Author: Flip van der Enden

Los Bitchos – Las Panteras

De naam Los Bitchos getuigt niet van veel smaak, laten we het maar op humor houden. Maar je weet wel meteen dat we hier te maken hebben met een damesformatie. Te horen is dat niet, Las Panteras is namelijk geheel instrumentaal.

De bandnaam ten spijt komen de meiden niet uit Spanje, maar uit verschillende delen van de wereld. Hun ontmoetingspunt was Londen. Daar leerden ze middels straatoptredens de kneepjes van het muzikantenmetier.

Zoals het latineske en surf-achtige Las Panteras laat horen is Los Bitchos muzikale familie van Khruangbin. Minder mystiek misschien, maar minstens zo geschikt voor feesten en festivals.  

Optredens: 7 april Merleyn, Nijmegen. 8 april, kleine zaal Paradiso.

Lewsberg – The Corner

Anders, maar toch vertrouwd klink The Corner, de nieuwe single van het Rotterdamse Lewsberg. De vocale stijl van tekstdichter Arie van Vliet – hij is meer een prater dan een zanger- kennen we van het tot nationale indieklassieker uitgegroeide The Smile, maar waar daar de gitaren gierden horen we nu een eenzame viool. Of beter een fiddle, want de klank is meer country dan klassiek. Het tempo van The Corner is weer uiterst relaxed zodat Arie in alle rust zijn verhaal kan doen. 

The Corner komt van het nieuwe, derde album van Lewsberg, In Your Hands. ‘As you read’ toert de band door de UK. De 26ste hebben ze een thuiswedstrijd in Rotown. In maart volgend jaar toeren ze door de lage landen.

POM – Piglet

POM, Piglet; het klinkt heel gezellig, maar vergis je niet. Het biggetje van de Amsterdamse band heeft een venijnig staartje.

Piglet gaat over een iemand die letterlijk bezeten is van liefde. Die manie waar de tekst over verhaalt is vertaald naar een gedreven soms tegen de atonaliteit aanleunende fuzzrocksong. Het vertolken van een psychotische minnares gaat frontvrouwe `Liza angstvallig goed af. POM‘s Piglet is dan ook meer safari dan kinderboerderij.

Hurray For The Riff Raff – RHODODENDRON

Wie schetst onze verbazing? Toen we even opzochten of Hurray For The Riff Raff de eerste was met een liedje over de RHODODENDRON ontdekten we dat er tientallen andere acts haar voor waren. Het is niet zo dat de Rhododendron populairder is als songtitel/onderwerp dan de roos, maar  veel scheelt het niet.

Geen enkel rhododendron nummer is een hit geworden, die van Whitney en Bloc Party zijn nog het succesvolst. De kans dat Hurray For The Riff Raff, de schuilnaam van Alynda Segarra gaat scoren met haar in hoofdletters geschreven RHODODENDRON achten we vrij klein. Dat heeft niks met kwaliteit te maken, maar alles met de gekozen stijl.

Het door Alynda en My Morning Jacket man Jim James geschreven nummer had makkelijk van Patti Smith en/of Lou Reed kunnen zijn, ware het niet dat hun teksten altijd over het leven in de grote stad (NYC) gaan en de nieuwe single van Hurray For The Riff Raff over eh…planten. Dat thema, maar dan wat breder getrokken komt terug op het nieuwe album, Life On Earth (18/2).

Metronomy – It’s Good To Be Back

Met een songtitel als It’s Good To Be Back zou je denken dat het een comeback-single betreft. Maar dat is geenszins het geval. Het laatste album van Metronomy stamt uit 2019, het nieuwe verschijnt begin volgend jaar. De band ligt dus prima op schema.

De songtitel slaat op de ons achterliggende periode van non-activiteit op de podia. Helaas heeft de actualiteit de intentie van componist-tekstdichter Joseph Mount alweer ingehaald. Het enige wat terug is is het virus. Maar een kniesoor etc.

It’s Good To Be Back is een ongecompliceerd en vrolijk stemmend synthi-popliedje voor het hele gezin. Na de release van het nieuwe album, Small World op 18 februari gaat de band weer toeren. Tenminste dat is het plan. Mocht dat doorgaan is It’s Good To Be Back toch nog een toepasselijke titel.

Stella – Happiness Is Liquid

Stella is de naam van de band en niet van de zangeres (die heet Tosca). Dat kun je overigens ook horen. De ritmesectie is alles behalve bescheiden en de gitarist (Jasmine, de zus van Tosca) steelt net niet de show.

 Happiness Is Liquid, pas de tweede single van de Amsterdammers is een broeierige bijna ballad waarvan de scherpe randjes ongemoeid zijn gelaten. Het nummer gaat over een tegenvallend feest. De opties zijn weggaan of dronken worden. De band kiest voor het laatste. Een verstandige beslissing blijkt nu, want ze hebben er een sterke song aan over gehouden.

Stella is te zien in de Popronde.

Placebo – Surrounded By Spies

Witte rook! Op 25 maart komt dan toch eindelijk album acht uit van Placebo. Ook gaat de band weer spelen. Op 24 oktober staat Placebo in de Ziggo. Wie niet zo lang kan of wil wachten kan op 24 juni terecht op TW Classics in België. Dat festival waarop ook Nick Cave te zien zal zijn kan beter worden omgedoopt in TW Tijdloos, maar dit terzijde.

Bovenstaand nieuws kwam tegelijk met een tweede single van het nieuwe album dat ‘Never Let Me Go’ is gedoopt. Nog meer dan bij ‘comeback’ single ‘Beautiful James’ leunen Molko & co zwaar op de synthesizers. Verder is Surrounded By Spies weer een klassiek klinkend Placebo nummer; spannende opbouw, sterk refrein en een geïnspireerde frontman.

Afterpartees – Running Around

Met de nieuwe sluitingstijden voor de horeca heeft het begrip afterparty’s een hele nieuwe betekenis gekregen. Helaas laten de huiskamers van de meeste feestgangers geen optredens toe, of anders schieten de buren wel in de stress. Maar plaatjes draaien kan natuurlijk altijd.

Als je Running Around van Afterpartees opzet wordt het gegarandeerd gezellig. De nieuwe single van de Limburgers is geen feeststamper, maar een bijna ballad met tijdige gitaarinterrupties en een meezing deel dat beter wordt naarmate er meer bier vloeit.

Running Around is single twee van album drie, Family Names dat begin volgend jaar moet gaan verschijnen.

VVARD – I Saw Your Face

De Rotterdamse allesspeler en lekkerzelfdoener VVARD (voorheen WARD, er was al een Ward vandaar de naamsverandering ) wordt per nummer beter lijkt wel. In I Saw Your Face, haar 13e song combineert ze een fantasierijke productie met een emotionele performance. Dat klinkt wat formeel, maar hoe moet je anders een nummer omschrijven met Beach Boys koortjes, een zacht funky beat en een introvert refrein? Plus een handvol tempowisselingen.

Wie Verena Ward al een tijdje volgt zal niet verbaasd zij over de grote stappen die ze maakt. Sinds haar eerste voorzichtige schreden op het artiestenpad heeft ze een succesvolle popronde gelopen, de GP van Rotterdam in de categorie singer-songwriter en meer in de wacht gesleept. Vanwege externe omstandigheden (lees Corona) gaat het allemaal niet zoals VVARD had gehoopt en gepland, maar zoals I Saw Your Face laat horen gaat wat er gaat heel goed.

Elephant – Calling

Als ze hadden gezegd dat Elephant uit L.A. zou komen hadden we het gelijk geloofd. De bio beweert echter dat de band afkomstig is uit de ‘outskirts of Rotterdam’. Het is vaak wat overdreven van Nederlandse bands om in het Engels te communiceren zeker als je weet dan hun fans in Utrecht, Amsterdam en Den Haag zitten. Maar in geval van Elephant is het vooruitzien, anticiperen op de toekomst.

De country annex softrock die het viertal maakt is van een grenzeloze kwaliteit. De band bewees eerder dit jaar zijn waarde met een EP waarop we invloeden herkenden van Fleetwood Mac en Wilco. Nieuwe single Calling combineert de close harmonie van America (de band niet het land) met de scherpe gitaarsound van Poco. Anderen zullen er vroege Eagles of late Byrds in herkennen. Iedereen heeft gelijk! Deze Elephant is dus redelijk retro, maar nooit oubollig.

Calling is vooruitgestuurd als wegbereider voor de release van het debuutalbum van Elephant, The Big Thing dat net als de EP is opgenomen door en Pablo van de Poel in de analoge studio van diens band DeWolff. Een releasedatum moet nog bekend worden gemaakt door label Excelsior.