charmant krakkemikkig, maar dat was niet de reden van protest. Waar men moeite me had was met de kreten die de meiden slaakten. De technische term voor deze vorm van orale uitingen is ululeren. Zoek maar op als je precies wilt weten wat dat is. Het is bij dat ene experimentje gebleven. Habibi ontwikkelde zich als serieuze, licht exotische indie-rockband met twee lekker lopende albums op hun naam. De band is nu in blijde verwachting van een derde. Openingsnummer On the Road heeft nog wel die lekker losse DIY kwaliteit van successongs als I Got The Moves en Angel Eyes, maar is net even strakker en vooral ook beter opgenomen. ‘Garage disco’ zou een benaming kunnen zijn van de nieuwe sound van Habibi. De release van Dreammachine staat voor 31 mei.

Habibi – Nice

Met single Come My Habibi bracht Habibi tweespalt binnen de Pinguin gelederen. Er waren voorstanders, maar ook felle tegenstanders van het rammelende, Arabeske nummer. De voorstander wonnen uiteindelijk, want de single heeft maandenlang in de Graadmeter gestaan.

Nieuwe single Nice zal minder gespreksstof doen opwaaien, maar zeker niet op ieders waardering kunnen rekenen. Nice is een prettig primitief garage rockliedje. Het nummer rammelt als een bakfiets op een kasseienweg, maar dat is juist de charme. De vraag of de meiden niet zo goed kunnen spelen of dat ze bewust uit de losse pols rocken is dan ook niet relevant.

Nice is overigens geen eigen werkstuk maar een cover van een nummer van de legendarische Zwitserse meidenpunkband Kleenex. Dat je niet verstaat wat de meiden zingen is dus niet raar, ze zingen in het Schweizer Deutsch. 

Habibi – Angel Eyes

Weinig songs hebben zo veel stof doen opwaaien als Come My Habibi van het New Yorkse vrouwenkwartet Habibi. Inmiddels hebben veel initiële tegenstanders hun verzet opgegeven. Een aantal heeft zelfs schoorvoetend bekend het toch wel een goed nummer te vinden.

Tijd dus voor een opvolger. Angel Eyes is veel minder controversieel, want een stuk conventioneler dan Come My Habibi. Domineerden in dat nummer de Arabische invloeden in Angel Eyes zoeken de dames het dichter bij huis. Bij de girlgroup traditie van begin jaren zestig toen meidengroepen als The Shangri-las, The Ronettes en The Crystals het Amerikaanse popbeeld bepaalden. Angel Eyes heeft die typische New Yorkse cool die ook zo typerend was voor bands als The Velvet Underground, The Ramones en Blondie.

Angel Eyes moet het meer van sfeer hebben dan van tekst of melodie, maar eenmaal ingedaald zal het nummer regelmatig onaangekondigd in je hoofd opborrelen. Angel Eyes staat samen met Come My Habibi op Anywhere But Here, het tweede album van Rahill, Lenaya, Erin, Karen en Leah. 

Habibi – Come My Habibi

Habibi is een meidenband uit New York die 60′ girlgroup pop mixt met garage rock en … Arabische muziek. Voordat je de dames beschuldigt van culturele toe-eigening, het uit winstbejag jatten van niet westerse cultuurelementen. De zangeres van de band, Rahill Jamalifard is van Perzische komaf.

Habibi, Arabisch voor geliefde of gewoon schatje bracht in 2014 een eerste album uit in 2018 gevolgd door een EP. Op 14 februari komt het langverwachte tweede album uit. ‘Anywhere But Here’ is de titel. Daarvan is Come My Habibi een eerste proeve.

De nieuwe single klinkt zeer intrigerend. De gitaren domineren in een hypnotische song die wordt gezongen in drie talen, Engels, Farsi en Arabisch. En alsof de track niet exotisch genoeg is duiken er tegen het einde vrouwenstemmen op die ululeren. Dat is die typische trillende klank die je hoort tijdens huwelijken en begrafenissen in het Midden-Oosten. Om het heel kort door de bocht te formuleren, Come My Habibi klinkt als een kruising tussen Altin Gün en Khruangbin. Interessant toch?

Habibi en Spill Gold op 28 mei naar de Sugarfactory te Amsterdam

Beminnelijk én punk: Habibi is het allebei. Het quintet uit Brooklyn grijpt terug op ongecompliceerde sixties rock-‘n-roll en dat brengen ze met een attitude waar je u tegen zegt.
Denk aan upbeat poptracks zoals I Got the Moves, waarin directe gitaarriffs, in reverb gedrenkte zang en dansbare ritmes elkaar vinden. Maar dat deze girl group ook graag de garagerockhoek induikt hoor je op een track zoals Persepolis, die niet alleen catchy maar ook goed gruizig is.

Support: Spill Gold
Het trio Spill Gold maakt psychedelische songs die op de toeschouwers hetzelfde effect hebben als slangenbezweerders op cobra’s. Met bezweerderige synths, dromerige maar toch indringende vocals en snijdende gitaarlijnen transformeert de band je naar een staat waarin je tegelijkertijd wordt bewogen om te dansen als op te gaan in een extase.

LIVEDATUM 28/05 Sugarfactory, Amsterdam