Author: Flip van der Enden

bdrmm – Mud

Mud van bdrmm is helemaal nieuw en dus niet afkomstig van het in juni uitgekomen I Don’t Know album van de Britse softgaze band.

Zoals de meeste songs van bdrmm komt ook Mud niet meteen hard binnen, maar loont het om het nummer een tijdje op repeat te zetten. Ook omdat hij maar drieënhalve minuut duurt wat vrij kort is voor hun doen. Aanleiding voor de release is een nieuwe trektocht door Europa. Ons land wordt getrakteerd op maar liefst drie shows op het Left Of The Dial festival in Rotterdam op 19, 20 en 21 oktober, een optreden op 4 november in de bovenzaal van de Paradiso en de 5e in Merleyn, Nijmegen.

Paramore, Wet Leg – C’est Comme Ça

De remix, de remake en de cover hebben er een zusje bij gekregen, de rework. Het is een nieuwe manier om een oud nummer nieuw leven in te blazen.  De rework zit tussen de remake en de cover in. De opdrachtgever is meestal de oorspronkelijke artiest of in sommige gevallen hun nabestaanden. Die nodigen een bevriende of bewonderde act uit om een bestaand nummer te  reviseren. Alles mag eigenlijk als het oude nummer nog maar een beetje herkenbaar blijft.

Een zeer geslaagde rework, beter dan het origineel zelfs is die van Paramore‘s C’est Comme Ça door Wet Leg.  Moeilijk zal de klus niet zijn geweest. Als je de oorspronkelijke versie hoort lijkt het wel alsof Haley en de boys het nummer hebben geschreven met Wet Leg in het achterhoofd.  

C’est Comme Ça (re:Wet Leg) staat op Re: This Why, een complete rework van Paramore’s comeback album, This Is Why dat begin dit jaar uitkwam. Opvallend is dat Paramore niet heeft gekozen voor grote namen, maar voor jonger en hipper volk zoals daar zijn Julien Baker van boygenius, Romy van The xx en DOMi & JD BECK en Wet Leg dus. Meiden die vroeger waarschijnlijk wel fan waren van Paramore.

Daisy The Great, Illuminati Hotties – Time Machine 2

Daisy The Great kennen we nog van oud IJsbreker Glitter. Dat was niet zo’n succes als we hoopten. We hebben onze vingers daarom maar verder niet  aan de dames gebrand. Ondertussen is het zangduo in de VS behoorlijk beroemd geworden. Illuminati Hotties heeft pas nog even in de Graadmeter gestaan met Truck.

De Daisies en de Hotties hebben hun krachten gebundeld en een remake gemaakt van een ouder nummer van de eerstgenoemden. Time Machine 2 is zo goed uitgepakt dat we over onze Daisy vrees zijn heen gestapt en het nummer hebben toegevoegd aan onze playlist. Sarah Tuzib alias Illuminatie Hotties,  heeft Time Machine (1) opgevoerd en geëlektrificeerd. De nieuwe, sterk verbeterde versie staat op Tough Kid, een zoethoud EP van Daisy The Great bedoeld om het wachten op een nieuw album een beetje te verzachten. De Daisies en de Hotties hadden hoorbaar zoveel plezier in de samenwerking dat we een vervolg logisch lijkt.

English Teacher – Nearly Daffodils

Het speelkwartier is over voor English Teacher. De band uit Leeds is ingegaan op de avances van een grote platenmaatschappij en zal vanaf nu enige druk voelen om te presteren.

Hits zien we de band uit Leeds niet snel scoren, behalve dan in de Graadmeter. Goed lopende albums en succesvolle internationale tournees moeten echter geen probleem zijn. Het nieuwe label (Island) heeft de band gekoppeld aan de heetste producer van dit moment.  De Italiaanse Marta Salgoni werkte als technicus met acts als The xx, Frank Ocean en Glass Animals en als producer met Bjork, Animal Collective en Depeche Mode.

De laatste tijd speelt Marta als producer van o.a. bar italia, Porridge Radio en Black Midi een sturende rol in de nieuwe Britse indie-scene. Dat zij bereid bleek ook met English Teacher in zee te gaan wil dus wel wat zeggen. Zoals nieuwe single Nearly Daffodils en voorganger The World’s Biggest Paving Slab laten horen haalt zij het beste in de band naar boven.  Marta en haar hond zijn overigens te zien in de video van het spannende Daffodils. Zie elders op deze pagina.

Sufjan Stevens – A Running Start

‘Misschien wel zijn beste album’, lees je in veel recensies van het nieuwe album van Sufjan Stevens. Of die mening beklijft zal de toekomt uitwijzen. Maar dat de bevlogen bard met die ietwat ongebruikelijke naam met Javelin weer een bijzonder album heeft afgeleverd, staat als een paal boven water.

Het is sowieso fijn dat Sufjan weer een Sufjan-plaat heeft gemaakt.  Na een hele serie albums die weliswaar interessant waren, maar vaak niet meer dan dat. Javelin is een gevoelig werkstuk dat een extra dimensie krijgt als je weet dat Steven’s partner vorig jaar is overleden. Hij zelf lijdt aan het Guilain-Barré syndroom. Dat is een aandoening van het zenuwstelsel die gelukkig goed te genezen is, maar waardoor hij wel opnieuw heeft moeten leren lopen. A Running Start begint klein, man met tokkelinstrument en bouwt langzaam uit tot een  symfonisch epos met dwarrelende pianoklanken, kinderkoor en koperblazers.  Uitbundig en introvert. Welkom terug Sufjan Stevens.

Citizen – Can’t Take It Slow

De hittip van onze rockafdeling is de nieuwe single van ‘murican’ poppunkband Citizen.

Can’t Take It Slow is een strak, spannend en krokant nummer dat je van intro tot outro op het puntje van je stoel houdt. Het is afkomstig van album zes alweer van de band die Toledo in de Amerikaanse staat Ohio als thuisbasis heeft. De kersverse langspeler heet Calling The Dogs en zal door de band in den lijve aan het publiek worden voorgesteld middels een uitgebreide wereldtournee.  Die gaat volgend weekend van start houdt de band tot medio februari volgend jaar van straat. Het (voorlopig) laatste concert vindt plaats in de Brusselse Botanique op 17/02/2024 . De dag daarvoor staat Citizen in de Dynamo in Eindhoven.

mary in the junkyard – Tuesday

Tuesday is de allereerste single van Mary in the junkyard (UK). Het nummer is waarschijnlijk geen hit, de band is dat wel.

Aanvoerder Clari Freeman-Taylor typeert haar band treffend als een ‘angry weepy chaos rock trio’. En als anti TikTok. De populaire app dicteert dat liedjes niet langer mogen zijn dan 2 minuten, Tuesday is net geen 5. Dat is één reden dat het nummer niet geschikt is voor massaconsumptie. Een ander is dat Tuesday niet echt een refrein heeft. En dat de kracht van de song in de uitvoering zit meer dan in de compositie. En dan zijn er nog die genoemde chaos die constant op de loer ligt in het nummer, en de kwetsbaarheid van Clari’s zang die wel doet denken aan Adrianne Lenker van Big Thief. Nu we toch met namen strooien, ook Bjork en Joni Mitchell worden genoemd in recensies.

Ook mary in the junkyard staat volgende weekend op het Left Of The Dial festival in Rotterdam. Je kunt dus getuige zijn van het Nederlandse podiumdebuut waarover het laatst woord nog niet is gezegd.

The Bug Club – We Can’t All Play Saxophones

Een verrassend goede single van The Bug Club. Niet dat de vorigen dat niet waren, alleen leek de band een beetje in herhaling te vallen.

We Can’t All Play Saxophones is vrij volwassen zeker voor voor een band die altijd een zekere naïviteit uitstraalt, zijn perfectie lijkt te zoeken in de imperfectie. De club klinkt nog steeds kaal en zakelijk, maar de zang is kwetsbaar en oprecht en de gitaarsolo conventioneel op een prettige manier. Meer Lou Reed dan Jonathan Richman zeg maar.

Saxophones komt van een nieuw album van het Britse trio, een dubbelalbum nog wel met als titel Rare Birds:Hour Of Song en releasedatum 20 oktober. Ook komt TBC weer spelen. 19/12 in Toekomstmuziek, Amsterdam, de 20ste in Merleyn , Nijmegen en de 21ste samen met Personal Trainer in Tivoli/Vredenburg.

Pascal Commenade, The Limiñanas – Hypnose en bas de gamme

The Limiñanas kennen we wel dat zijn Lionel en Marie, het psychrockechtpaar uit Perpigan. Pascal Commenade is voor ons een wat minder bekende naam, maar niet voor de Franse liefhebbers van het avantgardistische chanson.

Sind 1975 heeft monsieur Commenade tientallen albums doen verschijnen vaak in collaboratie met anderen waaronder het Duitse Faust en Lionel et Marie dus. Dit trio komt binnenkort met het album Boom Boom, de opvolger van Traité de guitarres triolectriques uit 2015. Hypnose en bas de gamme is de single die de kar moet trekken. En dat lukt aardig.

‘Bas de gamme’ kan twee dingen betekenen, goedkoop en lage kant/low end. Waarschijnlijk wordt hier het laatste bedoeld. Hypnose en bas de gamme  heeft wel iets van een sixties surf-instrumental, on acid.

Queen’s Pleasure – How Come

Nog eentje dan en dan houden we er mee op. How Come is het vierde nummer van het nieuwe Queen’s Pleasure album dat we oppikken. Het lijkt wel of we fan zijn!

En dat zijn we natuurlijk ook. De best geklede band van Nederland maakt de verwachtingen meer dan waard met de vooruitgeschoven tracks van het nieuwe album Shy Bairns Get Nowt. Met zijn stuwende opbouw, brutale refrein en fijnmazig gitaarwerk is ook How Come weer een superieure Neo-Britpop track. QP waagt in november de oversteek naar de UK, heilige grond voor de Amsterdammers. Hopelijk laten ze ze daar ook weer gaan.