Author: Flip van der Enden

Calicos – Daydreaming

Een Europese Americana band moet wel van goede huize komen om niet te worden weggeblazen door ‘the real thing’. Het Belgische Calicos hoeft echter niet bang te zijn om met besmeurd met pek en veren het dorp te worden uitgedragen.

Nieuwe single Daydreaming loopt als een trein die een bergafwaarts gaat. De band heeft de voor het genre noodzakelijke harmonieën en voldoende lef en talent om er een eigen invulling te geven. Zo heeft de keyboard heeft Daydreaming zelfs iets new waverigs. Dat zou best wel eens de invloed kunnen zijn van Haunted Youth met wie Calicos op tournee is geweest. Daydreaming is titelnummer van een nieuwe EP van Calicos, en die is zoals ze in Amerika zeggen, out now!

Cleopatrick – HAMMER

Dat Cleopatrick regelmatig op Pinguin On The Rocks te horen is geeft wel aan dat het hier een band betreft uit het hardere rocksegment.

Maar de band, duo feitelijk uit Canada is zeker geen gewone rockband. Ze kijken graag over genregrenzen heen en aarzelen ook niet om waar nodig wat gas terug te nemen. Zoals bijvoorbeeld op nieuwe single HAMMER waar het duo een mooi contrast neerzet tussen schurende gitaren en ietwat bedrukte zang. De bas speelt een mooie rol in HAMMER en waar je misschien een gitaarsolo verwacht hoor je iets wat nog het meest klinkt als een loszittend contact. HAMMER is de eerste single van het tweede album van Luke Grunz en Ian Fraser. Daarover later meer.

The Horrors – Trial By Fire

Ook liedje twee van het soort van comeback-album van The Horrors mag niet op onze playlist ontbreken.

Net als The Silence That Remains is Trial By Fire een midtempo rocktrack in gothic style. Maar waar de eerste single van Night Life nog wel iets melancholiek’s heeft, is Trail By Fire eerder dreigend, duister, spookachtig alsof Faris Badwan is overgelopen naar The Dark Side. Hij klinkt androgyn op Trail wat vergelijkingen oproept met Bowie ten tijde van Ziggy. Het is dan ook geen toeval dat Trail By Fire op Halloween is uitgekomen. Het nieuwe album wordt in maart volgend jaar verwacht.

Bryan’s Magic Tears – Stalker

Een maand of wat terug scoorde Bryan’s Magic Tears een IJsbreker met Stream Roller, dat nu om mysterieuze reden verdwenen is van Spotify. Op Youtube staat het nog wel. Maar goed.

Bryan die eigenlijk geen Bryan heet, maar Benjamin heeft een nieuwe uit, die weer behoorlijk goed is. Ook Stalker is dansbaar, maar minder gemodelleerd op de madschester-sound van Stone Roses en Happy Mondays dan Stream Roller. Wat vooral imponeert aan de nieuwe single van de band uit Parijs is de volvette gitaarsound. Blijkbaar zijn ze daar zelf ook trots op want – zeg maar – part II van Stalker is een en al gitaar.

Stalker komt op het nieuwe album van BMT, Smoke and Mirrors. Als het goed is staat Stream Roller daar ook op, maar helemaal zeker weten we dat dus niet.

The Cure – All I Ever Am

The Cure heeft een wonder verricht met hun nieuwe album. Songs Of A Lost World is namelijk veel en veel beter dan je mag verwachten van een band die al zo lang meedraait als Robert Smith & co.

Alleen de Hele Groten presteren het om zichzelf telkens weer te overtreffen. Het gros van de muziekmakers is veroordeeld te teren op successen die ze aan het begin van hun carrière behaalden. The Cure dus niet. We draaien al twee tracks van het nieuwe Cure album, de singles Alone en A Fragile Thing en daar kan makkelijk nog een nummer bij. Dat is All I Ever Am geworden, vanwege zijn heerlijke en ook lekker lange intro, en de zang van Robert Smith op wie de jaren maar geen vat lijken te krijgen. Maar vooral omdat het een prima voorbeeld is van de magie van The Cure, al bijna 50 jaar lang een licht in de duisternis.

Elbow – Adriana Again

Met Audio Vertigo logenstrafte Elbow iedereen die meende dat de band was ingeslapen. Nieuwe single Adriana Again laat horen dat de band nog steeds de geest heeft.

Frontman Guy Garvey omschrijft het nummer als ‘sabbathy’, een verwijzing naar Black Sabbath. Vrees niet, Elbow is niet plots op de metal tour gegaan, maar je begrijpt wel wat hij bedoeld. Een bas-riff domineert, de gitaren zijn geslepen en Adriana Again heeft een dreigende drive die geen moment verslapt. Garvey zei ook dat er een nieuwe EP aankomt, begin volgend jaar. Die omschrijft hij als ‘garage-rock’. Dat lijkt dus niet om restopnamen te gaan van de sessies voor het Audio Vertigo album, maar om nieuw werk en (weer) een nieuwe richting. Elbow heeft het duidelijk op de heupen, heerlijk.

Popwarmer: Luvcat – Dinner @Brasserie Zédel

Op het randje van kitsch is Dinner @ Brasserie Zédel van Luvcat. Maar hun talent is onmiskenbaar en door de gitaarsolo aan het slot van hun derde single vallen we niet van dat randje af.

Luvcat toerde pas nog als voorprogramma van The Last Dinner Party. Dat is wel een indicatie waar je hen kunt plaatsen. Luvcat presenteert zich als band, maar het draait duidelijk om de zangeres-componiste, Sophie Howard. Die zegt zelf aanhanger te zijn van de grote drie C’s, Cave, Cohen en The Cure. Hoe Brasserie Zédel, een etablissement in Soho, Londen er van binnen uitziet, weten we niet, maar het zou niet verbazen als het restaurant de ambiance heeft van een nachtclub. Die sfeer heeft Sophie’s song in ieder geval wel.

Zoals gezegd is Dinner @ Brasserie Zédel pas de derde single van het uit Liverpool afkomstige Luvcat. Hun debuut, het in mei verschenen Matador heeft al een dikke 4 miljoen plays, de opvolger He’s My Man nog meer. En Dinner @ Brasserie Zédel is misschien wel de beste van de drie. Als ze zo doorgaan staat The Last Dinner Party volgend jaar in hun voorprogramma.

The Amazons – Pitch Black

The Amazons lijdt aan het first album syndroom. The Amazons (2017) was een groot succes. Helaas lukte het de band niet meer dat succes te evenaren met de twee daaropvolgende langspelers.

Opgeven staat echter niet in hun woordenboek. Enne….afgaand op nieuwe single Pitch Black mogen we die verlate, verlangde en dik verdiende comeback misschien toch niet helemaal uitsluiten. The Amazons houden niet van toeters en bellen, ‘what you see is what you get’. In geval van nieuwe single Pitch Black is dat een tijdloze rocksong, beetje Stones -achtig misschien wel met zijn rauwe gitaren en opjuttende meiden(?)koortjes. Luchtgitaristen komen ruim aan hun trekken en ook is er mogelijkheid tot headbangers. De superpower van The Amazons is zanger-gitarist Matt Thompson. Die zingt weer alsof zijn leven en dat van zijn familie er van afhangt. Over een half jaar weten we of het lot The Amazons gunstig gezind is. Op 9 mei verschijnt 21st Century Fiction, het vierde album..

overpass – Be Good To Yourself

Overpass is een beginnende band uit de Britse Midlands. Je zou ze degelijk kunnen noemen of ietwat ouderwets, maar dan ga je voorbij aan de neus voor krachtige melodieën die het viertal etaleert. Op hun tot nu toe verschenen singles en EP’s wordt met flair en overtuiging gemusiceerd in een stijl die tussen grunge en Britpop inhangt.

Zoals nieuwe single Be Good To Yourself en het recente Like No Other laten horen is overpass niet vies van een beetje bombast. Maar alles wijst er op dat talent en ambitie in evenwicht zijn, We gaan dus waarschijnlijk nog wel het een een en ander horen van overpass.

Getdown Services – Dog Dribble

We hebben een keer eerder een nummer van Getdown Services opgepikt (I Got Views). Dat was geen groot succes in de Graadmeter. Maar dat is natuurlijk geen reden om het niet nog eens te proberen

Het kan je smaak niet zijn wat de mannen brouwen, maar slecht is anders. Getdown Services is een duo uit Bristol, dat we eerder vergeleken met Sleaford Mods. Het gaat hier dus om een postpunk-achtige, maar wel een met een ruime opvatting van het genre. Zo is nieuwe single Dog Dribble een soort disco. Het nummer doet denken aan ZZ Top ten tijde van Gimme All Your Loving en Sharp Dressed Man. Dat komt omdat de muziek van de Britten net als die van de Texanen gebaseerd is op boogie, boogie woogie.

Waar Dog Dribble over gaat is onduidelijk, de tekst is zo cryptisch dat je je kunt afvragen of Ben Sadler en Josh Law zelf wel weten waar ze over reppen. Maar het klinkt als een klok en swingt als de neten. De kers op de taart is de (gitaar?)solo. Op 14 november volgt een nieuwe EP. In januari staat Getdown Services in de Paradiso! En dat belooft wat na de weergaloze optredens op Misty Fields en Left Of The Dial.