Rotown Archieven - Page 2 of 2

Clubtour LAKSHMI onder meer langs Duycker, Gebr. de Nobel en P60

De Haarlemse singer-songwriter LAKSHMI omschrijft haar muziek als dark electronic pop: een mix van poëtische teksten en donkere violen en synths. In december 2014 stond zij in de finale van de Grote Prijs van en ze was te zien in het tv-programma De Beste Singer-Songwriter.

In maart 2016 verscheen haar debuut-EP Come Sin With Me gevolgd door haar tweede EP Sinister. In dat jaar wordt zij ook uitgeroepen tot 3FM Serious Talent. Ook was ze samen met haar band te gast bij De Wereld Draait Door. In maart van dit jaar verscheen haar, naar zichzelf vernoemde, debuutalbum.

Ze is een frêle, meisjesachtige verschijning. Maar vergis je niet: deze volbloed zangeres – voluit Lakshmi Swami Persaud geheten – is een pittige jonge vrouw die precies weet wat ze wil. Vernoemd naar de godin van de liefde, bezingt ze op dit debuutalbum de liefde in al haar vormen. Prachtige, persoonlijke verhalen – verpakt in die atmosferische dark electronic pop-klanken: denk aan een driehoeksverhouding tussen Lana Del Rey, Warhaus en Massive Attack…!

LIVEDATA 17/02 MeerLive Wintereditie @ Duycker, Hoofddorp * 24/02 De Pul, Uden * 03/03 Rotown, Rotterdam * 09/03 Gebr. de Nobel, Leiden * 10/03 Fluor, Amersfoort (met Lghtnng) 15/03 Luxor Live, Arnhem * 16/03 Nieuwe Nor, Heerlen * 23/03 P60, Amstelveen * 24/03 Simplon, Groningen (met Lghtnng)

* = support van Roxeanne Hazes

Clipprimeur: Tim Knol – Song For Grandma (Live Version)

Na Sweet Melodies is Song for Grandma het tweede voorproefje van Tim Knols vierde album, dat 19 januari 2018 verschijnt bij Excelsior Recordings. Cut the Wire is een liedjesplaat pur sang waarbij de spontaniteit van zijn garage/powerpop-groep The Miseries doorsijpelt. Tim nam de liedjes op in een periode van anderhalf jaar met vaste kompaan en producer Anne Soldaat.

In de zeven jaar na zijn doorbraak in 2010 heeft Tim Knol nogal wat ervaringen achter de boeg. Vroeg in zijn loopbaan werden veel jongensdromen al werkelijkheid: spelen op grote podia, ontmoetingen met grote helden en het kunnen leven van zijn muziek. Zelfs zelfs in dat prille stadium zette Tim een vraagteken achter dat hele rock-’n-roll-gebeuren: Not real love, only one night stands. Is that what you call rock ’n’ roll?

Ondanks deze waarschuwing heeft hij het grillige pad van rock-’n-roll drie albums lang bewandeld, doch niet zonder kleerscheuren. Door het oog van de storm des succes is er veel verloren gegaan. “Die gouden jaren, dat was een hele andere wereld, een soort explosie. Pinkpop, Lowlands, ik stond overal. Het ging maar door. Er leek geen einde aan te komen. Toen het einde er opeens wél rigoureus was, vlak voor Soldier On, viel ik plat op mijn smoel. Zo voelde het tenminste, ik was toen 23. Vanaf dat moment moest ik het zelf doen. Alles leek tot dat moment vanzelf te gaan. Het was ook gewoon te makkelijk bij mijn eerste twee platen.”

Ondanks alles vind Tim nog steeds exact dezelfde dingen belangrijk als toen hij voor het eerst in de platenkast van zijn vader rommelde. Hij stond er tijdens zijn succesjaren ook nooit alleen voor: de hechte vriendschappen, diepgewortelde liefde en natuurlijk die sweet, sweet melodies zijn altijd in de buurt gebleven. Deze kernwaarden geven de 28-jarige songwriter de moed om die draad door te knippen en roerige periodes achter zich te laten.

In vele opzichten is Cut The Wire is een fraaie liedjesplaat, precies zoals we dat van Tim Knol gewend zijn. Elk van deze dertien songs is een mooi miniatuurtje an sich, met eigen vorm, ontstaansgeschiedenis en betekenis. Zonder druk van buitenaf kon Tim uitgebreid de tijd nemen om de plaat stapsgewijs uit te werken. “Ik heb Cut The Wire zelf opgenomen in mijn eigen studiootje. Ik wilde dit keer de tijd nemen. Het is een heerlijke vrijheid. Maar dat kan ook gevaarlijk zijn.”

LIVEDATA 21/01 de Amer, Amen 02/03 So What, Gouda 03/03 Muziekcooperatie, Meppel 08/03 Park Schouwburg, Hoorn 09/03 Asteriks, Leeuwarden 10/03 Rotown, Rotterdam 16/03 Effenaar, Eindhoven 17/03 TivoliVrdenburg, Utrecht 23/03 Paradiso Noord, Amsterdam 24/03 De Spot, Middelburg 30/03 Luxor, Arnhem 07/04 Heartland Festival, Hengelo 21/04 Het Park Schouwburg, Hoorn

The Grand East onder meer naar Burgerweeshuis en Asteriks

Over een week trapt rock-‘n-soulformatie The Grand East Feast Unleash The Beast Tour af. Ja, dat is een hele mond vol.

Na een lekker volle zomer trekt deze fanfare uit het oosten van het land weer langs een aantal zalen. En zoals onlangs al aangekondigd zitten de heren in de studio met Simon Akkermans en Pablo van de Poel. Een paar nieuwe tracks worden al gespeeld tijdens deze tour. Des te meer een reden om een van de shows mee te pakken.

Vanaf 1 december trekt The Grand East door het land en trappen ze af in Deventer.

LIVEDATA 01/12 Burgerweeshuis, Deventer 03/12 Rotown, Rotterdam
08/12 Asteriks, Leeuwarden 16/12 De Helling, Utrecht

Clipprimeur: Orgel Vreten – Lawaii op Hawaii

De strijders van Orgel Vreten releasen vandaag hun tweede single Lawaii op Hawaii van de nieuwe plaat die begin 2018 uit komt. Bij de single zit een bijpassend, licht psychedelische video.

In 2012 maakte Nederland voor het eerst kennis met Orgel Vreten tijdens De Wereld Draait Door. Sindsdien hebben Robin Piso (DeWolff) en Thijs Schrijnemakers (Stereo, Wende Snijders) de Hammondbattle op bijna alle podia van Nederland proberen uit te vechten. Het resultaat: een wervelende show met veel zinvol muzikaal geweld. Na shows op bijna alle kernpodia van Nederland en op festivals als Paaspop en Lowlands werd het tijd voor de strijders zich tijdelijk terug te trekken.

Lawaii op Hawaii is de tweede single van het in 2018 te verschijnen album van Orgel Vreten. Deze groovy single heeft alles van een lekkere jaren 60/70-filmsoundtrack. Een funky baslijn naast hun frisse Hammond sounds. In aanloop naar de opvolger van zeer goed ontvangen debuutalbum Komrad doet de band een clubtournee waarvan de Merleyn in Nijmegen reeds uitverkocht is en kaarten bij andere zalen ook hard gaan.

Wees er snel bij! De try-outs raken al behoorlijk vol!

LIVEDATA 16/11 Rotown, Rotterdam 19/11 Oeroeg Schiller, Aalten 23/11 Cul De Sac, Tilburg 25/11 Ekko, Utrecht

Protomartyr alleen muzikaal opwindend in Rotown

Live Review: Protomartyr @ Rotown, Rotterdam
11 november 2017
Tekst Pieter Visscher

Ze zijn vrienden voor het leven: Protomartyr-zanger Joe Casey en zijn onafscheidelijke fles pils op het podium. Die heeft hij nodig omdat zijn linkerarm er anders maar een beetje lullig bijbungelt, en hij nóg meer moeite heeft zichzelf een houding te geven voor publiek. De alcohol neemt mentale barrières weg bij Casey. Allesbehalve een podiumdier. Geen jongen die denkt: ha, we gaan weer lekker gek doen op de planken.

Opgeteld bij Caseys intrinsieke ongemakken: zijn oubollige grauwe pak en het niet al te moeilijke kapsel. Hij ziet eruit als een boekhouder, die tegen zijn pensioen aanhikt – met z’n 40 lentes. Bandmaatjes Scott Davidson (bas), gitarist Greg Ahee, en drummer Alex Leonard zijn zo’n tien jaar jonger, maar ook zij hebben niet de uitstraling die Casey mist om de focus op de blikvanger wat weg te nemen. Toch, ondanks alle tekortkomingen als showmaster, is Casey fascinerend om naar te kijken. Misschien wel juist vanwege alle ongemakken. Casey is een aaibare anti-ster. Het is prettig dat Protomartyr de muziek het werk kan laten doen en dat doet de band dan ook.

Pas rond kwart voor tien bestijgen de Amerikanen het podium, wat een gebruikelijke tijd is tijdens weekeindes in Rotown. De zaal is stijf uitverkocht. Niet heel verwonderlijk, omdat het dit jaar verschenen Relatives In Descent een formidabel album is. Nog sterker dan het alom bewierookte The Agent Intellect, dat twee jaar eerder verscheen.

Nummers van de vier studioalbums worden met iets minder opsmuk dan op plaat vertolkt en dat rauwe staat de band prima. Wanneer de eerste tonen van het geweldige My Children worden ingezet, weet je dat het goedzit. Het is een van de prijsnummers van Relatives In Descent, waarop sowieso nauwelijks een zwak moment is te vinden.

Er is vrijwel geen interactie tussen band en publiek, hoewel er zo nu en dan een “thank you” klinkt uit Caseys mond en hij ook nog iets onverstaanbaars murmelt aan het eind van de set. Dan zijn het uit volle borst meegezongen Don’t Go To Anacita (de huidige hit) en het minstens zo opwindende Male Plague al voorbijgekomen.

Protomartyr is een band die live, in optisch perspectief, net zo veel te bieden heeft als Dire Straits vroeger, maar muzikaal dérmate opwindend is dat je die minimale podiumprestaties met alle liefde door de vingers ziet.

Live Foto Review: Otherkin @ Rotown, Rotterdam

Live Foto Review: Otherkin @ Rotown, Rotterdam
Support Ten Years Today
31 oktober 2017
Foto’s Sharon & Maureen Vreeburg

Met de komst van de jonge gasten van Otherkin hebben we in Rotown de ultieme liveband te pakken. Het viertal uit Dublin maakt übercatchy grungeliedjes die het goed doen op de festivals (Lowlands, London Calling) en de poppodia. Otherkin heeft de perfecte balans gevonden tussen felle grunge en aanstekelijke gitaarliedjes, terug te horen in de singles Yeah, I Know en Ay Ay.

Na twee EP’s uitgebracht te hebben in de afgelopen jaren, wordt dan eindelijk in september het debuutalbum uitgebracht. “We want our records to be punchy, lean and blazing. Straight in, no kissing”, aldus de band. Aanrader voor eenieder die oudgedienden als The Subways en Blood Red Shoes een warm hart toedraagt, maar ook nieuwe helden als VANT, Royal Blood en Slaves kan waarderen.

LIVEDATA 03/11 Sugarfactory, Amsterdam 04/11 Vera, Groningen

Ten Years Today

Otherkin

Mooon – Mooon’s Brew

Mooon – Mooon’s Brew (Excelsior)

Drie jonge gasten (de broers Tom en Gijs de Jong en neef Timo van Lierop) begonnen een paar jaar geleden in een schuur in Aarle-Rixtel de blues te spelen. Maar dan wel op zo’n manier dat ze vorig jaar mochten deelnemen aan de Popronde. Dus à la voorbeelden Rory Gallagher en Paul Butterfield Blues Band en met invloeden uit surf, psychedelica en garagerock. Dat trok de aandacht van Excelsior Recordings, die nu debuut Mooon’s Brew uitbrengt. Het debuut van Mooon (met drie o’s).

De geweldige single Mary You Wanna roept meteen herinneringen op aan bands uit Golden Years Of Dutch Pop Music. Maar er is meer moois; het tweetal Too Cool For Skool en Surfin’ With You dat de plaat opent. Melig is het korte Intermission, terwijl We Had It Coming klinkt als nieuw ontdekt Cuby + The Blizzards-nummer. Dit sterke album past in het rijtje van Nederpopacts zoals DeWolff, Black Marble Selection en recentelijk nog Dawn Brothers. Tekst Mania | Erik Damen

LIVEDATA 13/10 Stroomhuisje/Effenaar, Eindhoven (releaseshow) 14/10 V11/Rotown, Rotterdam 21/10 Gebr. Den Nobel, Leiden 28/10 OJC Niks, Horst 09/11 Luxor Live, Arnhem 10/11 So What, Gouda 17/11 Mezz, Breda 22/11 Burgerweeshuis, Deventer 30/11 Sugarfactory, Amsterdam

De Canadese indierock van Mauno naar Sugarfactory, EKKO en Rotown

Mauno maakt intelligente indierock met een opvallend warme klank; zeker als je bedenkt dat deze band is ontstaan in het allesbehalve warme Halifax in Canada.

Een dorpje waar verveling zó overheerst, dat de leden van Mauno om die reden maar muziek zijn gaan maken. En dat gaat ze op z’n zachtst gezegd erg lekker af: de boeiende stem van de frontman smelt moeiteloos samen met de prettige zang van bandlid Eliza, die een charmante combinatie vormen met de twinkelende, melodische gitaarlijnen.

Aanrader voor liefhebbers van Grizzly Bear en Local Natives.

LIVEDATUM 26/09 Sugarfactory, Amsterdam 27/09 Atelier 210, Brussel (BE) 15/10 Ekko, Utrecht 16/10 Rotown, Rotterdam 31/10 Nest, Gent (BE)