Author: Flip van der Enden

Men I Trust – I Come With Mud

Vrijwel zonder tam tam is er een nieuw album verschenen van het Canadese Men I Trust.

En dat terwijl er vorige maand ook al een release was, een live album. Meestal doen live-albums dienst als zoethoudertje. Om het wachten op een echt nieuw album te verzachten. Maar niet Men I Trust dus. Sterker nog, binnenkort volgt er nog een album met nieuwe nummers! Equus Asinus (Ezel) is de titel van hun nu verkrijgbare album, de andere heet Equus Caballus (paard).

Aan singles doen Emmanuelle, Jessy en Dragon dit keer niet, dus hebben we zelf maar een liedje gekozen om te gaan draaien. I Come With Mud is Men I Trust ten voeten uit: warm en dromerig en zeer ontspannen. Als de muziek van Men I Trust op doktersrecept verkrijgbaar zou zijn, had de antidepressiva industrie een probleem. Inmiddels is hun fluisterpop (whisperwave?) zo populair, ook in ons land dat de band makkelijk de AFAS en misschien wel de Ziggo hadden kunnen uitverkopen. Gelukkig heeft het trio gekozen voor het veel intiemere  TivoliVredenburg. Nadeel is wel dat de twee optredens van Men I Trust eind oktober in Utrecht nu al helemaal zijn uitverkocht.

The Pill – Problem

Semantisch gezien is alles wat naar punk riekt maar gemaakt is na de oorspronkelijk punkperiode van 1976-1980 postpunk.

De laatste tijd is er echter een golfje in opkomst van meidenbands die pure punk produceren, anderhalf akkoord, schreeuwerige zang en assertieve teksten. We noemen namen; Lambrini Girls, Grandmas House, Panic Shack en The Pill. Van dat laatste duo pikten we een paar weken geleden Money Mullett op, een aanklacht tegen de matjes haarmode. Op nieuwe single Problem krijgt een niet nader genoemde ‘she’ een paar vegen uit de pan. ‘She’ is egoïstisch, denkt dat ze beter is dan anderen en haar vriendje deugt ook niet. Zo nu jij weer. De boodschap is kort (nog geen twee minuten) maar krachtig.

Evanescence – Afterlife

Evanescence speelt op safe met nieuwe single Afterlife.

Maar Evanescence op safe is altijd nog een stuk fantasierijker dan het gros van hun soortgenoten. En juist omdat ze zijn wie ze zijn heeft Netflix ze natuurlijk gevraagd een bijdrage te leveren aan de soundtrack van Devil May Cry. Zangeres Amy Lee schreef Afterlife samen met Alex Seaver van de band Mako. Seaver schreef alle muziek voor de tv adaptatie van de Devil May Cry game.

Een nieuw album van Evanescence zit er helaas op korte termijn nog niet in. Dat wordt wel weer eens tijd, want The Bitter Truth ligt alweer vier jaar stof te verzamelen.

Lael Neale – Down On The Freeway 

Down On The Freeway van Lael Neale zal niet aan iedereen besteed zijn, maar wie wel oren heeft naar minimalistische door drummachines gedreven, pre-apocalyptische elektropop heeft er een heldin bij.

Het onderwerp van de song zal wel veel mensen aanspreken; files voor zover het oog reikt. Met lede ogen ziet Leal de dagelijkse verkeerscongestie in haar thuisstad L.A. Maar het probleem is natuurlijk universeel. Optimist als ze is ziet Leal de puinhoop als voorteken van het einde der tijden.

Miss Neale, die oorspronkelijk uit Virginia komt bracht tien jaar geleden in eigen beheer haar eerste album uit. De opvolger verscheen zes jaar later op kwaliteitslabel SubPop. En daar zit ze nog steeds. Op 2 mei komt album 4, Altogether Stranger. En, dat wisten we nog niet toen we Down On The Freeway uitkozen als nieuwe IJsbreker. Lael Neale komt naar NL. Op 19 mei staat ze in de DOKA in Amsterdam en op 14 juni op Best Kept Secret in Hilvarenbeek.

Mt Joy – Coyote

Het titelloze debuutalbum van Mt Joy was zo’n succes dat de band er nooit helemaal van is herteld.

Gelukkig hebben ze het hoofd niet laten hangen en ook geen pogingen gedaan om van de stijl van hun eerste hits een succesformule te maken. Het is dat frontman Matt Quinn zo’n herkenbare stem heeft anders had je waarschijnlijk niet geraden dat Coyote van dezelfde band is als oud-IJsbreker Silver Lining.  Mt Joy is en blijft een oer Amerikaanse band met een stijl ergens tussen folkrock en Americana in. Nieuwe single Coyote gaat dus echt over de viervoeter die wij kennen als prairiewolf. ‘Hope We Have Fun’ heet het nieuwe 5e album van Mt Joy. Zo te horen wel. De releasedatum is 30 mei.

Alison’s Fall – What If

Doorgaans rockt Alison’s Fall net even te hard voor Pinguin Indie. En ook  nieuwe single What If is niet voor watjes. Maar.

What If  heeft een onweerstaanbare glamrockglans. Thin Lizzy meets Suzi Quatro, maar dan modern. Kern van Alison’s Fall is het duo Floortje en Pepijn van der Kooij. Broer en zus zijn al even bezig en dat is te horen. Met zijn hechte samenspel, trefzekere zang en inventieve gitaarwerk straalt de Haagse band autoriteit uit. Wat stijl betreft is What If  niet echt anders dan voorgaande singles, maar de song heeft net even wat meer schwung. Misschien wordt het tijd voor een album.

Wet Leg – catch these fists

Bijna vier jaar na debuutsingle (en -oud-IJsbreker) Chaise Longue en drie jaar na de release van hun zeer geslaagde debuutalbum is er een nieuw levensteken van Wet Leg.

En En En? Is het wat? Jazeker! De impact is wat minder groot dan van de vroege singles. Dat komt omdat de band niet echt van sound is veranderd, maar hun tomeloze energie is intact net als de aanstekelijke gekte van Rhian Teasdale en partner in crime Hester Chambers. De glasheldere productie is weer van Dan “the Man” Carey. En waarover praatzingen zij? Over opdringerige haantjes en hoe ze zo’n figuur het liefste een knal voor z’n kanis zouden willen verkopen.

Album 2, Moisterizer volgt in juli. Live kan je de dames en heren gaan zien op Best Kept Secret en/of Rock Werchter.

Jadu Heart – Mild To Moderate Pain

De overeenkomst zal op toeval berusten, maar de nieuwe single van Jadu Heart lijkt niet niet op Radiohead. Radiohead met een drums ‘n’ bass beat dan.

Dat de Britse band de kunst niet van een ander hoeft af te kijken weten sinds we I Shimmer tot IJsbreker verhieven. Dat was in 2022. Ook dat nummer combineerde gevoelige vocalen met prominent drumwerk, hun handelsmerk dus. Ondnks die nadruk op percussie is Jadu Heat geen dance duo, wiki laat het duo navigeren tussen electro, dreampop en shoegaze. Alex Headford en Diva Jeffrey maken nu bijna tien jaar samen muziek. Mild To Moderate Pain komt van een vierde album, Postheaven dat volgende maand uitkomt.

Mei Semones – I can do what I want

Niet dat je nooit eerder zoiets gehoord hebt als I can do what I want van Mei Semones, maar i.i.g. niet bij ons. Gezongen fusion is, zeg maar niet ons ding.

Toch zijn we gevallen voor de jongste single van de muzikale omnivoor uit Brooklyn, NY.  Omdat het anders is dan we gewend zijn. Omdat I can do what I want is een zeer intrigerend nummer is en uiteindelijk omdat het goed en bijzonder is wat Mei maakt. De Japans-Amerikaanse zangeres, componiste en (akoestische) gitarist brengt al vanaf 2020 muziek uit. In totaal zijn er 26 tracks beschikbaar. Het ene nummer is wat jazzier dan het andere, soms speelt ze bossa nova dan zingt ze weer in het Japans, maar alles draagt haar stempel en is ondanks de geëtaleerde virtuositeit van alle muzikanten toch meer indie dan jazz jazz. Waar dat precies aan ligt? Moeilijk uit te leggen, maar zowel Lowlands als North Sea Jazz hebben een hele goede aan Mei Semones.

Foxwarren, Andy Shauf – listen2me

Foxwarren komt uit het gelijknamige plaatsje in de provincie Manitoba in wat Trump graag als 51ste staat zou zien. Canada dus.

De band bestaat al best lang, maar is niet erg daadkrachtig. Hun eerste en enige album is uit 2018. Een mogelijke verklaring voor de geringe output kan zijn dat bandleider Andy Shauf ook een solo actief is. De verschillen tussen band en solist zijn overigens vrijwel te verwaarlozen. Nieuwe single listen2me staat op naam van Foxwarren & Andy Shauf. Waarschijnlijk omdat Andy als solist net even wat meer naamsbekendheid geniet dan de band. Listen2me is een door piano aangevoerde rocksong met een onverwacht ‘klassiek’ slotstuk. Album 2 van Foxwarren heet gewoon 2 en komt eind mei uit.