Author: Flip van der Enden

Socks;SportsSocks – Talking To Myself

Socks;SportsSocks maakt net zulke eigenaardige muziek als hun naam doet vermoeden.

Om in sportsferen te blijven: nieuwe single Talking To Myself stuitert als een pingpongballetje, terwijl de zanger zingt alsof hij verslag doet van een biljardwedstrijd. Op het slot na dan, dan laat de band zijn punkverleden nog even doorschemeren.

Socks;SportsSocks is momenteel druk bezig met de opname van een nieuwe EP. Releasedatum is er nog niet wel een titel. De opvolger van debuutEP, People Singing About People gaat More Songs About Phones and Happiness heten.

snake eyes – no one is truly cool

Het recalcitrante Britse punkrocktrio snake eyes volgt oud Breekijzer 40 winks op met een prettrack die weer zo goed is dat we hem maar weer tot Breekijzer hebben gebombardeerd.

De boodschap moge duidelijk zijn, no one is truly cool en zo is het. De gitaren staan weer op scherp, bas en drums zijn weer doorgeladen. Ondertussen deelt frontman Jim Heffy zijn door schade en schande opgedane levenswijsheden. Na iets meer dan 2 minuten zijn staan we alweer buiten. Kort dus, maar krachtig.

Slow Pulp – Cramps

4 jaar geleden alweer scoorde Slow Pulp IJsbreker met High. Naar nu blijkt liep de band ver op de muziek vooruit met hun combi van harde gitaren en zachte meisjeszang.

Stil blijven staan is de band uit Chicago echter geenszins. Cramps is harder, heter, sneller en gruiziger om Daft Punk te parafraseren. Sinds de release van hun debuutlangspeler 2 jaar geleden heeft Slow Pulp ook heel wat vrienden gemaakt. Ook bij ons. De fans mogen zich in hun handjes knijpen, want Emily Massey en haar compagnons zullen zeer binnenkort niet 1 maar 2 keer te zien zijn in den lande.

Vrijdag 10e al zullen Emily & the boys hun gezicht laten zien in de Tilburgse 013, een avond later treedt de band aan in de Paradiso. Beiden keren als support van Death Cab For Cutie. 2 topbands voor de prijs van 1 dus. Paradiso is uitverkocht, voor het concert in 013 zijn op moment van schrijven nog een paar tickets verkrijgbaar.

Miss Tiny – The Sound

Het heeft even geduurd, een jaar of 20, maar Dan Carey heeft eindelijk de stoute schoenen aangetrokken en is achter het glas vandaan gekomen om zelf muziek gaan maken, als helft van het duo Miss Tiny.

The Sound is hun sterke openingszet. Het licht psychedelische rocknummer is uit op Dan’s Speedy Wunderground label, maar of het ook -volgens zijn eigen regels- in 1 dag is opgenomen en gemixt mag je je afvragen. Daarvoor klinkt The Sound net even te verzorgd. Aan de andere kant heeft Carey als producer van onder heel veel meer, Wet Leg, Fontaines D.C. en Foals wel enige praktijkervaring opgedaan. Ook zijn partner, Benjamin Romans Hopcraft is geen groentje op productiegebied. Hij speelt in Warmduscher en zat daarvoor in Childhood. En heeft vaker met Dan gewerkt. Hoe dan ook Miss Tiny is een veelbelovend nieuw hoofdstuk in de bio van beider heren. Het nog site-loze Miss Tiny gaat ook optreden. Het duo maakt zijn debuut later deze maand in Texas op SXSW.

Caroline Rose – The Doldrums

Er is een zone rond de evenaar waar het soms wekenlang niet waait. Als je daar  in de 16e, 17e eeuw met je galjoen terecht kwam had je een probleem. De nautische naam voor deze windstille gebieden is doldrums. De term is in het Engels spreekwoordelijk geworden voor klemzitten, in rondjes draaien, ergens niet uitkomen.

Daarover gaat The Doldrums dus, de wederom geweldige nieuwe single van Caroline Rose. Valt vorige single Miami op door schitterend gitaarspel, de superkracht van het mysterieuze The Doldrums zit hem in de staart. Miss Rose werkt toe naar een episch einde dat wordt ingekleurd door een harp, een pulserende bas en etnische koorzang. Het vierde album van de Amerikaanse singer-songwriter gaat er een worden voor de jaarlijstjes.

Ladaniva – Shakar

Balkanbeat kent u die uitdrukking? Je hoort er de laatste paar jaar niet zoveel meer over, maar er was een tijd dat geen festival zich kon permitteren om niet een Balkanbeat-act of dj op het programma te hebben staan.

Ladavina herinnert ons er aan waarom we met zijn allen alle normen en warden vergaten zodra er een zuid-Oost Europese beat klonk. Geografisch gezien maakt Ladaniva geen Balkan beat, het duo komt uit Armenië, maar een kniesoor enzovoorts.

Er zullen zeker stemmen opgaan die zeggen dat Shakar te licht is of geen indie, maar die waren ook al geen doelgroep toen Kees van Hondt plaatjes draaide of Shantel kwam buurten.

Cashmyra – Ontrafel

De Nederlandse taal grijpt om zich heen in Nederland muziekland. Ook de indie-scene stelt zich steeds vaker open voor het zingen in de moerstaal. Het Noord Nederlandse Cashmyra geeft al enige tijd het goede voorbeeld.

Het ligt aan ons en niet aan hem dat we niet meer aandacht schenken aan hun korte maar krachtige nederpunksongs. Met het draaien van Ontrafel hopen we het gemis een beetje goed te maken.

In een spanne van net iets meer dan twee minuten zet het duo een sterke song op poten met luid en duidelijke leadzang van naamgever Cashmyra Rozendaal en meer dan verdienstelijk gitaarwerk van Djai-Mac Wolthof. Ook in het complot zit Harmen Ridderhof die de meters in de gaten hield.

Ontrafel is het openingsnummer van Privé, de overtuigende nieuwe EP van Cashmera. Ga hem luisteren en ga ze zien.

Storefront Church, George Clarke, Deafheaven – Waking Up

Storefront Church is de artiestennaam van Lucas Frank. Je zou Storefront Church kunnen kennen van zijn bijdrage aan de soundtrack van The Queen’s Gambit.

Fans van Phoebe Bridgers kennen de naam van een inmiddels zes jaar oude single die Frank met de toen no zo goed als onbekende Phoebe opnam. Phoebe is ook van de partij op de nieuwe Storefront Church EP, maar beter vinden we zijn samenwerking met de leadzanger van metalexperimentalisten Deafheaven, George Clark, die nooit eerder zo gevoelig klonk.

De nieuwe EP van Storefront Church heet Covers, en dat is wat je krijgt herinterpretaties van bestaande songs. Het barokke Waking Up is een song van Evan Dando, de voormalige voorman van The Lemonheads die helaas niet bestand was tegen de weelde van succes en even helaas zo goed als vergeten is. George en Frank’s Wake Up is een reminder dat dat onterecht is.

Concert: 21 april op het Roadburn Festival in Eindhoven

RVG – Nothing Really Changes

De R(omy) V(ager) G(roup) rockte altijd in de school van Bowie/Iggy en Lou, maar laat op Nothing Really Changes een meer eigen geluid horen. De nieuwe single van de Australische band heeft een spannende opbouw naar een happy end.

Sterke jongen of meisje die/dat na drie keer horen niet de rest van de dag met het I Don’t Wanna Fight refrein in zijn/haar hoofd loopt. Een oorwurm dus. Over wormen gesproken, het nieuwe, derde RVG album heet Brian Worm. Releasedatum volgt net als tourdata.

Bully & Soccer Mommy – Lose You

Bully kennen we nog van nummers als Trying, Running en Where To Start, respectievelijk uit 2015, 17 en 20. Toen was Bully nog een band.

Tegenwoordig komt Alicia Bognanno er gewoon voor uit dat zij de enige echte Bully is. Soccer Mommy kennen we ook al een tijdje. Haar volgen we sinds 2018 toen ze met Lucy op onze radar verscheen. Bully is van de garage-rock, Sophie Allison alias Soccer Mommy is ook geen softy, maar maakt doorgaans wat gevoeligere muziek.

Lose You klinkt eigenlijk precies zoals je zou verwachten. De eerste samenwerking tussen beide dames is een stevig rockend edoch breekbaar liedje dat wel iets wegheeft van de latere Nirvana. Voor herhaling vatbaar deze geïnspireerde samenwerking.