Alle vormen van vliegen hebben een vorm van melancholie over zich en het uitzicht vanuit de Chopper is zo wazig als het maar kan: missiegericht, zowel heimelijk als zelfgerealiseerd. Dit album is beslist (maar bijna heimelijk) anti-patio-sunscreen-Beach Boys vrijgezellencruise-sing-a-long. Natuurlijk laten deze liedjes een beetje licht door de jaloezieën, maar ze prikkelen richting slapeloosheid, corrupte burgemeesters, Kennedy Curses, sekstapes en hertengeweren. ‘Chopper’ is het vogelperspectief van het grote evenement – een echt nachtelijk karakter van olievlek, filmkorrel, zoeklicht, nachtvlucht. Het is gespierd en kwetsbaar; luid en toch stil: zowel een waarnemer als op de een of andere manier het waargenomen spektakel zelf.
Wat in de slacker-fase slacky was, werd strakker, met lakglazuur. Gladde glans, rechtgezet onrecht; vermoorde baas, gepromoveerde pionnen. Met Boeckner die hoogspanningsschokken uitzendt bij elk reiken naar een bekend instrument, breidt Kiwi Jr. het palet uit met snaarmachinelied, gesynthetiseerde langwerpige en Dentyne Classic Menthol vocalen van sopraan Dorothea Paas (US Girls, Badge Epoch Ensemble), die misschien al tijd al het ontbrekende puzzelstuk was.
Kiwi Jr. brengt de Chopper naar een nieuwe hoogte en demilitariseert de technologie net als flacons, piloten en cargoshorts. Sierlijk in de lucht erboven, maar wanneer de Chopper landt, is er chaos op de grond. Kiwi Jr. roept een advies: “Look Out!” When it gets close, it’ll blow the hat right off of your head.”
