Tag: Teleman

Teleman – Short Life

Het eerste voorproefje van het alweer vierde album van Teleman gaat er in als koek. Van een koerswijziging is niet echt sprake, of het moest een lichte accentverschuiving richting rock zijn.

Tegen het einde van lekker voort denderende Short Life horen ze zelfs een korte gitaarsolo, een instrument dat op eerdere opnamen zelden boven de batterijen keyboards uitkwam. Nu we toch bezig zijn met de zeven verschillen. Frontman Thomas Sanders zingt ook iets anders, lager, meer met zijn spreekstem dan met zijn bekende falset. En er zijn nog maar 3 `Telemannen. De tekst kan optimistisch worden genoemd. Het thema is pluk de dag, want Life is Short.

Album heet Good Time/Hard Time en wordt in de lente verwacht.

Teleman – Submarine Life

Submarine Life, de nieuwe single van het Britse Teleman is een hoogstaande elektropop track, die verder gaat daar waar Christina en Düsseldorf ophielden. Door de door een computer gehaalde zang heeft Submarine Life wel iets weg van Daft Punk voordat het Franse duo definitief voor de dansvloer koos.

Typisch Teleman is het feit dat vrijwel al hun songs een melancholieke grondtoon hebben. Daarnaast onderscheidt de band zich van de meeste andere acts met synthesizers als hoofdinstrument door het gebruik van gitaren, zoals in geval van Submarine Life een bas en een akoestische gitaar. De kers op de digitale cake is de lekker lange synth-solo in de tweede helft van het ruim vijf minuten durende nummer.

Nog even recapituleren; Teleman is ontstaan uit de as van Peter & the Pirates, dat na twee albums bezweek onder muzikale meningsverschillen. De gelijkgestemden van die band, aangevoerd door de gebroeders Sanders maakten de doorstart als Teleman. De naam hebben ze van de Duitse barokcomponist George Philipp Telemann. Waarom vermeldt het verhaal niet. Ook is niet bekend of Submarine Life de voorbode is van een nieuw album, wat wel logisch zou zijn, want de vorige plaat is alweer twee jaar oud.

Teleman – Bone China Face

Teleman is terug en behoorlijk goed ook. De Britse band, die indruk maakte met songs als Düsseldorf en Christine is uit duizenden te herkennen. Dat komt door hun unieke fusie van indie en electro, maar vooral door de zang van Thomas Sanders wiens stembanden een aangeboren afwijking hebben waardoor alles wat hij zingt melancholiek overkomt.

Toch is Bone China Face geen droevige ballad. Het nummer is de perfecte soundtrack voor een trip na zonsondergang door een moderne wereldstad als Londen waar de band vandaan komt, of Düsseldorf, the scene of the crime van hun doorbraakhit.