Velvet Underground, actief tussen 1965 en 1973, is een van de invloedrijkste bands in de muziekgeschiedenis. Niet in de laatste plaats door het legendarische, rauwe debuut The Velvet Underground & Nico, dat 50 jaar terug verscheen. Velvet Underground was een mystieke cultband, waaraan ook kunstenaar Andy Warhol zijn steentje bijdroeg. Warhol stond aan de basis van de popart. Zo ontwierp hij de iconische bananenhoes van het spraakmakende eerste album van de band uit New York. De plaat die een halve eeuw oud is en daar mag best bij worden stilgestaan. Dat gebeurt dan ook, in de vorm van een tournee door een gelegenheidsformatie, bestaande uit Maurits Westerik (Gem, Bewilder), Henk Koorn (Hallo Venray), Jerry Hormone, The Tambles en Carol van Dyk, boegbeeld van Bettie Serveert. We spraken haar in Amsterdam.
Tekst Pieter Visscher
Hoe belangrijk is het debuut van Velvet Underground geweest in jouw carrière?
“Ik heb de plaat eigenlijk pas goed leren kennen in het midden van de jaren 80. Een vriend van Peter Visser (gitarist Bettie Serveert – PV) kwam er mee aanzetten. Er is een grappige anekdote, wat betreft Velvet Underground. Voordat we met Bettie Serveert begonnen, speelde ik in allerlei andere bandjes en zo rond 1984, 1985 schreef ik een liedje met de openingszin There She Goes Again, toevalligerwijs de titel van een van de nummers op Velvet Undergrounds eerste album – dat ik toen nog niet kende. Die vriend van Peter vond de song heel erg lijken op Velvet Underground. Hij nam een plaat mee en ik kon niet anders dan hem gelijk geven. Ik verkeerde in de waan dat ik iets origineels had geschreven [lacht]. Het bleek dus allang te bestaan. Maar schijnbaar schreef ik dus al in die trant, terwijl die eerste plaat al 20 jaar oud was. Inmiddels ben ik de titel vergeten van het nummer. Ligt vast nog wel ergens op zolder bij me thuis, op een cassettebandje of zo. Ik heb er niks mee gedaan.”
Kende je de leden van de gelegenheidsformatie al?
Henk ken ik al heel erg lang. Een keer in de zoveel jaar doen we Velvet Underground-sessies. Henk en ik hebben een lang verleden. Maurits kende ik uit het circuit, van clubs en festivals. Er is een goeie vibe binnen de band, ook omdat we allemaal de sfeer van de muziek erg goed begrijpen. Het gaat bij Velvet Underground duidelijk om meer dan alleen de noten. De sfeer en intensiteit van de muziek zijn minstens zo belangrijk. Leuk om te vermelden is dat we er live ook een violist bij hebben.”
Het debuut van Velvet Underground wordt gezien als een van de invloedrijkste albums in de muziekgeschiedenis. Heb je daar een verklaring voor?
“Nou, ik ken genoeg mensen die het een vreselijke plaat vinden hoor [lacht]. Eigenlijk zijn er op de plaat drie genres te vinden. Zo heb je de lieve kant, bijna gelikt zelfs en je hebt de rock-‘n-rollkant. Daarnaast heb je de chaos, het hypnotiserende. Dat is onmiskenbaar Velvet Underground. Juist die mix is ontzettend prettig. Met Bettie Serveert hebben we in 1997 acht shows gedaan met alleen maar Velvet Underground-werk. De live-coverplaat die in het kader van die tournee is uitgebracht is nu een collector’s item. Doet het erg goed op eBay.”
Is het lastig het origineel van die eerste plaat te benaderen, of zit het album eigenlijk niet zo heel erg ingewikkeld in elkaar?
“Het is eenvoudig: of je begrijpt de sfeer en het gevoel van de plaat of je begrijpt die twee aspecten niet. Het is niet aan te leren. Er is geen tussenweg. Je moet er écht affiniteit mee hebben. Ik heb in het verleden geregeld bands Velvet Underground horen coveren waarvan ik dacht: dat is niet zo’n heel goed idee. Moe Tucker was ontzettend enthousiast toen zij onze live gespeelde coverplaat hoorde. Omdat wij de sfeer van het album zo goed hadden aangevoeld, schreef ze. Ik heb een brief van haar gehad met complimenten. John Cale was ook erg enthousiast. Met hem heb ik nog samengewerkt in 1998 – een project waar ook het Metropole Orkest bij was betrokken.”
Is er een bandlid van Velvet Underground waarmee je je enigszins identificeert?
“Ha. Ik ben sprakeloos. Daar heb ik echt nog nooit bij stilgestaan. Het zijn allemaal zúlke uitgesproken persoonlijkheden. Ik heb, denk ik, te veel mijn eigen persoonlijkheid [lacht].”
LIVEDATA 05/10 Hedon, Zwolle 07/10 Effenaar, Eindhoven 12/10 Metropool, Hengelo 14/10 Victorie, Alkmaar 19/10 Burgerweeshuis, Deventer 27/10 Gebouw-T, Bergen op Zoom 04/11 Fluor, Amersfoort 11/11 Paard, Den Haag (sold out) 17/11 P60, Amstelveen 24/11 Muziekgieterij, Maastricht
50 jaar geleden debuteerde 
De september-editie van de gratis concert- en festivalkrant 
Op 2 september vindt in de Muziekgieterij in Maastricht het Transformer festival plaats, een Walhalla voor liefhebbers van indierock en aanverwanten. Optredens zijn er van o.a. The Orwells, Millionaire en Donnerwetter. Wij verloten kaarten voor dit sympathiek indoor festival.
Tot voor kort beperkte het festivalseizoen zich tot de zomermaanden, maar tegenwoordig rocken we gewoon binnen lekker door. Bijvoorbeeld in Maastricht waar op 2 september a.s. het Transformer festival wordt gehouden, een Walhalla voor liefhebbers van indierock in veel van zijn verschijningsvormen.
De Muziekgieterij is organisator van TRANSFORMER, dat 2 september plaatsvindt van drie uur ‘s middags tot drie uur ‘s nachts. Een muzikale amuse in de opmaat naar Muziekgieterij en festival Bruis 2.0, in en om het Sphinx Kwartier, de culturele stadswijk in Maastricht.