Flip van der Enden, auteur op Pinguin Radio

Cloudsurfers – Cheap Cocaine

De ingrediënten garage, hard rock, grunge zijn algemeen gangbaar, en effecten als fuzz, galm, echo horen tot de basisuitrusting van iedere gitarist. Maar in handen van de dame en heren van Cloudsurfers smelten ze samen een puist superieure teringherrie die zijn gelijke niet kent.

Live deed de band uit Nijmegen al van zich spreken, maar op plaat klonk de band nog niet eerder zo vet. Dat is vet in de eigentijdse betekenis van top, tof super en strak en in de oude van dik, groot, vol en smerig. Debet aan het welslagen van Cheap Cocaine zijn producer Abel de Grefte (Cloud Mind) en mixer Michael Bager (o.a. King Gizzard). Goed nieuws dus dat er een compleet album aan zit te komen met dit topteam in de machinekamer.

Rival Sons – Rapture

Rapture betekent wederopstanding in het Nederlands. De nieuwe single van Rival Sons heeft dus een wat Bijbelse titel.

Ook de bandnaam doet evangelisch aan. De bekendste rivaliserende zonen zijn Kaïn en Abel. Misschien met uitzondering van Liam en Noel. Om het Bijbelse thema voort te zetten. De nieuwe single van Rival Sons is een geschenk uit de hemel!

Tommi Iomi zal zich voor zijn kop slaan dat hij niet op die riff is gekomen, Jeff Buchanan gaat tekeer als ware hij bezeten door de geest van Paul Rodgers en de gitaarsolo’s zijn Jimmy Page waardig. Inderdaad Rapture rockt alsof het 1969 is en dat is precies de bedoeling. De tekst van Rapture is overigens voor velerlei uitleg vatbaar en zou best Christelijk kunnen zijn. De muziek daarentegen – onvervalste bluesrock- wordt al sinds Robert Johnson zijn ziel verkocht aan de duivel toegeschreven.

De zware jongens uit Longbeach, California komen dit jaar niet met één maar met twee nieuwe albums, die thematisch verbonden zijn. Eerst verschijnt in juni Darkfighter, daarop staat Rapture en later dit jaar komt Lightbringer. Hallelujah!

White Feet, Vieux Farka Touré – Yema

Wie Vieux Farka Touré is wisten we wel, de zoon van de Malinese gitaarlegende Ali Farka Touré. En maker van een sfeervol album met Khruangbin. Dat vieux – oud in het Frans- is dus een beetje misleidend, Vieux had beter Farkan Touré junior kunnen heten. Maar dit terzijde. White Feet moesten we even opzoeken, want Yema is het eerste nummer dat onder die naam verschijnt.

White Feet blijkt de nieuwe band te zijn van Nasser Ben Dadoo, een Franse bluesartiest met meerdere albums op zijn naam. Solo speelt Nasser de blues zo authentiek mogelijk met White Feet laat hij zijn Afrikaanse wortels doorschemeren. In ieder geval op debuutsingle Yema. Zijn Malinese gast speelt niet alleen gitaar. Beide meesters blijven dicht bij hun leest, maar hun samenwerking resulteert in een woestijnbluessong van een genre overstijgende schoonheid, en een niveau dat ze individueel nog niet hebben bereikt.

Las Robertas – Our Imperium

Je moet weten dat de wieg van Las Robertas in Costa Rica stond, want horen doe je het niet. Op basis van Our Imperium zou je de band eerder in Australië plaatsen, het land waar de paddopop welig tiert.

Las Robertas doet dus denken aan bands als King Gizzard, Babe Rainbow en Psychedelic Porn Crumpets, maar dan met een zangeres. Blijkbaar doen de magic mushrooms het ook goed in het Costa Ricaanse klimaat.

Voor ons is Las Robertas een nieuw naam,, maar de band is al even bezig. Our Imperium is een de voorbode van hun derde album. Met de opnamen van Love Is The Answer werd al in 2019 een begin gemaakt. Corona vertraagde de boel. In de controlekamer zat Owen Morris, een veteraan op productiegebied die eerder werkte met o.a. Oasis, The Verve en New Order. De bedoeling is duidelijk om Las Robertas op te stoten in de vaart der volken. Wij werken daar graag aan mee.

Boygenius – $20

En toen stonden er plotseling drie nieuwe nummers van boygenius online, je weet wel het verbond van Phoebe Bridgers, Lucy Dacus en Julien Baker.

Van de drie is $20 het meest opvallend, niet in de laatste plaats omdat Phoebe tegen het einde het hart uit haar broze lijf schreeuwt. Die hartekreten geven $20 een intensiteit die je maar zelden hoort in een popsong. Het nummer laat ook horen dat boygenius een serieuze band is en geen gezelligheidsvereniging. Een band waarvan het geheel meer is of in ieder geval anders dan de som der delen.

$20 komt net als Emily I’m Sorry en True Blue van het eerste echte boygenius album dat ze simpelweg The Record, herstel the record hebben gedoopt. 31 maart is het album uit.

Somebodys’ Child – I Need Ya

Somebodys’ Child heeft een naam, Cian Godfrey. Cian komt uit Dublin. Origineel kan je I Need Ya moeilijk noemen. Somebody’s Child vist in het zelfde vaarwater als Sam Fender, maar wat hij mist aan eigen ideeën compenseert hij ruimschoots met inzet en energie.

En hij is nog jong, pas midden twintig. Je kunt de ontwikkeling van Somebody’s Child van aardige debutant tot uitbundige rocker goed volgen op de 22 songs die hij tussen 2018 en nu heeft uitgebracht. Dat deed hij op zijn eigen labeltje, dus met een minimaal opnamebudget en geen geld voor promotie. Dat verklaart waarom hij nu pas op onze radar verschijnt. Het debuutalbum van Somebody’s Child wordt op 3 februari uitgebracht door een ‘echt’ label, French Kiss bekend van o.a. Eleonor Frieberger, ISLAND en (vroeger) Bloc Party.

Happy Camper – Casey

En toen was het alweer een jaartje of zes geleden dat we voor het laatst iets van Happy Camper vernamen. Goed nieuws dus dat de maker van Neder-indie-classics als A Single Life en What Mattered Most toe is aan een nieuw hoofdstuk.

Happy Camper is een initiatief van Job Roggeveen, filmmaker, animator, componist en Happy Camper. Tien jaar geleden nodigde hij 11 vocalisten uit om een liedje van hem op te nemen. Die verschenen op het eerste Happy Camper album. Er volgden er noch vier waarvan twee in de vorm van een soundtrack en de twee volgens het oorspronkelijke idee, met gasten dus of zoals dat tegenwoordig heet, met features. We gaan er hoopvol van uit dat Casey voorafgaat aan nieuw album. De nieuwe single wordt gezongen door Marjoleine Reitsma die begin deze eeuw een beetje furore maakte als Leine. Happy Camper maakt barokke pop, een breed begrip dat het in geval van Casey betekent dat de vox humane centraal staat, die van Leine dus. Zij heeft heel wat sporen vol gezongen die door Job zijn gemixt tot een popcantate waar Bach trots op zou zijn.

Chilli Jesson – Carolina Reaper

Alexander ‘Chilli’ Jesson is de voormalige bassist van Palma Violets. Met hulp van Justin Hayward Young, de frontman van The Vaccines maakt hij muziek die zich het best laat omschrijven voetbalpop.

Of soccerrock dat bekt beter. Je hoort Carolina Reaper zo zingen, de hooligans van vak F. Alleen gaat het nummer niet over voetbal. Carolina Reaper is de naam van een van de heeste chilipepers ter wereld. Subtiel is anders, maar tussen alle serieuze indie is Carolina Reaper als een hete wind, herstel frisse bries.

H.C. McEntire – Rows Of Clover

H.C. (Heather Cecilia) McEntire is een singer-songwriter die opereert op het snijvlak van country en soul. Niet helemaal ons vertrouwde territorium dus. Maar Rows of Clover is te goed en te bijzonder om te laten lopen.

Op haar nieuwe single toont H.C. zich verwant aan Neil Young, muzikaal maar ook emotioneel. En dan bedoelen we de oude Neil van de vroege jaren zeventig en niet de ‘grumpy old man’ van tegenwoordig. Rows Of Clover is een diep gevoelde ode aan H.C.’s overleden viervoeter. Op het graf van haar hond heeft ze een paar rijen rode klaver geplant. Haar verdriet is bijna tastbaar en als ze er na een paar minuten verbaal niet meer uitkomt laat ze haar gitaar spreken. Het klinkt misschien allemaal wat klef en clichématig om niet te zeggen smartlapperig, maar de oprechtheid van H.C. staat buiten kijf. Net als haar vermogen haar leed te vatten in universele songs.

Nog even iets over de maakster. De 27ste verschijnt Every Acre, het derde soloalbum van de zangeres uit North Carolina. Voor ze solo ging zat H.C. in een band, Mount Moriah waarmee ze een soort southern rock maakte. Ook is H.C. actief op het sessiefront. In de twee jaar tussen haar vorige en dit nieuwe album speelde ze in de band van Angel Olsen. Heather’s is streng christelijk opgevoed, maar zag zich als lesbienne (en punk) gedwongen om afstand te nemen van haar milieu. Every Acre verschijnt op 27 januari.