Author: Flip van der Enden

Odd Couple – Allein In Berlin

Een van de redenen dat Odd Couple onze nieuwe favoriete Duitse band is, is omdat het duo lijkt op op onze oude favoriete band uit Duitsland, neue welle helden Trio. Je weet wel van Da Da Da en andere prachtliederen als Kummer en Sabine.

Allein in Berlin is de titeltrack van het nieuwe album van Jascha en Tamo. De overeenkomst van Odd Couple met Trio hier is de primitieve beat, de eveneens rudimentaire elektronische begeleiding en de monotone Duitstalige zang. Op papier klinkt dat misschien niet zo aantrekkelijk, maar op plaat veroorzaakt het zelfs enige opwinding. Odd Couple is al eens in ons land gesignaleerd. Misschien wordt het tijd voor een nieuw bezoek.

Jopy – Twisting

Jopy is zo’n band die is opgehangen aan één persoon, haar naam is Jo Parnell.

En die Jo die kan wel wat: zingen, gitaarspelen en ook hele aardige liedjes schrijven. Ze is ook de producer van Twisting, een half instrumentaal surfplaatje met een straffe boogie beat. Redelijk retro dus en best opwindend. De nieuwe single is pas het vijfde liedje van Jopy en misschien wel de leukste van het stel. Live, laten we ons vertellen is Jopy, dat uithangt in Brighton nog leuker. Dus mocht dit bericht onder ogen komen van iemand die bands boekt, je weet wat je te doen staat.

Fuzzy Teeth – Get Down // Move On

Fuzzy Teeth is Anthony Koenn plus een paar maten die hem voorzien van een meer dan van adequate begeleiding op nieuwe single Get Down // Move On.

Anthony is zanger-componist en een uitstekende gitarist. Tenminste als hij het is die de wervelende solo speelt. In het Haagse is Anthony allang geen onbekende meer. Hij timmert als sinds 2012 aan de Dennenweg. Dat hoor je wel af aan het doortimmerde Get Down // Move On dat ondanks de James Brown achtige titel geen funknummer, maar een pure powerpopsong is.

POM – a menace

Een beetje gek was POM altijd al, maar op ‘a menace’ klinkt de band ronduit krankzinnig.

Het begint al met een duivels lachje in het intro. Wat volgt is een neurotisch nummer vol nerveuze riffs en een bezeten zangeres. Je gelooft Joy Kunst op haar woord als ze zingt dat ze iemand wil vermoorden. En waarom dan wel? Gewoon, omdat ze zich verveeld. Hopelijk speelt ze een rol. Dat doet ze echter zo overtuigend dat we voor de zekerheid de rest van de band en ook het publiek aanraden om toch maar enige afstand te bewaren. Te gekke single, dat dan weer wel.

POM EP AAAAH! is nu uit.

Matt Berninger – Bonnet Of Pins

Over de artistieke redenen van Matt Berninger om Bonnet Of Pins onder zijn eigen naam uit te brengen en niet met The National tasten we in het duister.

Wie weet had de band geen tijd. Maar we zijn wel blij dat de single uit is, want  een erg sterke track. Vrij vlot ook voor Matt’s doen en ook niet zo down als we van hem zijn komen te verwachten. Met zijn violen en blazers valt Bonnet Of Pins in de categorie ‘groots en meeslepend’. De tekst lijkt te gaan over een oude vlam die plots weer opduikt. Het blijft ook niet bij deze ene single. Bonnet is de voorloper van een tweede solo-album van de frontman van The National. Dat heet Get Sunk en verschijnt 5 jaar na de eerste, een tijd die Matt omschrijft als ‘a long period of writer’s block and self-disgust’. Inmiddels is hij weer onder de mensen en lacht het even hem weer toen. Hopen we dan maar.

Concert: 31/8 TivoliVredenburg.

Panic Shack – Gok Wan

Meidenpunk, het begint een trend te worden. Na Lambrini Girls en Grandmas House laat nu ook Panic Shack van zich horen. Weer van zich horen, want we kennen Emily, Meg, Romi en Sarah nog van drie jaar geleden, van oud IJsbreker The Ick.

Vanwege de praatzang viel dat nummer nog onder het kopje postpunk. Nieuwe single Gok Wan is punk zoals punk bedoeld is: basaal, opruiend en geëngageerd. En waartegen lopen de meiden te hoop? Het kwartet (kwintet als je de mannelijke drummer meetelt) neemt met Gok Wan de eigentijdse schoonheid idealen op de hak, de maatschappelijke dwang om er altijd piekfijn uit te zien. De titel is de naam van de presentator van het tv-programma ‘How To Look Good Naked’. De meiden hebben niks tegen Gok Wan persoonlijks, maar wel tegen het soort programma’s dat hij presenteert. Zijn naam klonk lekkerder dan die van zijn collega’s Trinny en Suzannah. Het langverwachte debuutalbum van Panic Shack komt er aan.

Afterpartees – Hallelujah

Getver! Heeft Afterpartees zich nu ook al gewaagd aan een cover van Hallelujah!?

Wees gerust fans. Het Hallelujah van onze vrienden uit Horst is een eigen nummer. Maar het klinkt wel alsof je het al een keer eerder hebt gehoord. Dat komt misschien omdat het Hallelujah van Afterpartees hier en daar best wel iets wegheeft van een oud Iers volksliedje, zo’n song waarop gedronken moet worden. Het gaat dan ook gegarandeerd een live-favoriet worden. Misschien een ideetje voor Rowwen Heze om Hallelujah te coveren? Die van Afterpartees dus, niet die andere.

Afterpartees viert hun 12 en half jarige bestaan binnenkort met de release van een nieuwe EP en een concert op 24 april in TivoliVredenburg.

Kerala Dust – Bell

Een paar jaar geleden penetreerde Kerala Dust de Graadmeter met nummers van hun tweede album, Violet Drive.

De van oorsprong Britse, maar in Zürich en Berlijn verblijvende band maakte deel uit van een achteraf gezien kortstondige wederopstanding van de krautrock. De stroming bleek niet bestand tegen Postpunk. Voor Kerala Dust is dat geen reden om van missie te veranderen. Ook nieuwe single, Bell kent kenmerken van Germaanse bands als Can en NEU! En van John Lee Hooker, de patriarch van de gitaarboogie. Dat pompende ritme maakt van Bell een song die bijna dwingt tot meebewegen, ja zelfs dansen. Al is dat laatste niet erg gebruikelijk in de artrock scene waar Kerala Dust in vertoeft. Over een nieuw album is nog niets bekend.

Moreish Idols – All In The Game

Succesvol kunnen we Moreish Idols – buiten onze eigen Graadmeter om- nog niet echt noemen, maar onbekend is de band uit Cornwall/Londen ook niet meer.

Onder artistieke leiding van Dan Carey heeft Moreish Idols een debuutalbum opgenomen dat enthousiast is ontvangen. Onze eigen Oor noemt Moreish Idols in één adem met Black Midi en Black Country, New Roads. Voorwaar geen slecht gezelschap. De gedeelde stijl is prog-indie: eigentijdse progressieve muziek met ingeval van Moreish Idols ook een jazzy randje. Met zijn meerstemmige zang, freewheelende sax en spacy solo’s is All In The Game representatief voor het nieuwe album. Het is dan ook niet voor niets het titelnummer.

Fit – Be Gone Now

Utrechter smeltkroesband Fit zet met Be Gone Now een nieuwe stap richting dominantie van de Europese noisepunk/postgrunge/spacegaze-scene.

Met z’n niet aflatende, ja zelfs genadeloze beat staat de nieuwe single garant voor mosh-pits, stage-diving en andere compulsief enthousiaste gedragingen van een ieder die het geluk heeft de band live te mogen meemaken. Fit is nog maar drie singletjes oud, maar mag nu al meedoen met de grote jongens.