Author: Flip van der Enden

Loupe – Leave Me There

Loupe zou je kunnen zien als vervolgt op Dakota, de Amsterdamse meidenband die helaas prematuur sneefde. De gitariste liep over naar EUT en de zangeres is de fotografie ingegaan.

Gelukkig bleef de motor van de band intact en vonden ze een andere gitariste, een die zich meten kan met de vorige en een nieuwe zangeres die de oude (bijna) doet vergeten.

Leave Me There laat een band horen die in een vergelijkbaar vaarwater opereert als Dakota, maar toch een eigen koers vaart. De debuutsingle van Loupe is een knap gitaarlied met een introvert begin en een net niet uitbundig einde. Een zeer veel veelbelovende doorstart.

TAPE TOY – Phone Call

Single twee van Tape Toy album één bevestigt het vermoeden dat de band nog volop in de  groei zit en wat van hun wilde haren is verloren.

Of volwassen is geworden, zou je ook zeggen. Zo ziet zangeres Roos het in ieder geval, ‘you make me feel like I am 18 again’, zingt ze. Ze is dus ouder, maar niet noodzakelijk wijzer, want ze maakt er nog steeds regelmatig een zooitje van. ‘I’m fucking up big time!’ Maar ze heeft het zelf door en dat is winst. Terwijl Roos haar liefdesleven evalueert legt de band een rocktapijt van Pixies-achtige proporties.

Details over het officiële album debuut van Tape Toy volgen nog.

Adia Victoria – You Was Born To Die

Voor haar derde album is Adia Victoria diep in haar digitale rolodex gedoken op zoek naar gelijkgestemde zielen die het misschien leuk zouden vinden om een paar liedjes met haar te zingen. O.a. Matt Berninger, Jason Isbell en Margot Price hebben ja gezegd.  

Een van de tracks waarvoor miss Victoria versterking vroeg is You Was Born To Die, een song met een titel als een tegelwijsheid. Adia Victoria is van de verlichte Americana, in geval van You Was Born To Die betekent dat een bluesy work song met een gospelrandje. Naast Adia hoor je Jack White protegee Margo Price en r&b chanteuse Kyshona Armstrong. De slide-solo is van Isbell, de productie van T Bone Burnett (Oh Brother Where Art Thou/Robert Plant & AlisonKrause /Elton John & Leon Russell)

You Was Born To Die is een uitstekende vlag voor Adia’s nieuwe, derde album met de adequate titel Southern Gothic. 

Habibi – Nice

Met single Come My Habibi bracht Habibi tweespalt binnen de Pinguin gelederen. Er waren voorstanders, maar ook felle tegenstanders van het rammelende, Arabeske nummer. De voorstander wonnen uiteindelijk, want de single heeft maandenlang in de Graadmeter gestaan.

Nieuwe single Nice zal minder gespreksstof doen opwaaien, maar zeker niet op ieders waardering kunnen rekenen. Nice is een prettig primitief garage rockliedje. Het nummer rammelt als een bakfiets op een kasseienweg, maar dat is juist de charme. De vraag of de meiden niet zo goed kunnen spelen of dat ze bewust uit de losse pols rocken is dan ook niet relevant.

Nice is overigens geen eigen werkstuk maar een cover van een nummer van de legendarische Zwitserse meidenpunkband Kleenex. Dat je niet verstaat wat de meiden zingen is dus niet raar, ze zingen in het Schweizer Deutsch. 

Let’s Eat Grandma – Hall Of Mirrors

Wat te doen in geval van twijfel? Dan gooi je het in de groep. Er bestaat binnen team Pinguin enige twijfel of de nieuwe single van Let’s Eat Grandma nog wel indie/alternatief genoeg is. Goed is hij zeker, maar ook een beetje gladjes en gespeend van die gekte die songs als Eat Shiitake Mushrooms en Falling Into Me zo bijzonder maakte.

Voor een deel is dat te verklaren uit de productie. Hall of Mirrors klinkt veel beter dan de songs van de twee vorige albums, die een amateuristische charme hadden. Er is veel meer aandacht aan de mix besteed en Rosa Walton is ook veel zelfverzekerder gaan zingen. Wat bij het oude is gebleven is de elektronische instrumentatie en ook duikt er weer een sax op. Daarnaast houden de dames zich nog steeds niet aan de gangbare songlengte. In een tijd waarin liedjes vaker twee dan drie minuten duren is vijf een eeuwigheid. Rosa zegt dat ze een nummer wilde schrijven dat de extase weerspiegelt van prille verliefdheid. Dat is in ieder geval goed gelukt.

Placebo – Beautiful James

Het gerucht gaat al jaren in het Placebo kamp, dat er nu echt nieuwe muziek aan zit te komen. Deze keer lijkt er niet alleen rook, maar ook vuur te zijn. Vijf jaar na de laatste single en bijna negen jaar na het laatste album van mister Molko en partner is er dan echt een nieuwe single. Plus de toezegging van een compleet nieuw album.

Beautiful James is helemaal nieuw, maar klinkt vertrouwd in de oren. Wat meer synths dan gitaar in de mix, maar in opzet en executie is Beautiful James Placebo ten voeten uit. Zoals een van de commentatoren op Youtube opmerkte, ‘het is alsof je bezoek krijgt van een oude vriend’. Nieuw maar ook nostalgisch dus. De momenteel besnorde Brian is overigens uitstekend bij stem.

Harde data over het nieuwe album zijn er nog niet, maar voor mei volgend jaar moet het 8ste Placebo album toch echt een feit zijn, dan begint namelijk de tour. Hou daarvoor de site in de gaten. 

Anberlin – Two Graves

Anberlin, bestaan die weer? Jep, of nog steeds dat is bij die gasten nooit duidelijk. Maakt ook niet uit. Feit is dat er een nieuw album in de week staat en dat dat zeer waarschijnlijk een prima plaatje gaat worden. Dat baseren we op de nieuwe single van de rockers, hun eerste nieuwe nummer in zeven jaar!

Two Graves hakt er behoorlijk in, het tempo ligt hoog, het energiepeil nog hoger. Ze hebben duidelijk geoefend en dan doelen we op de live gestreamde Lockdown concerten die Anderlin het afgelopen jaar heeft georganiseerd. Dat van dat nieuwe album is overigens een beetje wishful thinking, want officieel is daar nog niks over bekend gemaak. Maar Anderlin gaat weer toeren, en dan is een album meestal nooit ver weg. Hou hun site in de gaten.

Eels – Good Night On Earth

Die corona heeft ook zijn voordelen. Zo is er een jaar na Earth To Dora alweer een nieuw album van The Eels op komst. In het verleden was het geen uitzondering dat we twee soms wel drie jaar moesten wachten op nieuw geluid van Mister E. en zijn band. Dat kwam ook omdat hij na elk album op toernee ging. Van spelen kwam het dus niet afgelopen tijd, van nieuwe nummers maken gelukkig wel.

Mark Everett is de meester van het verongelijkte liefdeslied en de droefgeestige ballad. En met reden. Hem bleef geen ramp bespaard, verschrikkelijke ziektes, te vroeg overleden familieleden om nog maar te zwijgen over zijn vergeefse zoektocht naar een ware. Maar, sinds een paar jaar lijkt het ergste leed geleden. E. is verliefd en zij is nog steeds niet gillend bij hem weggelopen.

In Goodnight On Earth zingt hij zelfs, ‘once upon a time and I was feeling fine, and that time is now’. Je zou dus kunnen zeggen dat hij niet langer ongelukkig is. Gelukkig is hij nog wel een beetje gestoord zodat zijn nieuwe nummers niet sentimenteel of gewoontjes zijn geworden. Misschien was hij daar zelf ook bang voor en heeft hij om die reden de hulp ingeschakeld van John Parish, die is gespecialiseerd in het produceren stekelige muziek. John’s bekendste cliënt is PJ Harvey. Samen hebben ze twaalf nieuwe liedjes opgenomen en gebundeld tot een nieuw album, Extreme Witchcraft, dat op 28 januari 2022 moet uitkomen.

Snail Mail – Valentine 

Lindsay Jordan alias Snail Mail was 18 toen ze haar eerste album uitbracht, een plaat vol ruwe diamantjes waaruit een meid naar voren kwam, die van haar hart geen moordkuil maakte. Haar gevoelens, ervaringen en observaties verpakte ze in grungy gitaarsongs met een opvallend grote kleefkracht.

Nummers als Heatwave en Graadmeter hit Pristine brachten haar verder dan ze waarschijnlijk zelf had gedacht. Als ze had kunnen toeren was ze nog verder gekomen. Nieuwe single Valentine ligt in het verlengde van de songs op haar debuut, met één belangrijk verschil; haar stem. Lindsey klinkt op Valentine alsof ze zware shag is gaan roken of aan de whiskey gegaan. Okay we overdrijven. In ieder geval klinkt ze niet meer als een jong meisje, maar als een volwassen vrouw. Wat ze natuurlijk nu ook ook is. Valentine begint als luisterliedje maar komt al snel uit de kast als boze rocksong. Het thema is jaloezie. Het fijne er van zie je in de begeleidende clip.

Valentine is de titeltrack van het tweede Snail Mail album dat op 5 november moet uitkomen.

Afterpartees – I Don’t Want The World To Stop

Afterpartees heeft drie jaar aan hun derde album gewerkt. Best lang, maar -zoals nieuwe single I Don’t Want The World To Stop duidelijk maakt- dan heb je ook wat. Het vijftal uit Horst (L) heeft deze ronde besloten geen hulp van buitenaf in te roepen, geen externe producer, geen ingehuurde opnametechnicus en ook geen A&R manager of andere bemoeizuchtige types die geld ruiken.

De vriendenclub heeft een afgelegen paardenstal omgebouwd tot opnamestudio annex woonstee en is daar ingetrokken om natje en droogje en een lief en leed te delen. En om in de gezamenlijkheid een nieuw album te maken dus. 

Het resultaat van de ‘stalsessies’ komt begin volgend jaar uit onder de titel Family Names. Dat de missie geslaagd is kunnen we concluderen op basis van de vooruitgestuurde single, I Don’t Want The World To Stop. Achter deze musical- achtige titel steekt een powerpopsong van het zuiverste water. Alle hokjes zijn aangekruist, beloftevol intro? Check. Plakkend refrein en enthousiasmerende gitaarsolo? Check. Het enige wat je zelf moet doen is meeklappen. Liefst op de maat.