Author: Flip van der Enden

Julien Baker – Hardline

Samen met haar vriendinnen en part-time partners, Lucy Dacus en Phoebe Bridgers bevindt Julien Baker zich in de kopgroep van de nieuwe lichting vrouwelijke singer-songwriters die hun stempel lijken te gaan drukken op de indie-scene van de jaren twintig. Gezamenlijk als boygenius, maar ook individueel.

Phoebe Bridgers is in 2020 definitief doorgebroken. Afgaand op Hardline en het eerder verschenen Faith Healer wordt 2021 het jaar van Julien. Beide songs komen van Little Oblivions (26/2), Julien’s 3e langspeler. Hardline is een meeslepend, bijna symfonisch nummer, overtuigend gezongen door Julien met haar kenmerkende licht hese stem en korte vibrato. Minder folky dan Lucy D, poppier dan Phoebe B, maar minstens zo goed. 

Kiwi Jr. – Waiting In Line

Het Canadese Kiwi Jr is een nieuwe aanwinst van het Amerikaanse Sub Pop label dat sinds het Nirvana introduceerde altijd de pols aan de internationale indiescene heeft weten te houden. Eigentijdse acts op Sub Pop zijn o.a. Fleet Foxes, Beach House, en The Homesick uit Dokkum!

De songs van Kiwi Jr hebben het semi-naïeve van Jonathan Richman’s Modern Lovers en het spontane van Violent Femmes. Met zijn country piano en Nuggets orgeltje heeft Waiting In Line ook wel iets van de oude Dylan. De band springt echter te oneerbiedig om met hun bronnen om als retro te kunnen worden weggezet.

Het debuutalbum van de Kiwi’s is nog geen jaar oud, maar de band is nu alweer songs aan het verzamelen voor de opvolger. Samen met het eerder verschenen Cooler Returns schept het tot meezingen uitnodigende Waiting In Line hoge verwachtingen.

Sleaford Mods – Nudge It

Vanwege hun agressieve, in plat Engels gescandeerde teksten en basale beats hebben we electropunks Sleaford Mods altijd net even te bruusk gevonden voor huishoudelijk gebruik. Dankzij bands als Fontaines D.C, Idles en Yard Act is parlando punk echter salonfähig geworden. Ook lijken ‘rapper’ Jason Williams en beatmaker Andrew Fern zich op hun nieuwe album, Spare Ribs net even iets milder op te stellen.  

Muzikaal dan. In zijn teksten neemt Williams het nog altijd op voor de minderbedeelden en fulmineert hij tegen eikels die totaal geen benul hebben van hoe het is om je leven te slijten zonder geld, zonder fatsoenlijke behuizing en zonder toekomst. De vrouwenstem die je hoort in Nudge It is van Amy Taylor a.k.a. Amyl van The Sniffers. 

Pinegrove – Morningtime (Amperland, NY)

Op Morningtime (Amperland NY) presenteert Pinegrove zich als wettige erfgenamen of in ieder geval trouwe discipelen van Neil Young. Zelfs de stem en manier van zingen van bandleider Evan Stephens Hall doen denken aan de oude Young. Maar het zijn de gitaren die verraden dat de band uit New Jersey alle seventies albums van ome Neil heeft grijsgedraaid.

Pinegrove is echter meer dan een Neil Young coverband met eigen nummers. Met hun weldadige gitaarsolo’s kan je de band binnen het huidige indierock spectrum plaatsen in de buurt van The War On Drugs en Rolling Coastal Blackout Fever. Maar ook fans van Americana bands al Jason Isbell and the Unit 400 en My Morning Jacket moeten even opletten.

Morningtime (Amperland NY) is een update van een song van het 8 jaar oude debuutalbum van Pinegrove. De remake is speciaal gemaakt voor de soundtrack van Amperland NY, een verfilming van een kort verhaal van Stephens Hall. (Hij staat op Youtube, zie link).  Vandaar de vermelding tussen haakjes van de filmtitel achter de songtitel.

Yard Act – Dark Days

Yard Act single # 4 laat een band horen die snel beter wordt in wat ze doet. Vorige singles waren charmant rammelende praatpunksongs waarin de muziek ondergeschikt leek aan de satirisch filosofische beschouwingen van frontman James Smith. Met zijn straffe beat, aanstekelijke refrein en geslaagde gitaarsolo is Dark Days muzikaal al veel meer in balans. De spraakwaterval van Smith ligt ook beter in de beat waardoor je hem feitelijk zou kunnen laten razen en Dark Days simpelweg kan consumeren als een lekker in het gehoor liggende popsong.

Maar dan mis je wel wat. De donkere dagen waar Smith over rept vormen het vooruitzicht van de mensheid die niet langer evolueert, maar de-evolueert. Achteruitgaat dus. De-evolutie waar hebben we dat eerder gehoord? Bij de Amerikaanse new wave band Devo. Q: Are We Not Men? We Are Devo is de titel van hun debuutalbum. Het dansbare, Devo-achtige basloopje van Dark Days voedt het vermoeden dat Yard Act de band wel kent. 

Cool Sounds – Crimson Mask

Crimson Mask van Cool Sounds uit Melbourne is zo’n nummer dat je heel erg aan een ander nummer doet denken. Maar welke precies? Daar gaan we waarschijnlijk nooit achter komen. Voorlopig houden we het op Bowie’s Heroes, maar dan gezongen door Lou Reed in een vrolijke bui.

De kracht van Crimson Mask zit hem in de belofte. Het nummer suggereert op elk moment te kunnen losbarsten, maar het deksel blijft op de pan. In plaats van een explosie krijgen we een semi-instrumentale finale die je vanzelf mee-neuriet. Of je wilt of niet.

De vijf heren en dame van Cool Sounds brachten in 2016 een eerste album uit. Crimson Mask is een voorloper van hun vierde, Bystander dat op 12 februari uitkomt.

Architects – Dead Butterflies

Het Britse Architects heeft de opname afgerond van wat alweer hun 9e album gaat worden. De metalcore mannen hebben hun jongste werkstuk, ‘For Those That Wish To Exist’ genoemd.

Het imposante Dead Butterflies is de derde en laatste single, die uitkomt voor de officiële albumrelease op 27 februari a.s. Aan niets valt te horen dat Architects inmiddels ook alweer dik 15 jaar aan de weg timmert. Nu is er in het Engeland van anno nu ook wel het een en ander om je over op te winden. Dat doen de mannen dan ook, en waar woorden te kort schieten spreken gitaren boekdelen. Nieuw aan Dead Butterflies, en een teken dat er ook op artistiek gebied nog leven in de band zit is een batterij blazers, die het toch al hoge energielevel van de nieuwe single nog een paar streepjes opschroeven.

Wie na het horen van Dead Butterflies niet meteen begint met het aftellen naar de releasedatum van For Those Who Wish To Exist verwijzen we graag door naar Pinguin Pluche.

DARKSIDE – Liberty Bell

Steeds meer dj’s stappen over naar de indie-scene, vaak met behoudt van instrumentarium.  Omdat de meeste dj’s absoluut niet kunnen zingen zoeken ze vaak een partner om de transfer van de dansvloer naar de radio of thuissituatie te vergemakkelijken. DARKSIDE is de naam van het muzikale samengaan van Nicolas Jaar en Dave Harrington. De eerste is een gerespecteerde een commercieel geslaagde dj/producer uit NYC, de tweede een tot filmcomponist en ambient muzikant omgeschoolde indie-rocker eveneens afkomstig uit The Big Apple.

Samen brachten ze in 2013 een album uit als DARKSIDE. Omdat er maar geen opvolger kwam gingen de fans er van uit dat het succesvolle project eenmalig was. Het heeft even geduurd, maar met de release van Liberty Bell kondigt DARKSIDE zijn wederopstanding aan. En legt de lat der verwachting meteen flink hoog. De nieuwe single speelt zich af rond een gitaargeluidje dat aan Manu Chao doet denken. Tegen het einde van Liberty Bell mag de gitarist nog een volle minuut zijn gang gaan. Daarvoor horen we een relaxte door conga’s aangedreven popsong, die op geen enkele manier het elektronische verleden van de makers verraad.

De release van het nieuwe DARKSIDE album staat gepland voor de lente. De plaat gaat Spirals heten.

Kids With Buns – bad grades

Kids with Buns is een damesduo uit Vlaanderen dat muzikale verwantschap vertoont met eigentijdse sister acts als Phoebe Bridgers, girl in red, Snail Mail etc. Dat Kids with Buns (kinderen met knotjes) essentieel anders klinkt dan genoemde namen komt door het bijzondere, donkere welhaast masculine stemgeluid van Marie van Uytvanck. Zij won vorig jaar een prijs voor haar Uit De Podcast podcast. Met haar ingetogen spel op de elektrische gitaar zorgt Amber Piddington voor melodie en kleuring.

De productie van de twee songs van Kids With Buns die tot nu toe zijn verschenen staat in dienst van de teksten. Debuutsingle 1712 gaat seksueel geweld en kindermisbruik (1712) is het nummer van de alarmlijn. Het onderwerp van bad grades is de prestatiedruk waaronder veel leerlingen en studenten gebukt gaan. Kids With Buns is een bijzonder duo dat zowel muzikaal als tekstueel iets te vertellen heeft.

Slaughter Beach, Dog – Do You Understand (What Happened To You)

Na vier prima albums wordt het wel eens tijd dat we aandacht gaan besteden aan Slaughter Beach, Dog. Het is de wat duistere naam voor een folkrock band uit Philadelphia. Slaughter Beach (een vakantiebestemming in Delaware) Dog (hond;) is een voortzetting van Modern Baseball. Het grootste verschil tussen beide bands is dat Modern Baseball elektrisch rockte en Slaughter Beach, Dog akoestisch speelt, vandaar de genre aanduiding folkrock. Jake Ewald was de centrale figuur van Modern Baseball en is de baas van Slaughter Beach, Dog.

Do You Understand (What Happened To You) is niet helemaal representatief voor wat de band doorgaans doet. Normaal zingt Ewald. Hier draagt hij zijn tekst voor. Dat geeft de track een Walk On The Wild Side achtige sfeer die wordt versterkt door een dameskoortje. Maar waar Lou Reed rept over het bonte volk van de straten van downtown New York houdt Jake Ewald een verhaal over een oude vlam, maar dan vanuit het perspectief van iemand met amnesie. Inderdaad bijzonder.