Author: Flip van der Enden

Silver Lake – Violet

The Silverfaces was een band die heel beroemd had kunnen worden, moeten worden zelfs. Om de een of andere niet meer te achterhalen reden sneuvelde de band echter voortijdig. Motor van de band was gitaarvirtuoos Jesse Koch.

Uithuilen en opnieuw beginnen was het advies en is het devies. Dat nieuwe begin heet Silver Lake en lijkt in weinig op de onstuimige retrorock van Jesse’s eerste band. Samen met zijn partner in life and crime Marleen Hoebe beoefend Jesse nu een genre dat je droomrock zou kunnen noemen. Droom vanwege Marleen’s zoele zang en de zwoele songs, rock wegens de alom aanwezige gitaren.

Violet en het eerder verschenen ‘Under The Silver Lake’ zijn wegbereiders van een debuutalbum dat later dit jaar zal verschijnen.

 

Bongloard – The Gram

Bongloard is een midden Nederlands trio dat rockt alsof er geen buren bestaan. The Gram is al de derde single die Bongloard dit jaar heeft uitgebracht. Het wordt dus wel eens tijd om ons aan te sluiten bij het snel groeiende legioen fans.

Van het trio nieuwe nummers is The Gram het meest geschikt is voor thuisgebruik. Het is nog steeds een nummer dat live voor heel wat onrust zal zorgen, maar vergeleken bij de anarchie van ‘I’m Staying In Bed Today’ en de gabberpunk van ‘Problems’ is The Gram een oase van rust. Maar niet heus.

Tape Toy – Honey, WTF

Tape Toy gaat even bewijzen dat aanhouders winnen, dat uitstel geen afstel is en dat wat in het vat zit inderdaad niet verzuurd. De band had net een nieuw album uit en prachtige toekomst plannen toen de pandemie uitbrak. Een mindere band zou bij de pakken neer zitten en iets anders gaan doen, maar niet Roos en haar broeders in de band.

Ze beginnen gewoon opnieuw met frisse moed en een prima album, Honey WTF album waarvan het titelnummer nu ook als single uit is. It’s My Time To Flip The Table, I Am Ready I Am Able’ luidt het strijdbare refrein. Tape Toy laat zich niet kisten dat is de boodschap. Gaat ze zien gaat ze zien! Bijvoorbeeld op 13 mei in de Mezz, 22 mei in de Luxor, 28 mei in de Simplon 16 juni in de Doka en/of 1 juli in de So What!

Sylvie Kreusch – Girls

Om nou te zeggen dat we de laatste jaren worden overstelpt met jong Belgisch talent, nee. Maar er zijn lichtpuntjes, die steeds feller stralen. The Haunted Youth is er zo een, net als Sylvie Kreusch. De voormalige wederhelft van Maarten Devoldere in Warhaus en daarbuiten is hard op weg een internationale indie-diva te worden.

Wie Sylvie al wat langer volgt zal niet verbaasd zijn. Op haar 16e had ze al een eigen band. Daarmee won ze De Nieuwe Lichting van Studio Brussel. Via Warhaus leerden we haar ook hier kennen en waarderen. Dat ze meer is dan een bevallige sidekick bewees Sylvie als componiste van diverse commercials en muziek voor modeshows waarin ze zelf figureerde.

Nieuwe single Girls stond wat weggestopt op haar albumdebuut, Montbray, maar solo straalt de song. Enig muzikale verwantschap met Warhaus en Bathazar is er wel, in de aandacht voor sfeer en detail. Dromerig is Girls ook en speels en krachtig en nog veel meer.

Op 20 mei staat Sylvie in de Ronda in Utrecht, 16 juni in Paradiso, de 17e op Pinkpop en de 22ste juni in Amare in Den Haag.

Porridge Radio – End Of Last Year

Nieuwe Porridge Radio single End Of Last Year is even wennen, maar toch weer zeer de moeite waard. Frontvrouw Dana heeft een stem die niet iedereen zal bekoren. Daarnaast is ze ook niet wars van enige bombast en nooit ver verwijderd van hysterie. Een compleet album zal voor velen een overdosis zijn, maar in kleine porties is het genieten geblazen.

Op End Of last Year gaat Dana net niet over de schreef. De song is niet veel meer dan een refrein dat wordt herhaald. Het effect is dat van een mantra, maar dus niet een waarvan je hoofd leeg raakt. Dat album, ‘Waterslide, Diving Board, Ladder To The Sky’ verschijnt de 20ste. Optreden doet Porridge Radio op Best Kept Secret en op 11/11 in de Melkweg en op 12/11 in de Muziekgieterij.

The Afghan Whigs – The Getaway

Werd vorige single, I’ll Make You See God gepresenteerd als een tussendoortje, bedoeld om een tournee aan te kondigen. The Getaway komt met de belofte van dat er toch echt nieuw album van The Afghan Whigs zit aan te komen.

Ons hoor je niet klagen. Zeker niet omdat de nieuwe single van de Dulli crew een uitstekende opwarmer is. Het eerste Whigs album in vijf jaar heet How Do You Burn. De release datum is 9 september. Het plan is dat de band er in oktober een Europese clubtour aan vastknoopt.

The Getaway is een grungy ballad met violen, heel veel violen zelfs. Zoet wordt het echter nergens, wel een beetje spooky.

The Black Keys – It Ain’t Over

Ook de tweede single van het nieuwe album van The Black Keys mag er zijn. Net als op Wild Child blijft de band op It Ain’t Over bij zijn leest, bluesrock zoals die begin jaren zeventig tot volle wasdom kwam. Maar dan gespeeld en opgenomen met de techniek van nu.

Het refrein mag misschien wat onaangekondigd binnenvallen, daar staat een fraaie gitaarsolo tegenover. De productie is dit keer in handen van Dan en Pat zelf, dat kan je na twintig jaar wel aan ze overlaten. Bij het schrijven van It Ain’t Over kregen de boys hulp van oude vriend en veteraan Greg Cartwright die diverse bands heeft geleid waarvan  Reigning Sound waarschijnlijk wel de bekendste is. Het Dropout Boogie album verschijnt op vrijdag de 13e.

Wilco – Falling Apart (Right Now)

2022 wordt een goed jaar voor fans van Wilco. Niet alleen komt er een luxe heruitgave van het klassieke Hotel Foxtrot album, want 20 jaar oud alweer. Ook verschijnt er later deze maand een compleet nieuw album van de neocountryrockband uit Chicago, een dubbelalbum nog wel, Cruel Country geheten.

Opwarmtrack Falling Apart laat horen dat Jeff Tweedy en zijn compagnons er zin in hebben. De nieuwe single is een spontaan (Grateful Dead-achtig) countryrocknummer met een mooie, lekker lange (Duane Eddy/Hank The Knife-achtige) gitaarsolo. Nieuw is het dus niet, maar goed wel.

Op 1 juli staat Wilco op Down The Rabbit Hole. Zoals gezegd 2022 wordt een prima jaar voor Wilco fans.

Iceage – All The Junk On The Outskirts

Het is een bekend gegeven dat bands lang niet altijd weten wat hun kracht is, wat hun beste nummers zijn. Hoeveel b-kantjes bleken niet hitgevoeliger dan de a-kant? En hoe vaak komt het niet voor dat een nummer afvalt voor een album terwijl het bij nader inzien beter is dan de songs die wel door de ballotagecommissie zijn gekomen?

Ook Iceage weet niet altijd wat goed aan ze is. Anders hadden ze All The Junk On The Outskirts niet vier jaar lang in een digitale la laten liggen verstoffen. Het nu alsnog uitgebrachte nummer had eigenlijk al in 2018 op ‘Beyondless’ moeten staan, maar een dove producer of slechthorende manager adviseerde blijkbaar anders. Ook op het vorig jaar verschenen ‘Seek Shelter ‘album schitterde All The Junk On The Outskirts door afwezigheid. Maar nu komt het alsnog uit, blijkbaar heeft men het licht gezien. Beter laat dan nooit zullen we maar zeggen.

Wel is waar dat de versie die nu uit is een andere is dan de oorspronkelijk opname. Op een gegeven moment drong bij de band het besef door dat ze een juweeltje bij de afval hadden gedumpt. Ze hebben het er weer uitgeviste en aan alle kanten opgepoetst met het huidige, geweldige resultaat. En wat is er dan zo goed aan All The Junk On The Outskirts? Alles eigenlijk; de broeierige sfeer, de gitaarsound, de Nick Cave achtige zang van Elias Bender Rødenfeld en last but not least de traag opbouwende spanning. Wie weet wat er nog meer te vinden is in de archieven van Iceage?

Halestorm – Wicked ways

Hij hakt er weer lekker in, de nieuwe single van Halestorm. Of beter, zij hakt er weer lekker in, want de aanstichter van de band is Elizabeth ‘Lzzy’ Hale. In Wicked Ways geeft ze ruiterlijk toe dat ze een feeks is, een furie, een duivel op hoge hakken.

De band laat horen ook geen lieverdjes te zijn. Zij produceren een muur van geluid waar dizzy miss Lzzy maar net bovenuit komt. Wicked Ways staat samen met nog 10 andere buuronvriendelijke nummers op het gloednieuwe album van de band uit Pennsylvania, Back From The Dead.