Flip van der Enden, auteur op Pinguin Radio

Lil Yachty – the BLACK Seminole

Het toevoegen van een albumtrack van Lil Yachty aan onze playlist is een experiment. We willen even checken hoever de tolerantie gaat van het Pinguin publiek.

the BLACK Seminole had een nummer kunnen zijn van zeg Tame Impala of Gorillaz, maar is dus van Lil Yachty, een medium succesvolle rapper die op zijn nieuwe album een draai maakt van 180 graden. Hij rapt niet, maar rockt op Let’s Start Here, ongeveer zijn 10e langspeler. the BLACK Seminole, de openingstrack van het album heeft een heerlijk lange gitaarsolo. En dat in een tijd dat gitaarsolo’s uit den boze zijn! Ook het vermelden waard is de free style zangpartij van een niet bij naam genoemde zangeres, die niet had misstaan op een album van Pink Floyd. Het hele nummer heeft de sfeer en opbouw van een seventies progrocknummer. Op de autotune na dan, en daar wringt waarschijnlijk de schoen. Maar luister en huiver. Of niet.

The Nude Party – Ride On

Ride On, de nieuwe single van The Nude Party klinkt zoals Lou Reed zou hebben geklonken als zijn wieg niet in New York, maar in Boone, North Carolina zou hebben gestaan*.

Het diepe zuiden van de V.S. dus. De landerige drive, de nasale zang tot en met het dameskoortje komen rechtstreeks uit het Lou Reed hit-handboek. Om nog maar te zwijgen van de heerlijk primitieve slagitaarsolo. Wat Ride On meer maakt dan een klakkeloze ode aan de wijlen Velvet Underground voorman is de country coating die The Nude Party aan de song heeft meegegeven.

The Nude Party heeft sinds 2016 een drietal albums doen verschijnen die wat minder uitgekristalliseerd en grofkorreliger klinken dan de nieuwe single. De upgrade van de sound van Ride On is het gevolg van het succes van de vorige releases. Groter budget, betere studio, meer tijd etc. En dat loont zich. Het nieuwe album gaat The Nude Brothers Rides On heten en komt op 10 maart beschikbaar.

*Of Gram Parsons als hij niet uit Florida maar New York zou zijn gekomen.

Miya Folick – Get Out of My House

Miya Folick begint het nieuwe jaar met een aantal goede voornemens. Een daarvan heeft ze al uitgevoerd, haar partner laten weten dat hij/zij moet opzouten, Get Out of My House.

De andere voornemens laten zich misschien wat moeilijker realiseren. Ze wil nu eindelijk wel eens af van die eeuwige onzekerheid, die verlammende verlatingsangst en die onnodige schuldgevoelens. Veel mensen maken een lijstje Mya heeft haar wensen voor het nieuwe jaar in een liedje gegoten; een woedende rocksong met een zangeres die net niet over de rooie gaat.

Miya Folick is een op doorbreken staande singer-songwriter uit L.A. die in 2018 een eerste album uitbracht. De meeste songs van miss Folick zijn minder opgefokt dan Get Out Of My House, maar niet veel minder intens. Dat het haar menens is blijkt ook uit de titel van haar nieuwe album. Roach. Wie haar album kakkerlak noemt, mikt niet op de mainstream maar op het hart.

Kerala Dust – Still There

Eigentijdse progrockband Kerala Dust leunt sterk op de elektronica in dit vijfde voorproefje van hun derde album.

Er lijkt een danstrack te ontstaan, maar om De Dijk te parafraseren, Progrockers dansen niet. Spannend is het wel die opbouw naar een instrumentale passage waarin een mysterieus instrument – een menselijk stem die via een synthesizer en/of gitaar loopt? – de sfeer bepaalt. Over sfeer gesproken. Op driekwart van Still There wordt een dame opgevoerd die haar ding in het Duits doet. Daarmee laat het Britse Kerala Dust horen ook bekend te zijn met de Kraut wortels van de progressieve rock.

Het Violet Drive album volgt op 17 februari.

English Teacher – Song About Love

Dan Carey heeft een nieuwe gewillig slachtoffer gevonden voor de singles-serie op zijn Speedy Wunderground label, het hier geheel niet onbekende English Teacher.

Het Spector-eske Song About Love heeft een spannende opbouw die uitmondt in bevlogen einde waarin frontvrouw Lily Fontaine net niet tot het gaatje gaat. De single is dus in slechts één dag opgenomen en gemixt, want zo is het spel, zo zijn Dan’s regels. Stel je voor dat Carey en English Teacher in alle rust aan een album kunnen werken, zoals Carey deed met bijvoorbeeld met Wet Leg en Fontaines DC. Daar moet wel iets heel bijzonders uitrollen. We dus hopen dat dit muisje een staart krijgt

THUS LOVE – Put On The Dog

THUS LOVE maakt binnenkort de oversteek naar Europa*. Om dat te vieren heeft het regenboogtrio een nieuwe single uitgebracht. Put On The Dog is wederom een geslaagde postpunk exercitie met bevlogen zang en gitaarwerk.

Put On The Dog betekent je opdoffen, bijvoorbeeld voor een feestje. De term stamt uit de jaren 20 van de vorige eeuw, een periode die ‘the gay twenties’ werd genoemd. Toen had het woord gay een heel andere betekenis, die van blij of vrolijk. Met Put On The Dog hopen de THUS LOVERS de uitdrukking te opnieuw gangbaar te maken, bij de ‘gays’ van de jaren 20 van deze eeuw.

*Op 9 februari staat THUS LOVE onder de vlaga van Indiestad loves The 80’s in Toekomstmuziek, een nieuw podium in de Danzigerbocht 29, 1013 AM in Amsterdam.

Gretel Hänlyn – Wiggy

We hebben het al eerder gezegd, het kenmerk van een ‘echte’ artiest is niet alleen de kwaliteit maar ook de kwantiteit van hun output. Acts als The Beatles, Bowie en Prince zaten nooit om goede liedjes verlegen.

Ook Gretel Hänlyn laat het ene na het andere liedje los en allemaal komen ze met gemak door onze ballotagecommissie. Terwijl Today nog klimt in de Graadmeter heeft Madeleine Haenlein alweer een nieuwe single in de verkoop. Wiggy is een broeierig nummer waarin miss H¨änlyn’s donkere timbre goed uit de verf komt. En, ze is weer lekker scheutig met gitaren. Wiggy is ook prettig anders dan voorgangers als Mororbike, Drive en Apple Juice, wat ons op een derde kenmerk van een kwaliteitsartiest brengt, afwisseling!

Aiko el grupo – Peñacastillo

Ieder land heeft zijn punk scene. In die van Spanje maakt Aiko el grupo momenteel furore. We hebben het allemaal natuurlijk al eerder gehoord. Alleen nog niet zo vaak in het Spaans. Peñacastillo duurt krap twee minuten, de perfecte lengte van een punksong.

El grupo bestaat uit tres mujeres y un hombre. Ze zingen alle vier, Teresa het hardst. Aiko el grupo resideert tegenwoordig in Madrid, maar komt uit Peñacastillo, een stadje in Noord Spanje. Waarschijnlijk is Peñacastillo dus een nostalgisch lied. Of juist niet.

Skinny Pelembe – Oh, Silly George

De muziek van Skinny Pelembe is net zo bijzonder als de naam. Skinny -echte naam Doya Beardmore -is geboren in Zuid Afrika en groeide op in de U.K. Zijn stijlmix is volkomen uniek. Bij gebrek aan een dekkende term houden we het even op Afro-indie.

En bij wijze van referentie noemen we namen als Talking Heads en Gorillaz, maar Skinny Pelembe is dus vooral zichzelf. Op zijn debuut EP uit 2017 en het drie jaar geleden verschenen debuutalbum bevindt de Skinny sound zich nog in de embryonale fase. Het klinkt veelbelovend, maar niet erg bevredigend. De eind vorig jaar verschenen single, Like A Heart Won’t Beat en vooral nieuwe single Oh, Silly George doen dat wel.

Oh Silly George is zo funky als die drummer van James Brown, zo springerig als een kangoeroe met vlooien en zo poppy als Beatle Paul in zijn beste dagen. Als Skinny Pelembe live maar half zo goed is als op plaat dan gaat hij een hele grote worden.

Preschool – Baby Soft

Sommige bands willen niet beroemd worden lijkt het wel. Als je Preschool googelt krijg je ongeveer 560 miljoen resultaten, maar daar zit de band Preschool dus niet bij. Dat zal ook wel zo blijven tot het trio een aantal tophits op haar naam heeft staan. En hoewel we dat natuurlijk nooit mogen uitsluiten, de band heeft beslist een oor voor melodie lijkt dat niet het doel.

Dat Preschool een trio is weten we dankzij een summiere bio op Spotify. Daar lezen we ook dat Preschool uit San Francisco komt. Hun namen staan vermeld in de credits van Baby Soft; Ava L. Corbin N., en Nikki Y.

In 2019 kwam Preschool met een EP die klinkt alsof hij is opgenomen in een tochtige schuur. De in dat zelfde jaar verschenen single klinkt niet veel beter, maar wel iets. Nieuwe EP Heart Circle Square daarentegen klinkt als de spreekwoordelijke klok. Preschool zegt psychedelische surf te maken, maar die omschrijving denkt de lading maar half. Baby Soft is een mid tempo liefdesliedje over een meisje dat naar bloemetjes ruikt. We horen een lekker lijzig zingende zangeres en leuke koortjes, maar wat Baby Soft echt bijzonder maakt, is een heerlijke gitaarbreak die een paar keer terugkomt en inderdaad wel iets surfachtigs heeft. Bewust of niet, het is eerlijk en basic wat Preschool doet om niet te zeggen naïef. Fans van The Bug Club doen er daarom goed aan om Preschool op te zoeken. Op Spotify dus of een van de andere streamers.