Author: Flip van der Enden

Drug Church – Tiresome

Drug Church valt met de deur in huis op Tiresome, een van de tien nieuwe brandbommetjes die te vinden zijn op Hygiene, album vier van het gajes uit upstate New York. De band beoefent alle denkbare vormen van punk en doet dat met enorme overgave.

Opperhoofd Patrick Kindlon klinkt alsof hij zijn stem al op de kresj is kwijtgeraakt. Elke poging tot melodieus zingen heeft hij al lang geleden opgegeven. Zijn broeders rocken alsof hun leven er vanaf hangt. De enige regels waar ze zich aan lijken te houden zijn tegelijk beginnen en tegelijk ophouden. Daartussen heerste anarchie. En toch en toch is het ‘pretty poppy’ wat de mannen uitvreten, in het algemeen en op Tiresome in het bijzonder. Dat is knap en bijzonder, dat is typisch Drug Church.  

Band of Horses – Warning Signs

Na een vertraging is het nieuwe Band Of Horses nu alom te beluisteren. We bevelen je aan dat ook te doen, want Ben Bridwell en zijn begeleiders hebben met Things Are Great een van hun beste albums afgeleverd. De songs zijn af, de uitvoeringen bevlogen en de productie zakelijk en doeltreffend.

Met zijn folkrockgitaren, indringende opbouw en Bridwell’s smachtende zang heeft openingsnummer Warning Signs alles wat Band Of Horses zo bijzonder maakt. Na twee toch wat mindere albums was de vrees een beetje dat de band uit South Carolina zou terugvallen in het peloton van eens geweldige en nu wel aardige bands. Maar Ben en zijn boys hebben het verval weten om te keren in een groei zodat we Band Of Horses nu met recht en reden één van de betere Amerikaanse indie bands van deze eeuw kunnen noemen.

PUP – Matilda

Er zijn gitaristen die hun instrument een koosnaampje geven. Er zijn odes geschreven aan het zessnarige monster. Er zijn huwelijken stukgelopen omdat de man meer van zijn gitaar hield dan van zijn vrouw. Maar een song geschreven vanuit het perspectief van een gitaar was er nog niet.

Matilda is de naam van de gitaar van Stefan Babock, de zanger van PUP. Hij kreeg het instrument van een vriend toen hij op zwart zaad zat. Jarenlang waren ze trouw aan elkaar, maar toen het beter begon te gaan met de band begon het op te vallen dat Matilda toch wel wat gebreken vertoonde. De boys in de band begonnen te morren en Stefan zag zich gedwongen een beter instrument aan te schaffen. Toen hij een jaar later Matilda in een hoek zag staan te verstoffen, besloop hem een schuldgevoel dat leidde tot het schrijven van Matilda. Op basis van het voorgaan de zou je een sentimentele ballad verwachten waarin Matilda ‘gently weeps’. Niet dus! PUP’s Matilda is een volvette rocksong, een scheurende aubade waarin het bezongen onderwerp nog één keer mag uitpakken waarna ze definitief aan de spreekwoordelijke wilgen wordt gehangen.

PUP is een (voormalige) punkband uit Toronto die op 1 april hun 4e album uitbrengt, ‘The Unraveling Of PUP The Band’. Mocht de naam je bekend voorkomen, dat kan. Matilda is het vierde PUP nummer dat we draaien, maar hun eerste IJsbreker.

Josephine Odhil – Secrets

Josephine Odhil klinkt als een kruising tussen Kate Bush en Assepoester. Als ze begint te zingen komen van heinde en ver de vogeltjes en de vlinders aangevlogen. Met haar betoverende stem en hallucinante songs creëert ze een magische wereld waarin alles pais en vree lijkt te zijn. Muzikaal escapisme op zijn best.

Josephine Odhil, die eigenlijk Josephine van Schaaik heet kennen we nog als zangeres van Jungle By Night offshoot The Mysterons, een bijzondere band die na slechts één album in rook is opgegaan. Als Odhil heeft Josephine nu drie singles uit. Hopelijk zijn die een opmaat naar een album zodat we lekker lang in hogere sferen kunnen verkeren.

Tomberlin – happy accident

Tomberlin is de achternaam van Sarah Beth uit Jacksonville, Florida. Tenminste daar is ze geboren. Als domineesdochter heeft ze heel wat hoeken van de V.S. gezien. Tegenwoordig woont ze in L.A.

Een kleine vier jaar geleden bracht Tomberlin haar eerste album uit, een verzameling liedjes over liefde in de meeste verschijningsvormen. Begeleidde ze zichzelf op haar debuut nog vooral op akoestische gitaar, voor nieuwe single happy accident heeft ze ingeplugd.

Niet dat de muziek onbelangrijk is, maar bij Tomberlin draait het om de teksten. Daarom houdt ze de tempo’s van haar songs laag en de backing bescheiden. Pas tegen het eind van happy accident komen de gitaren wat los, afgezien dan van een hypnotisch loopje dat door het hele nummer heen dwarrelt.

Niet dat er een gebrek is aan serieuze solistes, maar Sarah Beth Tomberlin is zeker een aanwinst.

All Them Witches – Fall Into Place

Ook All Them Witches kiest er voor om niet in één keer een nieuwe album uit te werpen, maar elke maand een nummer. In januari kwamen ze met een broeierige blues track van ruim tien minuten op de proppen, Snake Blues. Vorige week verscheen Fall Into Place, een nummer dat je het best kunt omschrijven als onheilspellend.

Het broeierige Fall Into Place klinkt als een traag afgespeelde grunge ballad, en zou prima passen als muziek onder een docu over het insecten en reptielenleven in de moerassen van de Mississippi delta. Was de vorige single wat aan de lange kant, de nieuwe had wel wat langer mogen duren.  Verder niets dan lof.

De nieuwe verzameling songs van All Them Witches uit Tennessee heet ‘Baker’s Dozen’ en zal 13 songs gaan tellen. In december is het album dus compleet.

Volgens Paradiso komt All Them Witches daar op 17 oktober spelen.

Ball Park Music – Stars In My Eyes

Het Australische Ball Park Music – we kennen ze nog van nummers als ‘The Perfect Life Does Not Exist’ en ‘Spark Up’- start 2022 met een sterke nieuwe single.

Stars In Their Eyes begint beschouwend en eindigt als meezinger. Het is een potentiële showstopper, zo’n nummer dat zo aanslaat bij het publiek dat het minuten duurt voordat het applaus weer is gaan liggen en de band verder kan. Nu is dat misschien een beetje overdreven, maar je begrijpt wat we bedoelen.

Ball Park Music is behalve begaafd en gedreven ook betrouwbaar. Om het jaar brengt de band wel een nieuw album uit. Op 3 juni verschijnt hun 7e alweer onder de veelbelovende titel, Weirder and Weirder.

Thomas Azier – Sick Loop Lover

Sad Synthesizers zo had de nieuwe single van Thomas Azier ook kunnen heten. Na anderhalve minuut is Thomas al uitgezongen. Het getuigt van lef voor een zanger om nauwelijks te zingen, maar als je Sick Loop Lover hoort begrijp je waarom Thomas een stapje terug doet. Sound en sfeer zijn zo bijzonder dat zwijgen het beste is.

Sick LoopLover is gemaakt met een instrumentarium dat zo’n veertig jaar geleden state of the art was. Toch zou je het nummer niet snel als retro willen bestempelen. Om de triestige sfeer te creëren had Thomas ook voor moderne instrumenten kunnen kiezen of zelfs een cello of violen. Maar het beste instrument om grootstedelijke melancholie te vertolken is nou eenmaal een vintage synthesizer.

Coach Party – Weird Me Out

Coach Party is gespecialiseerd in wraakliedjes. Ging vorige single, FLAG (feel like a girl) over een of andere onverlaat die naaktfoto’s had gepost, nieuwe single Weird Me Out gaat over de noodzaak ten alle tijden jezelf te blijven in een relatie. Als je je anders voordoet dan je bent en het gaat nog fout voel je je dubbel ongelukkig. Dat is ongeveer de moraal van het nieuwe relaas van CP frontvrouw Jess Eastwood.

Of Jess put uit persoonlijke ervaringen weten we niet. Het is te hopen dat haar liefdesleven wat positiever verloopt dan haar songs doen vermoeden. Aan de andere kant leveren haar blauwtjes wel sterke nummers op.

Jess toont zich weer een meester in het neersabelen van haar ex(en). De prijsregel van Weird Me Out is ‘Don’t be yourself ’cause I want something better’. Ondertussen heeft de band het op de gezamenlijke heupen en vliegen de gitaren je om de oren. Bijzonder ook is dat Coach Party alles zelf in huis heeft, de muziek van Weird Me Out is door de hele band geschreven en het nummer is geproduceerd door drummer Guy Page.

Papa Roach – Cut The Line

Papa Roach is lekker scheutig met nieuwe muziek de laatste tijd. Cut The Line is het vijfde nieuwe liedje dat de rockjongens uit de U.S. of A. de laatste paar maanden hebben uitgeworpen. Waarschijnlijk hebben we het nieuwe album nu voor de helft in huis.

Niet alleen zijn de beukers lekker productief, ze zijn ook lekker op dreef. Cut The Line is een aanslag op de fundamenten van je huis en je relatie met de buren. Gelukkig is Papa niet vergeten een liedje te schrijven. Dus wie naast slamdancen en stagediven ook gewoon mee wil kunnen meezingen komt ook aan zijn trekken. Nieuw album, Ego Trip volgt op 8 april.