Author: Flip van der Enden

Evanescence – Afterlife

Evanescence speelt op safe met nieuwe single Afterlife.

Maar Evanescence op safe is altijd nog een stuk fantasierijker dan het gros van hun soortgenoten. En juist omdat ze zijn wie ze zijn heeft Netflix ze natuurlijk gevraagd een bijdrage te leveren aan de soundtrack van Devil May Cry. Zangeres Amy Lee schreef Afterlife samen met Alex Seaver van de band Mako. Seaver schreef alle muziek voor de tv adaptatie van de Devil May Cry game.

Een nieuw album van Evanescence zit er helaas op korte termijn nog niet in. Dat wordt wel weer eens tijd, want The Bitter Truth ligt alweer vier jaar stof te verzamelen.

Lael Neale – Down On The Freeway 

Down On The Freeway van Lael Neale zal niet aan iedereen besteed zijn, maar wie wel oren heeft naar minimalistische door drummachines gedreven, pre-apocalyptische elektropop heeft er een heldin bij.

Het onderwerp van de song zal wel veel mensen aanspreken; files voor zover het oog reikt. Met lede ogen ziet Leal de dagelijkse verkeerscongestie in haar thuisstad L.A. Maar het probleem is natuurlijk universeel. Optimist als ze is ziet Leal de puinhoop als voorteken van het einde der tijden.

Miss Neale, die oorspronkelijk uit Virginia komt bracht tien jaar geleden in eigen beheer haar eerste album uit. De opvolger verscheen zes jaar later op kwaliteitslabel SubPop. En daar zit ze nog steeds. Op 2 mei komt album 4, Altogether Stranger. En, dat wisten we nog niet toen we Down On The Freeway uitkozen als nieuwe IJsbreker. Lael Neale komt naar NL. Op 19 mei staat ze in de DOKA in Amsterdam en op 14 juni op Best Kept Secret in Hilvarenbeek.

Mt Joy – Coyote

Het titelloze debuutalbum van Mt Joy was zo’n succes dat de band er nooit helemaal van is herteld.

Gelukkig hebben ze het hoofd niet laten hangen en ook geen pogingen gedaan om van de stijl van hun eerste hits een succesformule te maken. Het is dat frontman Matt Quinn zo’n herkenbare stem heeft anders had je waarschijnlijk niet geraden dat Coyote van dezelfde band is als oud-IJsbreker Silver Lining.  Mt Joy is en blijft een oer Amerikaanse band met een stijl ergens tussen folkrock en Americana in. Nieuwe single Coyote gaat dus echt over de viervoeter die wij kennen als prairiewolf. ‘Hope We Have Fun’ heet het nieuwe 5e album van Mt Joy. Zo te horen wel. De releasedatum is 30 mei.

Alison’s Fall – What If

Doorgaans rockt Alison’s Fall net even te hard voor Pinguin Indie. En ook  nieuwe single What If is niet voor watjes. Maar.

What If  heeft een onweerstaanbare glamrockglans. Thin Lizzy meets Suzi Quatro, maar dan modern. Kern van Alison’s Fall is het duo Floortje en Pepijn van der Kooij. Broer en zus zijn al even bezig en dat is te horen. Met zijn hechte samenspel, trefzekere zang en inventieve gitaarwerk straalt de Haagse band autoriteit uit. Wat stijl betreft is What If  niet echt anders dan voorgaande singles, maar de song heeft net even wat meer schwung. Misschien wordt het tijd voor een album.

Wet Leg – catch these fists

Bijna vier jaar na debuutsingle (en -oud-IJsbreker) Chaise Longue en drie jaar na de release van hun zeer geslaagde debuutalbum is er een nieuw levensteken van Wet Leg.

En En En? Is het wat? Jazeker! De impact is wat minder groot dan van de vroege singles. Dat komt omdat de band niet echt van sound is veranderd, maar hun tomeloze energie is intact net als de aanstekelijke gekte van Rhian Teasdale en partner in crime Hester Chambers. De glasheldere productie is weer van Dan “the Man” Carey. En waarover praatzingen zij? Over opdringerige haantjes en hoe ze zo’n figuur het liefste een knal voor z’n kanis zouden willen verkopen.

Album 2, Moisterizer volgt in juli. Live kan je de dames en heren gaan zien op Best Kept Secret en/of Rock Werchter.

Jadu Heart – Mild To Moderate Pain

De overeenkomst zal op toeval berusten, maar de nieuwe single van Jadu Heart lijkt niet niet op Radiohead. Radiohead met een drums ‘n’ bass beat dan.

Dat de Britse band de kunst niet van een ander hoeft af te kijken weten sinds we I Shimmer tot IJsbreker verhieven. Dat was in 2022. Ook dat nummer combineerde gevoelige vocalen met prominent drumwerk, hun handelsmerk dus. Ondnks die nadruk op percussie is Jadu Heat geen dance duo, wiki laat het duo navigeren tussen electro, dreampop en shoegaze. Alex Headford en Diva Jeffrey maken nu bijna tien jaar samen muziek. Mild To Moderate Pain komt van een vierde album, Postheaven dat volgende maand uitkomt.

Mei Semones – I can do what I want

Niet dat je nooit eerder zoiets gehoord hebt als I can do what I want van Mei Semones, maar i.i.g. niet bij ons. Gezongen fusion is, zeg maar niet ons ding.

Toch zijn we gevallen voor de jongste single van de muzikale omnivoor uit Brooklyn, NY.  Omdat het anders is dan we gewend zijn. Omdat I can do what I want is een zeer intrigerend nummer is en uiteindelijk omdat het goed en bijzonder is wat Mei maakt. De Japans-Amerikaanse zangeres, componiste en (akoestische) gitarist brengt al vanaf 2020 muziek uit. In totaal zijn er 26 tracks beschikbaar. Het ene nummer is wat jazzier dan het andere, soms speelt ze bossa nova dan zingt ze weer in het Japans, maar alles draagt haar stempel en is ondanks de geëtaleerde virtuositeit van alle muzikanten toch meer indie dan jazz jazz. Waar dat precies aan ligt? Moeilijk uit te leggen, maar zowel Lowlands als North Sea Jazz hebben een hele goede aan Mei Semones.

Foxwarren, Andy Shauf – listen2me

Foxwarren komt uit het gelijknamige plaatsje in de provincie Manitoba in wat Trump graag als 51ste staat zou zien. Canada dus.

De band bestaat al best lang, maar is niet erg daadkrachtig. Hun eerste en enige album is uit 2018. Een mogelijke verklaring voor de geringe output kan zijn dat bandleider Andy Shauf ook een solo actief is. De verschillen tussen band en solist zijn overigens vrijwel te verwaarlozen. Nieuwe single listen2me staat op naam van Foxwarren & Andy Shauf. Waarschijnlijk omdat Andy als solist net even wat meer naamsbekendheid geniet dan de band. Listen2me is een door piano aangevoerde rocksong met een onverwacht ‘klassiek’ slotstuk. Album 2 van Foxwarren heet gewoon 2 en komt eind mei uit.

Neil Young – big change

De big change waar Neil  Young (79) over zingt gaat in ieder geval niet over zijn muziek. Op de nieuwe single van Neil Young & The Chrome Hearts rockt hij zoals hij al bijna 60 jaar doet; niet erg subtiel maar wel bevlogen.

Big change is een soort protestsong, maar voor wie of tegen wat laat Neil in het midden; ‘big change is coming could be bad could be good’. Bijzonder is dat Neil’s nieuwe album Talking To The Trees mede is geproduceerd door de 91 jarige Lou Adler (Mama’s and Papa’s/Carole King/Cheeck & Chong). Officieel mag het geen afscheidstournee heten, maar de kans dat Young nog een keer terugkomt is niet erg groot. Dus zou zijn optreden in het Stadspark van Groningen op 1 juli met Van Morrison (79) als voorprogramma wel eens zijn laatste bezoek aan ons land kunnen zijn. Ook staan Neil Young & The Chrome Hearts deze zomer op het Glastonbury Festival.

Tindersticks – Don’t Walk, Run

Tindersticks is bezig aan een tweede jeugd, al is deze uitdrukking misschien iets te frivool voor een van de meest serieuze bands van de laatste -pakweg- dertig jaar.

Aanleiding voor de hernieuwde aandacht en waardering is een serie optredens die weer voortvloeiden uit de release in oktober van Soft Tissue, het 14e studioalbum van de band uit Nottingham. Om de aandacht vast te houden heeft men Don’t Walk, Run als single uitgebracht. Het had net zo goed een andere albumtrack kunnen zijn, want allemaal de moeite waard en allemaal van een zelfde soberte en somberte. Inderdaad Don’t Walk, Run doet best wel aan Nick Cave denken, maar Tindersticks maakte deze muziek al toen Cave nog ‘the wild man of punk’ was. Ook Elbow en Doves zijn muzikaal verwant, maar Tindersticks was er eerst. Voor de ingewijden niks nieuws dus, maar voor fans van de andere genoemde acts zou Don’t Walk, Run een naar veel meer smakende kennismaking kunnen zijn.