Author: Flip van der Enden

mary in the junkyard – bear walk

mary in the junkyard is vooralsnog wat de Engelse noemen een ‘press darling’. D.w.z. dat de schrijvende pers erg enthousiast is over de club uit Londen, maar dat Piet Publiek nog niet overtuigd is.

Wij zitten er een beetje tussen in. Van de zeven beschikbare tracks vinden we er twee echt goed en de rest niet zo. De kracht maar ook de zwakte van mary in the junkyard is de stem van frontvrouw Clari Freeman-Taylor. Zij heeft een lichte, weinig krachtige zangstem waar je eerlijk gezegd van moet houden. Een stem ook met een vrij lage irritatiegrens. Maar omdat we ook een signalerende functie hebben (en de ervaring dat hun songs groeien) houden we mary wel in de gaten.

Bear walk is waarschijnlijk ook niet het nummer waarmee de band gaat doorbreken, maar op veel bezwaren zal het waarschijnlijk ook niet stuiten. Wat de nieuwe single van mary in the junkyard wel is, is een leuk, lief en landelijk liedje met een fijne fiddle en een ontspannen sfeer: warme muziek voor koude nachten.

Arcy Drive – Louie

Arcy Drive is een no nonsense rockband uit NYC, die meer aandacht besteedt aan sfeer en spontaniteit dan foutloos spel en een geoliede productie.

Dat levert organische rammelrocktracks op als het lekker lome Louie, dat positief opvalt met zijn doorleefde zang en rootsy gitaarspel. De stijl is 90’s college rock zoals destijds beoefend door bands als The Lemonheads en Soul Asylum. Maar dan wat minder melig dan de eerste en minder serieus dan de tweede. Lekkere niks aan de hand rock van de bovenste plank.

Sunken – 10K

Sunken is een nieuwe band uit Londen, die we kunnen plaatsen in de driehoek, shoegaze, neo new wave en industrial.

Muziek dus die het beste tot zijn recht komt na zonsondergang in een grootstedelijke omgeving. We kunnen het ook minder poëtisch zeggen; als je van The Haunted Youth houdt is de kans groot dat je ook voor Sunken valt. Wel is een belangrijk verschil, de sound van de Britse band wordt behalve door de waaiergitaren ook bepaald door de kleinemeisjesstem van Poppy Billingham, die -de bandnaam indachtig- diep verzonken in de mix zit. 10K is het titelnummer van de debuut EP van Sunken die op 10 maar uitkomt.

Dutch Interior – Sandcastle Molds

Hij is niet makkelijk, deze opvolger van Graadmeter hit Ecigs. Maar je weet hoe het werkt; wie enige aandacht investeert wacht een rijke beloning.

Sandcastle Molds is een onalledaagse psychrocktrack. Het nummer opent met een variatie op de befaamde drumroffel van Paul Simon’s 50 Ways To Leave Your Lover en afsluit met een meditatief stukje free-jazzrock. Daartussen zit een song in de beste acidrocktraditie van The Grateful Dead. En waar zingen ze over? Hoe lastig het is om het hoofd cool en helder te houden in deze steeds krankzinniger wordende wereld.   Beloftevolle band dat Dutch Interior.

Cloth – Polaroid

Cloth is een duo, een tweeling zelfs uit Schotland.

Rachael en Paul Swinson zijn al even bezig. 5 jaar geleden verscheen een eerste album, vorig jaar de opvolger. Op die albums horen we een embryovorm van de sound die de tweelingen op nieuwe single Polaroid laten horen; verzorgde, melancholieke indie-pop met echo’s uit de jaren 80. Rachael zingt. Polaroid is zo’n nummer dat voorbij is voor je het doorhebt, maar aandacht wordt beloond met een knap orkestarrangement, sterk samenspel en een subtiele climax. Album 3 van Cloth gaat opvallen.

LEAP – The Downfall

The Downfall van LEAP klinkt zo overdonderend goed dat dit onmogelijk het werk kan zijn van een beginnende band.

Het was even zoeken, maar nu weten we dat de naam LEAP dan wel nieuw mag zijn, maar dat achter de band een man schuil gaat die eerder met het rockbijltje heeft gehakt. Niet dat Jack Balfour-Scott heel veel succes heeft gehad met The Mispers anders had hij die band nooit opgedoekt, maar het was wel een goede leerschool. Die lessen brengt hij nu in praktijk bij LEAP dat net een nieuwe EP heeft losgelaten. Daarvan is The Downfall het titelnummer.

De stijl van LEAP is een popyy versie van grunge met naast de vereiste gitaren ook de nodige elektronica. Dat levert een extra dikke sound op die het perfecte decor vormt voor de classic rock stem waarmee Balfour-Scott is gezegend. De zegetocht van LEAP begint met The Downfall.

 

Concert; 19 april Melkweg.

Dressed Like Boys – Jaouad

Dressed Like Boys is de naam waaronder Jelle Denturck zijn solo-activiteiten aan de mens brengt. We kennen hem als frontman van het Vlaamse DIRK..

Een groter contrast dan tussen Jelle met en Jelle zonder band is nauwelijks denkbaar. DIRK. is een postpunk/noiseband die het grove (muzikale) geweld niet schuwt. Jaouad, de tweede single van Dresses Like Boys is een ingetogen pianoballade waarop Jelle niet alleen uit de verf komt als een geloofwaardig zanger die kan beschikken over een lenige falset, maar ook als begenadigd singer-songwriter met een romantische inborst. De bezongen Jaouad bestaat overigens echt. Het is de door Denturck bewonderde Belgisch-Marokkaanse paradijsvogel Jaouad Alloul.

 

 

 

Terra Twin – Again and Again

Misschien moeten we maar blij zijn dat de Rings Of Power tv-serie geen doorslaand succes is geworden. Anders had Maxim Baldry het misschien wel te druk gehad om zijn andere droom na te jagen; muziek maken.

Baldry, die Isildur speelt in de serie is de aanstichter van Terra Twin. De band begon als een Brits Americana project. Hoewel een geoefend oor nog wel wat country invloeden kan bespeuren in Again and Again is de algemene indruk toch dat Terra Twin – om Nick Lowe te quoten- een ‘pure popsong for now people’ heeft gemaakt. Begin volgend jaar volgt een EP.

Kim Deal – Nobody Loves You More

Dat Kim Deal (Pixies/Breeders) dik dertig jaar na haar entree in de popmuziek alsnog met een solo-album komt mag een wonder heten.  Maar dat het ook nog eens een bijzonder geslaagde plaat is geworden is pas echt bijzonder.

Een belangrijke reden voor het welslagen van Kim’ solodebuut is dat ze -anders dan The Pixies-  niet doet alsof ze nog steeds 20 is. Er staan lekker rockende tracks op Kim’s eersteling.  De meeste indruk maken echter de meer hartverwarmende nummers, zoals titeltrack Nobody Loves You More. Dat begint als beschouwende ballad, maar na interventie van een Mexicaans mariachi-orkestje eindigt als zwoele bossanova.

Het Nobody Loves You album verschijnt in een periode waarin de meeste jaarlijstjes net zijn ingeleverd. Jammer, want het is beslist een van de betere albums van popjaar 2024.

Mandrake Handshake – The Change and the Changing

Mandrake Handshake volgt voormalig IJsbreker King Cnut op met The Change and the Changing, wederom zo’n song die zich moeilijk in woorden laat vatten.

Wat natuurlijk geen reden is om het niet te proberen. Het psych-pop collectief uit Londen neemt ook weer lekker de tijd om haar punt te maken. De nieuwe single klokt een Tik Tok vijandige tijd van dik vijf minuten. De vocale honneurs worden waar genomen door Trinity Oksana.  Zij pende ook de vage tekst over onder veel meer ‘het verliezen en terugveroveren van het Zelf aan de Ander en de helende kracht van de natuur’. De muziek is minder wazig, maar niet heel veel. Het is in deze door postpunks gedomineerde periode een verademing om af en toe een stel hippies aan het werk te horen. Bij deze dus.

Debuutalbum Earth-Shaped Worlds komt uit op 21/2/25