Paradiso-Noord Archieven

A Place To Bury Strangers – Pinned

A Place To Bury Strangers – Pinned (Dead Oceans/Konkurrent)

De vrouw des huizes maakt zich ijlings uit de voeten. “Vréselijke muziek. Om te janken, zo slecht. Wat is dit voor onbegrijpelijke noise man? Wie heeft dit bedacht? Wat gebeurt hier?”, vraagt ze aan de schrijver van dit stukje. “Ik ga in de tuin zitten.” Inmiddels vliegt poes Bowie de trap op en spurt in hoog tempo de slaapkamer in. Met A Place To Bury Strangers in de cd-speler heb je het rijk alleen.

Zo werkt dat bij de band uit New York, die met Pinned de vijfde langspeler aflevert. Een plaat waarop de Amerikanen gewoon weer doen waarin ze goed zijn: een overweldigende portie noise vermengen met shoegaze en postpunk. Dat het liedje niet altijd centraal staat, drukt de pret eigenlijk nauwelijks. Pinned is een fascinerende luisterervaring, muzikaal wat minder controversieel dan Transfixiation, wat stroperiger en logger bovendien, maar ook uitdagender. Met het gejaagde Frustrated Operator en het zelfs wat opgefokte Look Me In The Eye kunnen de voeten van de grond, maar zal een en ander waarschijnlijk allengs ontaarden in een massale pogo.

Datzelfde geldt voor het dreinerige Attitude, wanneer het subversieve stemgeluid van de nieuwe drumster Lia Simone Braswell de band van extra energie voorziet. Pinned is een luistertrip, zoals we die gewend zijn van A Place To Bury Strangers. Sta er voor open. Live aanschouwen kan ook, eerdaags in Borgerhout, Nijmegen en Amsterdam. Zo maar eens in de tuin kijken hoe het ervoor staat, en naar boven, om de poes te troosten. Rotband. Pieter Visscher

LIVEDATA 29/04 TRIX Centrum voor Muziek, Borgerhout (BE) 01/05 Doornroosje
Nijmegen 02/05 Paradiso Noord, Amsterdam

Ought – Room Inside The World

Ought – Room Inside The World (Merge/Konkurrent)

Het derde album van Ought is wat gekunstelder dan de twee voorgangers More than Any Other Day (2014) en Sun Coming Down (2015) en bovendien wat minder getand. Wel mínstens zo uitdagend en daarmee scoren de heren opnieuw punten.

Opnieuw is Talking Heads zo nu en dan in de buurt, al speelt het stemgeluid van Tim Darcy daarin ook een voorname rol. Hij zou met een beetje fantasie een broer kunnen zijn van David Byrne. Toch zijn de Canadezen welzeker schatplichtig aan de formatie van Byrne. Neem een dromerige song als Brief Shield, evenals het toegankelijke en swingende Disgraced In America, dat in de finale op Sonic Youthachtige wijze ontspoort.

Ought serveert geen hapklare brokken op Room Inside The World, maar wel kleine gerechten die steeds beter beginnen te smaken, naarmate je ze vaker eet. Die metafoor is zonder meer van toepassing op deze derde worp van de band.

Pas op: opener Into The Sea, met dat repetitieve, slepende drumritme heeft wat verslavends. Al geldt dat uiteindelijk voor de hele plaat. Gun Room Inside The World zijn tijd en je wordt zonder meer beloond. Pieter Visscher

LIVEDATA 02/05 Botanique, Brussel 07/05 Paradiso-Noord, Amsterdam

Marlon Williams – Make Way For Love

Marlon Williams – Make Way For Love (Dead Oceans/Konkurrent)

Hartzeer vormt steevast een goede voedingsbodem voor sterke albums en zo doet dat ook opgeld voor de tweede langspeler van Marlon Williams. Slechts 27 lentes jong en nu al zo’n doorleefd geluid. Dat hoorden we al op zijn titelloze debuut uit 2015, waar vergelijkingen met Roy Orbison en Chris Isaak de kop opstaken. Dat is op zijn tweede worp, Make Way For Love, andermaal het geval.

Williams’ relatie met de begeerlijke Aldous Harding (bekijk die video bij Blend en je weet genoeg) liep op de klippen en dat is ‘m hoorbaar niet in de koude kleren gaan zitten. Songtitels als Love Is A Terrible Thing en Come To Me spreken boekdelen. Evenals het ronduit beeldschone Can I Call You, wanneer wanhoop tastbaar wordt. De Nieuw-Zeelander lijkt in het nummer een tipje van de sluier op te lichten omtrent de relatiebreuk, met de strofe “Jealousy is an awful thing“. Daar is geen speld tussen te krijgen, terwijl jaloezie de mensheid ook op andere vlakken veel te vaak in de weg zit.

Met de wetenschap van de breuk tussen Williams en Harding luistert het ook anders naar Nobody Gets What They Want Anymore, een meeslepend duet met Harding. Dan laat Williams pas echt alle zielepijn de vrije loop. Pieter Visscher

LIVEDATA 11/04 AB Club, Brussel, 13/04 Paradiso-Noord, Amsterdam

Live Foto Review: Happy Camper @ Paradiso-Noord, Amsterdam

Live Foto Review: Happy Camper @ Paradiso-Noord, Amsterdam
23 december 2017
Foto’s Peter van Heun

Met hulp van gastartiesten als Janne Schra, Blaudzun en Tim Knol nam Job Roggeveen met zijn project Happy Camper de afgelopen jaren twee albums uit. Daarvoor werd de muzikant, componist en producer en beïnvloed door chansons en filmmuziek. Zijn andere job (animatiefilmmaker) zorgde ervoor dat live-optredens ook visueel een spektakel waren. Dat mag ook wel als je met je animatiestudio genomineerd bent geweest voor een Oscar.

Nu is Happy Camper terug met een nieuwe, derde album: Gravity vol nummers met synthpop en elektronica met stuk voor stuk catchy melodieën en zanglijnen. Gastvocalisten Kris Berry, IX, Pien Feith, Marien Dorleijn (Moss), Emil Landman en Tessa Douwstra (Luwten) zorgen daarbij voor een afwisselend geluid en we kunnen Job Roggeveen op zijn woord geloven dat de vertaling naar het podium ook goed uit de verf gaat komen.

Happy Camper presenteert nieuwe single Forget About it Love

Forget About It Love heet de nieuwe single van Happy Camper. Het nummer is de derde single van Gravity, het album dat vorige maand verscheen. De band rond Job Roggeveen toert momenteel door het land.

“Forget About It Love is een smartelijk nummer over alle stomme dingen die je in een ruzie gezegd zou kunnen hebben. Door de intense zang van Pien Feith en de combinatie van analoge synths en strijkers is het bij uitstek een Happy Camper-lied nieuwe stijl”, zegt Job Roggeveen.

Gravity, de derde Happy Camper-plaat, markeert een breuk met het muzikale verleden. Waar de vorige twee albums akoestisch en behoorlijk folky klonken, zoekt Happy Camper op Gravity een grootser elektronischer geluid op. En met succes; vorige single What Mattered Most werd al 400.000 keer gestreamd.
Live maakt de band veel indruk, met onder anderen Marien Dorleijn (Moss), Tessa Douwstra (LUWTEN), Emil Landman en Pien Feith in de gelederen. Op zaterdag 23 december sluit Happy Camper hun tournee af in Paradiso Noord.

LIVEDATUM 23/12 Paradiso Noord, Amsterdam

“Opwindende” Ierse singer-songwriter Ryan McMullan naar Paradiso-Noord

De Ierse singer-songwriter Ryan McMullan komt voor twee headlineshows terug naar Nederland. 21 april is hij te zien in Paradiso-Noord (Amsterdam) en 22 april in Luxor Live (Arnhem). De kaartverkoop start zaterdag 9 december om 10:00 uur. Kaarten zijn te bestellen via de websites van de podia.

In Iederland is iedereen het erover eens. McMullan beschikt over het beste stemgeluid dat het land rijk is. Het is dan ook niet verrassend dat landgenoot Gary Lightbody, de frontman van Snow Patrol, hem omschrijft als: “One of the most exciting artists to come out of Ireland, voice of an angel.”

Ryan McMullan heeft een eigen muzikale identiteit gegeven aan een eigentijdse mix van pop, americana en country. De jonge en ontwapende Ier is enerzijds vol bravoure en anderzijds kan hij zich uiterst kwetsbaar opstellen. Dit vertaalt zich in verhalende en sfeervolle liedjes; rauw, puur en met veel passie gebracht.

Na twee ep’s te hebben uitgebracht, namelijk Listen uit 2015 en A Winter’s Coat dit jaar, werkt Ryan aan z’n langverwachte debuutalbum waar door velen al reikhalzend naar uit wordt gekeken. Onder meer door collega’s en liefhebbers van het eerste uur Ed Sheeran, Foy Vance en de eerder genoemde Gary Lightbody.

Afgelopen (na)zomer trad Ryan McMullan al op in Amsterdam. Later deze maand is hij nog te zien op Festival Stille Nacht in Rotterdam en in januari op Eurosonic in Groningen.

LIVEDATA 21/04 Paradiso-Noord, Amsterdam 22/04 Luxor Live, Arnhem

Canadese punkband METZ naar Paradiso-Noord

Subtiel is niet een woord dat in je opkomt bij het beluisteren van de muziek van METZ. De noiserock/punkband uit Toronto ontstond in 2008 en bracht vier jaar later zijn debuut uit op het gerenommeerde Sub Pop-label.

Vanaf dat moment ging het snel en werd het trio een must-see live-act. De intense en rauwe muziek en de energieke shows van frontman Alex Edkins, drummer Hayden Menzies en bassist Chris Slorach worden veelgeprezen. In september verscheen het derde album Strange Peace welke kon rekenen op legio aan positieve recensies. Ook op Pinguin Radio. Donderdag 19 april 2018 speelt de band in Paradiso Noord (Tolhuistuin) in Amsterdam.

LIVEDATA 19/04 Paradiso-Noord, Amsterdam 04/05 Botanique, Brussel 05/05 De Zwerver, Leffinge

Tolhuistuin en Doornroosje verwelkomen opwindende Joan As Police Woman

De nieuwe plaat van Joan As Police Woman is donkerder en doordachter. Damned Devotion, het zevende studioalbum voor de Amerikaanse Joan Wasser, verschijnt 9 februari. Het is volgens Wasser haar ruwste plaat tot nu toe.

“De titel is dramatisch, dat is overduidelijk, maar het is een onderwerp waar ik mijn hele leven al mee in de knoop zit: hoe leef je een toegewijd leven zonder geobsedeerd te raken of gek te worden?” Wasser staat alom bekend als een opwindende podiumvrouw met eerlijke teksten. Voor het nieuwe album heeft ze haar composities teruggebracht naar de kern. “Ik ben altijd op zoek naar nieuwe manieren om wildere, vrijere songs te creëren”, aldus Joan Wasser.

LIVEDATA 01/04 Paradiso-Noord (Tolhuistuin) 02/04 Botanique, Saint-Josse-Ten-Noode 07/04 Doornroosje, Nijmegen

Tim Knol op tournee met nieuwe plaat Cut The Wire

Cut The Wire is de opvolger van Tim Knols Soldier On uit 2013. Een waar songboek waarin de invloed van zijn garage/powerpopband The Miseries ook duidelijk aanwezig is. Het afgelopen anderhalf jaar werkte Knol samen met kompaan en producer Anne Soldaat aan het nieuwe album, waarvan hij onlangs al een voorproefje gaf met de single Sweet Melodies. Cut The Wire van Tim Knol verschijnt 19 januari via Excelsior Recordings / V2 Records.

In vele opzichten is Cut the Wire is een fraaie liedjesplaat, precies zoals we dat van Tim Knol gewend zijn. Elk van deze dertien songs is een mooi miniatuurtje an sich, met eigen vorm, ontstaansgeschiedenis en betekenis. Zonder druk van buitenaf kon Knol uitgebreid de tijd nemen de plaat stapsgewijs uit te werken. “Ik heb Cut the Wire zelf opgenomen in mijn eigen studiootje. Ik wilde dit keer de tijd nemen. Het is een heerlijke vrijheid. Maar die kan ook gevaarlijk zijn.”

Ondanks die rust en vrijheid ontstond een groot deel van de plaat op een specifieke plek in een korte periode: in een huisje in Heiloo, onder de rook van Alkmaar, dat Tim van de eigenares, een concertbezoekster, anderhalve week mocht lenen. “Toen heb ik de liedjes met Anne Soldaat mee de studio in genomen. Ik heb ook wat schrijfdagen gehad met Tangarine. Ik vind het leuk om te schrijven, maar bij het afmaken vind ik het fijn om met anderen te werken. Douwe Bob heeft ook twee dagen bij mij in de studio gezeten.”

Op Cut the Wire is Tims persoonlijke vingerafdruk veel “bewuster” op de liedjes aanwezig dan voorheen. In 2014 maakte hij een plaat met garagepopkliek The Miseries, wat niet alleen “veel lol” opleverde; er ging ook een lampje branden bij Knol. Door het ongedwongen spelplezier en de onderlinge camaraderie met zijn bandmaatjes verdwenen bij hem veel creatieve remmingen. Hij vond met The Miseries eindelijk een acceptabel antwoord op die prangende vraag van zijn eerste hit Sam: Rock-’n-roll betekent het omarmen van persoonlijke vrijheid, zonder belemmering van angst of vertwijfeling.

Tim Knol weet het: hij heeft zijn plek in de zon gehad. Hij tuurt nu de vlakte in met opgeheven hoofd. Zijn visie is haarscherp. Die sweet melodies van hem blijven immer uit de aarde schieten.

Liefhebbers luisteren natuurlijk naar Pinguin Pop.

LIVEDATA 21/01 de Amer, Amen 02/03 So What, Gouda 03/03 Muziekcoöperatie, Meppel 08/03 Park Schouwburg, Hoorn 09/03 Asteriks, Leeuwarden
10/03 Rotown, Rotterdam 16/03 Effenaar, Eindhoven 17/03 Tivoli, Utrecht
23/03 Paradiso Noord, Amsterdam 24/03 De Spot, Middelburg 30/03 Luxor, Arnhem 07/04 Heartland Festival, Hengelo
21/04 Het Park Schouwburg, Hoorn

Indierockkwintet The Rubens: nieuwe plaat en naar Paradiso-Noord

Indierockkwintet The Rubens heeft zojuist een show bevestigd in Amsterdam, en de video voor hun groovende nieuwe single Million Man online gezet.

In Nederland mag The Rubens dan een nog redelijk onbekende naam zijn, in thuisland Australië boekte het vijftal al behoorlijke successen. De band rondom de drie broers (Zaac, Sam en Elliott Margin) en hun twee middelbareschoolvrienden (Scott Baldwin en William Zeglis) bracht in 2012 hun eerste album The Rubens uit, dat inmiddels de platinastatus in het thuisland heeft bereikt. De band verzorgde daarnaast het voorprogramma van onder meer Bruce Springsteen tijdens zijn Australische tournee.
Million Man is de eerste single afkomstig van het langverwachte nieuwe album, dat in 2018 het licht ziet. De track werd – samen met het merendeel van het aanstaande, derde album – geproduceerd door het producersduo achter Run The Jewels, de broers Wilder Zoby en Little Shalimar (aka Torbitt Schwartz).

Nadat The Rubens bevriend raakten met de New Yorkse rapper EL-P (Run The Jewels) en zijn band tijdens het Laneway Music festival in 2013, realiseerden de mannen zich dat deze nieuwe vriendschap wel eens tot een heel interessante muzikale collaboratie zou kunnen leiden.

En dus verruilden Zoby en Schwartz in 2017 de hectiek van New York voor het rustieke Australische platteland, en reisden af richting The Rubens in een afgelegen deel van Camden, onder de rook van Sydney. De band had daar net een unieke opnamestudio opgebouwd in een communicatiebunker uit de Tweede Wereldoorlog, alwaar de langbesproken samenwerking eindelijk tot volle bloei kon komen. Het afronden van het album gebeurde vervolgens in de studio in Brooklyn, waar ook deze video werd geschoten.

Over die periode zegt keyboardspeler/zanger/songwriter Elliott Margin het volgende: “When it came time to look for a producer for this new record, we realized that they’d be the perfect guys to work with. Million Man was the first track we worked on in the studio with the boys. It was genuinely just a fun time building the song and being creative together. We wanted the video to reflect the fun we had during the recording process.”

Million Man werd geschreven door Margin gedurende de hoogtijdagen van het album Hoops (2015). Een periode waarin The Rubens uitverkochte headlineshows speelden door heel Australië, en tevens het startschot luidden voor hun eerste schreden in de VS en Europa. In die drukke periode in 2016 diende Million Man zich eigenlijk onverwachts aan.

“The song itself kind of came from nowhere, just sitting at the piano and playing whatever came out,” aldus Elliott. “As the song developed, the lyrics slowly came and spelled out a story and the rest came from there. The chorus was an easy flowing one, which is rare. Million Man is a good indicator of what the rest of the record sounds like and where the rest of the songs are headed. A lot of the songs are beat- or rhythm-driven, just because those were the types of songs we were writing at the time. That Million Man vibe was what we felt the record should be. It’s definitely something different for us.”

The Rubens zijn er klaar voor om in 2018 die welkome vervolgstappen te zetten in Europa. Ze maken zich op voor een uitgebreide wereldtournee, welke hen vrijdag 30 maart naar Nederland brengt voor een show in Paradiso-Noord in Amsterdam.

LIVEDATA 30/03 Paradiso-Noord, Amsterdam 02/04 Ancienne Belgique, Brussel