Tag: The Lazy Eyes

The Lazy Eyes – Fuzz Jam

Vanwege Corona heeft Australië zich moeten afzonderen van de rest van de wereld. Zelfs op het releasefront is het een stuk stiller dan normaal. Maar af en toe slipt er toch nog een bijzonder muziekje door de quarantaine, zoals Fuzz Jam van The Lazy Eyes.

Het komt niet vaak voor dat je aan een songtitel kunt aflezen wat je te wachten staat, maar Fuzz Jam is hoe het nummer heet en een fuzz jam is wat je krijgt. Vier en halve minuur gedrogeerde gitaren, stonede zang en samenspel op hoog niveau. Mocht Fuzz Jam ooit in een hitlijst belanden, behalve dan de Graadmeter dan zal het de Snob 2000 zijn, want niet geschikt voor het grote publiek. Maar de fijnproevers zullen er zeker raad mee weten. 

The Lazy Eyes – Where’s My Brain???

In de meeste landen is concertbezoek onder de 18 niet toegestaan. Die regel geldt ook in het Australische Sydney, de plaats waar de boys van The Lazy Eyes vandaan komen. Zij zaten al in een band toen ze nog maar 15 waren. Voor hen was de 18+ regel dus extra frusterend omdat ze hun helden en ook hun collega’s niet konden zien. Nu ze zelf (net) de magische grens van 18 gepasseerd zijn organiseren ze matinees speciaal voor de schoolgaande jeugd. 

Waarschijnlijk zal er wel streng gecontroleerd worden aan de deur, want als je Where’s My Brain hoort weet je dat The Lazy Eyes niet geheel nuchter door het leven gaan. Of de band heeft gewoon een levendige fantasie. Of ze zijn erg fan van King Gizzard. Dat kan natuurlijk ook. 

De nieuwe single van The Lazy Eyes is nauw verwant aan het werk van de King Gizzard clan en ook wel aan dat van Pond en Babe Rainbow enz. De aanstichters van de Australische psych-rock golf, Tame Impala mag dan dan overgelopen zijn naar de mainstream, de band heeft school gemaakt. De vier The Lazy Eyes horen tot de ijverigste leerlingen. 

The Lazy Eyes – Tangerine

Met zijn door een centrifuge gehaalde leadzang en simultaan gespeelde gitaartje toont The Lazy Eyes zich op nieuwe single Tangerine ijverige leerlingen van de King Gizzard school voor paddopop. Maar net als je denkt kunnen ze niks zelf verzinnen  breakt de drummer in en geeft hij de beurt aan de gitarist die hem houdt tot de laatste toon is uitgeklonken. En zo komt nog goed met The Lazy Eyes.

Feitelijk volgt Tangerine (geen cover dus van het gelijknamige nummer van Led Zeppelin) het zelfde patroon als op Cheesy Love Song. Part one is voor de zanger, part two voor de gitarist. Verschil is dat de debuutsingle, een stonede ballad is en Tangerine een dopey rocker. Het idee dat we nog veel en lang plezier gaan beleven aan The Lazy Eyes blijft overeind.

The Lazy Eyes – Cheesy Love Song

Het is toeval dat we twee weken achter elkaar een Australische IJsbreker hebben. En ook weer niet. ‘The land down under’ exporteert de laatste jaren opvallend veel goede muziek en ook nog eens in alle geuren en kleuren.

De meeste acts genieten in eigen land al enige bekendheid wanneer we ze oppikken. The Lazy Eyes is ook voor Australië een nieuwe naam. Tenzij je tot over je oren in de indie-scene van Sydney zit. Dan ben je waarschijnlijk al onder de indruk hoe goed de band live wel niet is.  

Zonder dat ze er nou zoveel op lijken mag je The Lazy Eyes over de zelfde kam scheren als King Gizzard en Tame Impala. Het trefwoord is geestverruimende middelen. Debuutsingle Cheesy Love Song is een langzaam liefdeslied dat net aan de kunst kant van kitsch blijft. De titel is ironisch, maar dus ook weer niet. Associaties zijn er met de late Beatles, Flaming Lips en The Lemon Twigs.

Cheesy Love Song begint met een eenzame piano die al snel gezelschap krijgt van een bas en Harvey Geraghty met zijn hoge stem. Als dan na een minuutje gitarist Itay Shagar laat horen dat hij ook binnen is, weet dat het goed komt. In de laatste minuut van het vijf en half minuut durende nummer doet Harvey er het zwijgen toe en neemt de rest van de band je nog even mee op reis naar andere sferen. 

Noteer in uw boekje onder de kop ‘in de gaten houden’, The Lazy Eyes.