Author: Flip van der Enden

Methyl Ethyl – Real Tight

Methyl Ethyl is in het zelfde vat met toverdrank gevallen als land en stadsgenoten Tame Impala, de toonaangevende band in de wereld van geestverruimende rock.

De muziek van Methyl Ethyl heeft altijd al een psychedelisch tintje gehad, of twee, maar op Real Tight gaat de band nog een stapje higher. Op de nieuwe single klinkt alles licht desoriënterend, van de ongrijpbare compositie via de intense leadzang tot de zweverige instrumentatie. Toch is Real Tight een strakke song en zeker niet zonder hitpotentie.  Enige ruimdenkendheid van de luisteraar wordt echter wel verwacht. Wie Tame Impala hoog heeft zitten en MGMT een warm hart toedraagt moet zeker intekenen.

Real Tight is alvast uitgebracht om de aandacht te vestigen op de komst van het derde album van Methyl Ethyl op 15 februari volgend jaar. De plaat gaat Triage heten en is door zanger Jake Webb (net als Kevin Parker in Tame Impala het enige vaste lid van de band) opgenomen en geproduceerd in zijn thuisstudio in Perth. Methyl Ethyl is voornemens om de zomer van 2019 door te brengen op diverse festivalterreinen. Grote kans dat er gevochten zal worden om de band.

Jacco Gardner – Levenia

Jacco Gardner is tijdens zijn expeditie naar nieuwe sounds en ideeën op de zelfde bron gestuit (Ennio Morricone x Dick Dale) als zijn collega’s van Khruangbin. De nieuwe single van de Hollandse retronaut, het instrumentale Levenia heeft de zelfde ‘zonsondergang in Llano Estacado’ sfeer als het beste werk van het trio uit Texas. 

Internet zegt dat Levania een Nederlandse meisjesnaam is en ook de naam van een mythisch eiland dat voorkomt in een boek uit 1603 van de Duitse astroloog Johannes Kemper. Het boek, Somnium zou volgens bewonderaars als astronoom Carl Sagan en sf-auteur Isaac Asimov het allereerste science fiction boek zijn. Laat Somnium nou ook de titel zijn van Jacco’s nieuwe album!

Jacco’s derde wordt geheel instrumentaal, maar zal net als de voorgangers psychedelisch van toon zijn en weer zeer de moeite waard. Dat durven we na het eerder verschenen Volva en het nieuwe Levania wel te zeggen. Behalve door Texmex woestijnen, de jaren zestig en zeventig en wetenschappelijke pioniers uit de renaissance heeft Jacco Gardner zich voor zijn nieuwe album ook laten inspireren door zijn nieuwe woon en werk plaats Lissabon. Welkom in het ideeënrijk van Jacco Gardner.

Somnium is er al op 23 november.

The Visual – Figure

Kort door de bocht kan je zeggen dat The Visual de vrouwelijke tegenhanger is van Tamino. Dat doet alleen geen recht aan de eigen kracht en klankkleur van de band. Aanvoerder Anna van Rij zal ook haar vraagtekens plaatsen bij het woord vrouwelijk. Genderidentificatie is namelijk een van de onderwerpen, die haar bezighouden en waar ze over zingt. Wat we dus bedoelen is dat als je van Tamino houdt de kans (om het in Netflix termen te zeggen) 98 % is dat je ook The Visual kunt waarderen.

De nieuwe single van het trio uit Amsterdam, naast Anna bestaande uit Timon Persoon (keyboards) en Tim van Oosten (drums & percussie) is van een onaardse schoonheid. Figure is een liefdeslied in herfstkleuren met de spanning van een naderend onweer. Na een vocaal deel waarin Anne -behelpt met een mooi sonoor stemgeluid- rustig de tijd neemt om haar verhaal te doen, volgt een onontkoombare climax van gitaar, keyboards en omfloerste trom. The Visual maakt muziek om de ogen bij te sluiten en volledig in op te gaan. Figure is afkomstig van een EP die volgend jaar het daglicht zal zien. 

LIVEDATUM: 23/12 Festival Stille Nacht. Maassilo, Rotterdam.

Foxwarren – Everything Apart

Foxwarren is de (nieuwe) band van Andy Shauff, een Canadese rocker-songwriter met drie solo-albums op zijn naam en minstens één vermeldenswaardige hit, ‘The Magician’ uit 2016.

Foxwarren bestaat al een jaar of tien, maar leidde vanwege Shauff’s veelvuldige afwezigheid een slapend bestaan. Maar nu niet meer dus. De bandnaam komt van een little town op de prairie van de provincie Manitoba, waar de bandleden opgroeiden. Hun lichtende voorbeeld is The Band, de voormalige begeleiders van Bob Dylan, die eveneens uit Canada komen.   

Net als The Band woonden ook de leden van Foxwarren samen in een huis, waarvan een deel was omgebouwd tot studio. Dat album verschijnt op 30 november. Ter introductie van het debuut van Foxwarren staan er nu al twee songs online.  Die mogen worden gehoord! Het eerst verschenen Everything Apart is ondanks het vlotte tempo een herfstige song waarin Shauff klinkt als Paul Simon en zijn begeleiders als The Beach Boys. De harmonieën komen uit de kelen van de ritmesectie, de gebroeders Kissick, die samen zingen zoals alleen bloedverwanten dat kunnen. De eikenhouten sfeer wordt doorbroken door een loeiende solo van een instrument van onherkenbare afkomst. Een album dat in november uitkomt, duikt zelden op in de jaarlijstjes, maar het debuut van Foxwarren zou er zo maar een voor de boeken kunnen zijn.

Dorothy – Who Do You Love

Dorothy is een rockbeest van vrouwelijke kunne. Als we zeggen dat de dame waarschijnlijk heel beroemd gaat worden, bevinden we ons in goed gezelschap. Een van haar producers is Linda Perry, zelf ooit lid van Four Non Blondes en een drijvende kracht achter o.a. Pink, en haar albums verschijnen op het label van Jay Z. 

Als Dorothy Martin dit zou kunnen lezen, zou ze meteen protesten en zeggen dat Dorothy een band is en geen solo-act. Dat zal best zo zijn en ze trekt ook op met een stel rasmuzikanten, maar zonder haar indrukwekkende stem en imposante voorkomen resteert er een harig zooitje ongeregeld.

En dan de muziek. Dorothy rockt op een lekker ouderwetse manier. We zullen geen flauwe woordgrappen maken en zeggen dat ze doorkijkblues maakt of borstrock, maar de wortels van haar muziek gaan wel terug naar de in blues gedrenkte rock van de roemruchte jaren zeventig toen voorbeeldbands als Black Sabbath en AC/DC nog jong waren en onstuimig. Net als Do nu. Ze heeft overigens een stem/zangstijl die sterk doet denken aan die van Grace Slick van Jefferson Airplane/Starship.  

Who Do You Love is geen cover van de beroemde Bo Diddley song, maar heeft wel alle elementen, die van oorspronkelijke rock ‘n roll een risicovol en tijdloos genre maakten. Het riant rockende Who Do You Love komt van het eerder dit jaar verschenen ’28 Days In The Valley’ album. Dat is de tweede langspeler van de Dorothys en voor de boekhouders onder u de tweede single van het album, de opvolger van ‘Flawless’ om helemaal volledig te zijn. Om antwoord te geven op de vraag Who Do You Love? You Dorothy you!

Rostam – In A River 

Met zijn nieuwe single In A River toont Rostam zich een man die van verschillende markten thuis is. We kennen Rostam als een van de drijvende krachten van Vampire Weekend, een band die hij een paar jaar geleden de rug toekeerde.

Dat was waarschijnlijk vanwege de gebruikelijke muzikale meningsverschillen, maar het zou ook kunnen dat hij het wachten op bandbaas Ezra Koenig beu was. Vampire Weekend heeft sinds 2013 geen kick meer gegeven. Rostam daarentegen heeft een solo-album op zijn naam staan, een handvol singles, diverse soundtrack bijdrages en een waslijst aan gastoptredens en producties voor derden. O.a. Lykke Li, Frank Ocean en Declan McKenna hebben een beroep gedaan op Rostam als producer, mixer, muzikant en/of componist.

Rostam dankt zijn mooie voor en achternaam –Rostam Batmanglij heet hij voluit- aan zijn ouders, die vanuit Iran naar de V.S. zijn geëmigreerd. In 2006 kwam hij bij Vampire Weekend waar hij zo’n beetje alle instrumenten voor zijn rekening nam behalve gitaar en drums. Ook produceerde hij de drie albums van de band. In 2016 begon hij voor zichzelf. Het was overigens een amicale breuk,  als producer is hij nog steeds betrokken bij Vampire Weekend, dat overigens heeft beloofd nog dit jaar met een nieuw album te komen.

Rostam bracht in 2017 zijn eerste solo-album uit, een barokke popplaat met violen, veel electronica en hoorbare invloeden uit het land van zijn ouders. In A River is heel andere koek. De tussendoor single is het eerste nummer dat Rostam schreef op een mandoline. Het is dan ook een grotendeels akoestische song met wortels diep in de country. Pas tegen het einde als de mandoline gezelschap heeft gekregen van een fiddle duikt er een beat op en trekt een grommende synthesizer het nummer naar het heden. In A River is een vrolijk en optimistisch liedje over (naakt) zwemmen in een rivier, niks meer en niks minder. Rostam speelt In A River al ruim een jaar live.  De reacties op de song zijn telkens zo positief dat hij dacht dat het een goed idee zou zijn om niet te wachten tot hij klaar was met zijn tweede album, maar het nummer gewoon lekker los uit te brengen. Inderdaad een goed idee.

Balthazar – Entertainment

Terwijl ‘Fever’ bezig is aan een zegetocht door de Graadmeter heeft Balthazar alweer een nieuw nummer in de aanbieding. Entertainment is de titel, die in iets meer dan drie minuten volledig wordt waar gemaakt.

Track twee van album vier van de beste Belgische band van dit moment is direct herkenbaar als afkomstig uit de koker van Deprez en Devoldere, maar tegelijk heel anders dan ‘Fever’. Het tempo is een paar schroefjes hoger en de sfeer wat grimmiger. Bewust of niet duikt er een paar keer een woo-hoo koortje op, dat een citaat lijkt uit ‘Sympathy For The Devil’ van The Stones.

Een break voor blazers voorafgaand aan de refreinen zorgt voor was rust in een song, die prettig gespannen is. Verder signaleren we een kunstfluiter, een lekker nerveuze gitarist en een James Bond-achtig strijkje. Entertainment zal zowel op het nieuwe album als tijdens de live shows voor heel wat opwinding zorgen.

LIVEDATUM: 7/3/19 AFAS Live.

The Front Bottoms – The End Of Summer

The Front Bottoms is een trio uit New Jersey dat in eigen land redelijk beroemd is, maar hier nog nauwelijks gesignaleerd. En dat is jammer, maar niet onbegrijpelijk.

The Front Bottoms is namelijk niet voor één gat te vangen. Een groot deel van de aantrekkingskracht van de band zit hem in de teksten, en dan begin je in niet Engels-talige landen al met een achterstand. Daarnaast schieten ze muzikaal alle kanten op, van akoestische punk via emo achtige rock tot volle borst folk. Dit alles gezongen met in vet Amerikaans, waarin de r klinkt als erw i.p.v. er.

Nieuwe single The End Of Summer heeft van alle smaken iets, akoestische gitaren, stevige breaks, vlotte koortjes, een melodieus intermezzo en een grappige tekst waarin de zanger zingt dat hij nu wel weet hoe hij zijn vakantieliefde had kunnen veroveren. Een liedje over een blauwtje dus.

“Next time I know what I’ll do. I’m gonna go all day to the beach with you. Hindsight twenty twenty true but at the time I didn’t know what to do.”

The Front Bottoms draait alweer een tijdje mee. De kern van de band -waarvan de bezetting varieert van twee tot zeven leden- bestaat uit de jeugdvrienden Brian Sella (zang/gitaar/teksten) en Mathew Uychich (drums).  Jaar van oprichting is 2006.  In 2010 verschenen de eerste EP’s en begon de opmars naar nationale bekendheid. De teller staat nu op een zestal albums, zeven EP’s en een klein dozijn singles. Hoog tijd dus voor een Europees avontuur.

Sunflower Bean – Come For Me

Sunflower Bean is een band met twee leadvocalisten. Dat komt overigens minder vaak voor dan je zou denken. Op nieuwe single Come To Me worden de vocale honneurs waargenomen door bassiste, Julia Cumming.  

Come For Me is Sunflower Bean zoals we ze kennen, een poppy rocktrio met een seventies sound, die -zeker als Julia zingt- aan de vroege Blondie doet denken. 

Sunflower Bean komt uit New York City. Het trio debuteerde in 2015, bracht een jaar later een eerste album uit en begin dit jaar een tweede. Ondanks succes met songs als ‘Easier Said’ en ‘Twenty Two’ is de gewenste doorbraak tot dusver uitgebleven. Alleen in Engeland heeft Sunflower Bean iets van een vaste aanhang. Waarschijnlijk zit er dan ook wel een beetje druk op de ketel. Of Come To Me de gewenste verlossing gaat brengen? De tijd zal het leren. De nieuwe single is onderdeel van de King Of The Dudes EP, die eind januari moet verschijnen.

Georgia – Started Out

Georgia, Georgia Barnes (niet te verwarren met de Australische chefkok) om compleet te zijn is een aanstormend talent in een genre dat aan de man/vrouw wordt gebracht als indie-electronica. Begonnen als drummer, zit Georgia tegenwoordig aan allerlei knoppen.

De indie-spirit is nu dus ook in de danswereld doorgedrongen. Daar betekent het woord indie niet alleen onafhankelijk in de zin van niet commercieel, maar ook dat de muziek is gegoten in de vorm van kop-staart songs. Op indie-EDM kan je dus niet alleen dansen, maar je kunt ook meezingen en als je het geluid wat zachter zet als achtergrondmuziek gebruiken. Dit alles maakt de muziek een stuk radiovriendelijker.

Case in point is Started Out. De nieuwe single van Georgia is een analoge mengelmoes van house, oude new wave en eigentijdse hip pop. Kortom indie-electro. Georgia heeft haar talent niet van een vreemde. Haar vader is initiatiefnemer van het Britse technoduo Leftfield. Georgia is dus een geval van ‘nature’ én ‘nurture’.