Author: Flip van der Enden

YUNGBLUD – Lovesick Lullaby

YUNGBLUD is een polyamoreuze sprokkelrocker uit Engeland met uitslaand succes in vier van de vijf werelddelen. Maar als hij zijn zinnen erop zet gaat Afrika ook nog wel eens voor de bijl. De man is namelijk onweerstaanbaar charmant en aanstekelijk energiek. Zijn stijl is een mix van pop, punk, hip hop, metal, EDM ETC. Als de UK YUNGBLUD zou afvaardigen naar het Eurovisie Songfestival zou hij gegarandeerd winnen.

Dominic Richard Harrison – zoals hij heet volgens de burgerlijke stand- heeft de gevaarlijke leeftijd van 27 jaar. Op zijn nieuwe album Idols doet hij het gelukkiger wat kalmer aan dus de 30 gaat hij wel halen. Lovesick Lullaby is van dat album en niet echt een slaapliedje zoals de titel suggereert, maar een midtempo rocksong door Dom in lekker plat Engels gezongen/gerapt. Stel je een fusie voor van Red Hot Chili Peppers en Duran Duran. De productie is state of the art. Volgende maand begin een tour YUNGBLUD  hem tot eind van het jaar van straat zal houden. In The Netherlands is hij te zien, horen en voelen op 4 oktober. Scene of The Crime is de AFAS te Amsterdam. 

Water From Your Eyes – Life Signs

Het New Yorkse Water From Your Eyes liet twee jaar geleden het publiek op Lowlands in verwarring achter. De dienstdoende scribent van 3v12 schreef dat hij al snel de kluts was kwijtgeraakt. Die van Oor dat hij getuige was van een geniaal optreden.

Toen was Water From Your Eyes nog een duo. Tegenwoordig zijn ze met zijn vieren en kunnen ze dus nog meer herrie maken. Maar met de personeelsuitbreiding lijkt er ook meer lijn in hun muziek te zijn gekomen. Tenminste al nieuwe single Life Signs een indicatie is voor wat we van het nieuwe album mogen verwachten. It’s A Beautiful Place wordt trouwens hun vijfde, zesde of zelfs negende album. De telling is afhankelijk van je definitie van album. Het gros van de releases van Water From Your Eyes bestaat uit vormeloze noise experimenten die soms wel een kwartier duren. Pas op het vorige album begonnen zich de eerste contouren af te tekenen van wat je als echte songs zou kunnen beschouwen. We chargeren een beetje, maar een gewaarschuwd mens telt voor twee.

Ook Life Signs is geen recht toe recht aan popliedje, maar op zijn eigen manier wel dansbaar en qua sound een op zijn minst interessante hybride van wat stevigere rock en experimentele postpunk. Niet iedereen zal er voor warm lopen, maar niemand zal ontkennen dat we hier een band aan het werk horen die er niet op uit is om te behagen, maar wel om te boeien. Wat ons betreft is dat dus gelukt, want Life Signs van Water From My Eyes is de nieuwe IJsbreker!

Shame – Cutthroat

Een cutthroat is een wat archaïsch Engels woord voor moordenaar. Letterlijk betekent het iemand die kelen doorsnijd. En Cutthroat is de titel van de nieuwe single van Shame. 

De song doet de titel alle eer aan. Het is een killer van een postpunktune met messcherpe gitaren en ‘wie doet me wat’ zang van Charlie Sheen. Voor de tekst liet Sheen zich inspireren door een uitspraak van Oscar Wilde, ‘life is too important to be taken seriously’.  Het lijkt het nieuwe motto van Shame te zijn geworden dat misschien hun naam moet veranderen in Shameless ;).

Cutthroat, The Album staat voor 5 september, maar voor die tijd zullen er nog wel meer singles worden losgelaten.

Brògeal – Vicar Street Days

In de nogal ambitieuze bio op Spotify vergelijkt Brògeal zich met een hele serie illustere voorgangers, vaak van Keltische origine.

Eén naam ontbreekt en dat is die van The Boss. Terwijl zijn naam als eerste te binnen schiet als je Vicar Street Days hoort. En niet alleen vanwege de titel. De band speelt dus E-Street-achtige rock, maar dan met een zwaar Schots accent. Tenminste op hun nieuwe single. Ouder werk is wat folkier met een accordeon en zo. Vicar Street Days gaat over vroeger toen de bandleden hun dagen vulden met drank & drugs en pizza hangend in hun stamkroeg in Falkirk, hun hometown. Als begin twintigers zijn de boys van Brògeal misschien nog wat jong om met weemoed terug te denken aan ‘the good old days’, maar dat zal hun Keltische bloed zijn.

Cliffords – My Favourite Monster

Cliffords is een nieuwe Ierse band geformeerd rond zangeres Iona Lynch.

Miss Lynch is een performer type natuurkracht. Ze kan fluisteren als een briesje en uithalen als een orkaan. Maar ze is heel spaarzaam met haar super power en mede daarin schuilt haar kracht. Maar als ze los gaat sleept ze alles en iedereen mee. Een ander talent is – daarbij geholpen door de rest van de band – haar vermogen sterke songs te schrijven met aansprekende teksten. Case in point is nieuwe single My Favourite Monster. De nieuwe single van Cliffords staat op de Salt Of The Lee EP, hun 3e. Cliffords viel al op in het woud van bands op ESNS begin dit jaar en gaat binnenkort de show stelen op Best Kept Secret.

Mt. Joy & Gigi Perez – In The Middle

Deze is op het randje, niet van de goede smaak van wat we kunnen scharen onder de indievlag

In The Middle, de vrucht van de samenwerking van Mt Joy &  Gigi Perez is namelijk nogal poppy. Maar wat een goed liedje! Mt Joy is inmiddels een oude bekende. De band uit Philly/L.A. scoorde zeven jaar geleden alweer een IJsbreker met Silver Lining, maar was ook daarvoor al gesignaleerd. Gigi Perez is nieuw hier. De zangeres uit Florida is een TikTok fenomeen en lid van het selecte clubje artiesten met een song die meer dan een miljard keer is gestreamd. Sailor Song is een freakhit eigenlijk, want Gigi maakt zeker geen platte pop. Het duet van Mt Joy en miss Perez is een classic in spe. Een goudeerlijke folksong met een positieve drive, een fijne sfeer en tijdloos refrein. Het einde is wat abrupt, maar dat is dan ook het enige wat je er op aankunt merken. De bron van In The Middle is het album Hope We Have Fun van Mt Joy dat afgelopen week online is gekomen.

Fit – Life So Nice

Met de release van een nieuwe EP sluit de Utrechtse sprokkelrockband Fit een periode af en maken ze tegelijkertijd een begin met een nieuwe fase in hun nog vrij prille bestaan..

Alle tot dusver verschenen singles staan op Miracles Might Happen, maar ook een tweetal gloednieuwe tracks. Het titelnummer en Life So Nice. Die laatste song laat horen wat Fit nou zo bijzonder maakt: de bas is funk, de coupletten punk, de refreinen pop, de synth psychedelisch en het geheel net zo opwindend als het winnen van een bekerfinale. Wat je ook hoort is dat Fit live een belevenis moet zijn.

GHOSTWOMAN – Alive

Evan Uschenko schrijft de naam van zijn band nu aan elkaar en met hoofdletters, maar verder heeft hij alles bij het oude gehouden.

Nieuwe single Alive is dus een doorwrochte rocksong met Byrds-iaanse jingle-jangle gitaren, quasi nonchalante zang en een vurige solo in de staart. ‘Never change a winning formula’ zal hij gedacht hebben. En gelijk heeft hij. Wat je ook goed af kunt horen aan de nieuwe song van Evan en zijn Vlaamse partner Ille van Dessel is dat Alive live nog beter zal klinken dan het nu al doet. Op 5 september komt er een nieuwe album uit van GHOSTWOMAN, Welcome To The Civilized World.

Concert: 18 oktober Tolhuistuin, Amsterdam.

Unknown Mortal Orchestra – BOYS WITH CHARACTERISTICS OF WOLVES

Na het verwarrende IC-02 Bogota, het wat tegenvallende V en een paar hoopgevende tussendoor singles lijkt UNKNOWN MORTAL ORCHESTRA nu zijn groove weer te hebben gevonden.

Of fans van het eerste uur het daarmee eens zijn moeten we nog even afwachten. BOYS WITH CHARACTERISTICS OF WOLVES is namelijk nogal anders dan de door bandbaas Ruban Nielson met zijn karakteristieke kopstem gezongen indie-evergreens als Multi-Love and So Good In Being In Love. Dat zijn best wel lieve liedjes. BOYS WITH CHARACTERISTICS OF WOLVES is bozig en streng. Die verandering van spijs zit hem voor een groot deel in de snauwende gitaarriff waaromheen de nieuwe song van de psychedelische indie-rockers uit Nieuw Zeeland is gebouwd. AC/DC is het nog niet, maar venijniger hoorden we UMO zelden eerder. Dat zal te maken hebben met de inspiratie voor de nieuwe EP. Die komt van morsige Italiaanse horrorfilms uit de jaren zeventig. CURSE heeft zes tracks en is dus eigenlijk een half album. Over anderhalve week komt hij uit.

Big Thief – Incomprehensible

Adrianne Lenker heeft pas haar solo-avontuur (voorlopig) afgesloten met de release van een bijzonder live-album. Ze is weer overgegaan tot de orde van de dag ofwel terug op het Big Thief nest.

Met Incomprehensible legt Big Thief de basis voor een nieuw album. De inmiddels tot trio ingedikte band is nog niet helemaal van het folkrock pad af, maar de nieuwe single heeft minder lucht dan we van Big Thief zijn gewend. Met zijn jagende, jazzy drums, onrustige gitaren en bijna gehaaste zang heeft het nummer zelfs een wat stadse sfeer. Het nieuwe album van Big Thief wordt een dubbelaar, heet Double Infinity en staat op de planning voor begin september.