Author: Flip van der Enden

The Grogans – Social Cue

The Grogans is een al wat oudere band die twee jaar geleden even op onze radar is verschenen met het nummer Nowhere To Be om vervolgens weer achter de horizon te verdwijnen.

De band uit Australië rockt op zijn retro’s. Op Social Clue spelen ze een riff die makkelijk van Keef had kunnen zijn. Maar het dus niet is en daar zal de Stones gitarist vast van balen, want het is een hele fijne. De zanger is geen Mick Jagger en doet ook geen poging om zo te klinken. Social Cue gaat over het gevoel niet genoeg gerespecteerd te worden. Bijvoorbeeld omdat je na vier albums nog steeds niet bent doorgebroken. Wie weet gaat dat met album vijf, Stagger dat de 23ste uitkomt wel gebeuren. Of niet natuurlijk.

Street Lamp – Sailboat

Street Lamp is een powertrio + zangeres, een beauty & 3 beasts uit St Antonio, Texas.

De band rockt er lustig op los op nieuwe single Sailboat. Er wordt strak gespeeld en vlot gezongen, maar wanneer de solisten het roer overnemen krijgt Sail Boat pas echt wind in de zeilen*. Dat geldt ook voor de rest van de songs op de nieuwe EP, Guillotine. Niet echt iets nieuws onder de zon dus, maar wel lekker om weer eens een gewone rockband (en dus geen postpunkband) aan het werk te horen.

  • excuses voor de maritieme metaforen.

Carne – J.U.M.

Carne is een nieuwe chille (sorry) Britse rockband die zich als doel heeft gesteld de huidige rockscene een schop onder de kont te geven en weer net zo spannend, vooruitstrevend en intenst te maken als die van de jaren negentig.

Toen heerste de grunge, schalde de nu-metal en werd er huisgehouden door de riot grrls. Gouden tijden die de bandleden van Carne zelf niet hebben meegemaakt. Carmen, Milo, Emia en Joe debuteren met J.U.M. , een  spannende, vooruitstrevende en intens klinkende single die eh..niet erg 90’s klinkt. Tenminste niet op zo’n manier dat je denkt van dat hebben ze van Smashing Pumkins, dat van Helmet en dat van PJ Harvey. Desondanks of misschien juist wel daarom is J.U.M. een eerste klap die de aandacht meer dan waard is.

Jerskin Fendrix – Sk1  

Jerskin Fendrix (echte naam Joscelin Dent-Pooley (1995)) is een componist met hoofdletter C. Hij speelt piano en viool en is afgestudeerd in Cambridge in klassieke muziek.

Fendrix componeerde voor toneel en film en werkte o.a. samen met Black Midi. In 2020 bracht hij zijn eerste album uit, een experimenteel popalbum met de titel Winterreise, naar een liederencyclus van Franz Schubert. Zijn score voor de film ‘Poor Things’ leverde hem meerdere prestigieuze nominaties op o.a. voor een Oscar, Gold Globe en BAFTA. De Ivor Novello Award voor beste compositie sleepte hij wel in de wacht.

Dit alles roept de vraag op wat doet die man hier? Luister naar Sk1 en je vraag wordt beantwoord. Zijn nieuwe single en waarschijnlijke voorloper van een nieuw album is een Iggy Pop/Lou Reed achtige postpunkpraatsong waarin verstilde gesproken passages ruw worden onderbroken door woeste uitbarstingen op gitaar en elektronica. Prachtig en helemaal in ons straatje. Een Sk1 is een scooter, die verder niet in de schijnbaar autobiografische tekst voorkomt, maar mogelijk symbool staat voor vertrek en verandering. Het is niet ondenkbaar dat Sk1 de eerste en laatste keer is dat je Jerskin Fendrix in onze biotoop gaat tegenkomen, maar dit fraaie nummer wilden we je niet onthouden. En als je geest ruimte biedt voor experimentele muziek die raakvlakken vertoont met jazz, punk en klassiek en Jerskin je man!

Greet Death – Motherfucker

Country Girl, de vorige single van van Greet Death haalde de top 10. Opvolger Motherfucker zou de hele lijst wel eens kunnen gaan missen.

Niet vanwege de radio-onvriendelijke titel, maar omdat een niet onaanzienlijk deel van onze luisterschare zich waarschijnlijk zal afvragen waar ze naar luisteren. Het begint al met de galm op de stem. Die klinkt alsof hij is opgenomen in een kerk. Dat mogen we ook niet helemaal uitsluiten want Greet Death komt uit een streek in Michigan waar het geloof een dominante rol speelt. Van een traditionele kop-staartsong is ook niet echt sprake. Die kop is er wel maar de staart is nogal (k)wispelturig. 

Schrijver-componist van Motherfucker Logan Gaval ligt de tekst toe; ‘ooit wel een gaan liften met ergens in je achterhoofd de hoop te worden meegenomen door een moordenaar?’. Toch is Motherfucker in al zijn broeierige zwaarmoedigheid een fraai nummer, serieuzer dan we doorgaans draaien. Maar zo kennen we Greet Death. De band die het toch al niet makkelijk had, heeft nu -met meerdere leden die zich anders identificeren dan Trump kan bevatten- helemaal geen reden de toekomst met vertrouwen tegemoet te treden. Toch. Diep verscholen onder de sombere lading klopt een warm hart.

Racing Mount Pleasant – Racing Mount Pleasant

Met de opvolger van Call It Easy voegt Racing Mount Pleasant zich in het rijtje bands die een naar hen zelf genoemd nummer hebben. Net als Talk Talk, Black Sabbath en Porno For Pyros om er maar een paar te noemen.

Racing Mount Pleasant is net als de bandnaam onalledaags; een complexe compositie met diverse tempowisselingen en solo’s van de saxofonist en gitaristen. Het is geen kort nummer, ruim vijf minuten, maar verveelt geen seconde. De zang is meerstemming, maar wie hoopt mee te kunnen zingen heeft pech. De stijl zouden we ergens tussen progrock, jazzrock en postrock willen plaatsen. Zonder er op te lijken doet de Amerikaanse band ook wel aan King Gizzard & The Lizard Wizard denken. Het zal de hippiegeur zijn. Album wordt deze zomer verwacht.

Pale Blue Eyes – Shifting

Pale Blue Eyes is stilletjes aan een Pinguinfavoriet geworden. Onlangs nog stond het muzikale echtpaar nog wekenlang in de Graadmeter met Pieces Of You van hun eerder dit jaar verschenen New Place album.

De bandnaam wijst op de start als adepten van The Velvet Underground, maar die invloeden zijn inmiddels helemaal verwerkt. Shifting, dat stamt uit de zelfde sessies als het album is even apart gehouden om als bonustrack aan het album te kunnen worden toegevoegd. Ook is het nummer uit nu als 7″ single, waarschijnlijk in een gelimiteerde oplage. De samenzang van Lucy en Matthew Board op Shifting is weer om door een ringetje te halen. Het contrast tussen het vlotte tempo en de droevige afdronk is precies wat Pale Blue Eyes zo bijzonder maakt.

Marketplace – Reddit Man

Van alle moeilijk te googelen bandnamen spant Marketplace misschien wel de kroon. Een songtitel als Reddit Man helpt ook niet.

Maar wie blijft zoeken ontdekt dat de band Brits is en uit Hartlepool komt, een oud stadje aan de Noordzeekust. ‘Rock and Roll Bussiness Associates’ noemen ze zichzelf en zo zien ze er ook wel een beetje uit. Op foto’s zie je alle bandleden met een (leren) jasje en een dasje ook het enige vrouwelijke bandlid. Het vijftal maakt vlotte meerstemmige powerpop afwisselend gezongen door Evie Rhodes en een van de heren. Reddit Man zingen ze allebei. De huidige stand van zaken is twaalf songs in vijf jaar. Deze week is Marketplace begonnen aan een tournee door de U.K. Als ze live net zo veelbelovend zijn als op plaat gaan we snel meer van ze horen.

Die Anteile – Cocktailrauchtomaten

Die Anteile logenstraft het vooroordeel dat Duitsers geen gevoel voor humor zouden hebben.

10 vrolijk stemmende elektropopsongs staan er op debuutalbum, Peltzwerk. Het duo knipoogt naar krautrock, lonkt naar neue welle en flirt met Sakamoto, maar gaat vooral haar eigen gang. Dat ze weinig serieus nemen en zichzelf al helemaal niet blijkt uit de songtitels. Volksmund, Und Nun Die Lottozahlen en Erfolgsgeheimnis (geheim van succes) zijn grappige titels voor leuke liedjes. Favoriet is Cocktailrauchtomaten, een nummer over een cocktail van gerookte cherry-tomaatjes. De Berlijnse Julia Hubernagel en Milan Preußing mogen de dingen dan wel graag op de korrel nemen, het klinkt allemaal als een tiet.

King Gizzard & The Lizard Wizard – Grow Wings and Fly

Je kunt het bijna niet zo gek bedenken of King Gizzard & The Lizard Wizard heeft het een keer uitgeprobeerd. Alleen met een klassiek orkest  – violen, cellos, de hele mik mak– heeft de band nog nooit geëxperimenteerd.

Maar daar wordt aan gewerkt. Later dit jaar gaan The Gizards weer op tournee en concerteren ze met lokaal gecharterde orkesten. Waarschijnlijk sturen ze van te voren de partituren op zodat de musici beslagen ten ijs kunnen komen. Toch zal het een hele kluif zijn voor de orkestleden om een van nature zo onvoorspelbare bende bij te houden. Nieuwe single Grow Wings and Fly is een geslaagd barok ‘n’ roll nummer waaraan alle betrokken muzikanten op de bühne veel lol zullen beleven. Het nieuwe, 27ste album waarvan Grow Wings and Fly de derde single is heet Phantom Island en verschijnt op 13 juni.

Concerten: 6 november in 013, Tilburg (Rave Set), 7 november Brabant Hallen, Den Bosch (met het Rotterdam’s Philharmonisch Orkest).