Author: Flip van der Enden

Even iets rechtzetten. Toen we twee weken geleden ons licht lieten schijnen op de popronde en 25 bands op de playlist zetten, die je volgens ons moet gaan checken zijn we er een vergeten. Nou ja niet zozeer vergeten, we kenden ze eigenlijk niet. Het gaat over MOOON een trio uit Aarle-Rixtel (Brabant) dat met een tijdmachine naar het jaar 1966 is gereisd en heeft daar een prima partij zon gedrogeerde garagerocksongs gescoord. Eenmaal terug in de tegenwoordige tijd hebben ze die nummers afgestoft, opgepoetst en waar nodig gemoderniseerd met als gevolg een repertoire waar bands als The Premiers, The Seeds en The Standells, of om het wat dichter bij huis te houden Q65 en Wally Tax’s Outsiders zich niet voor zouden schamen. In 1972 verscheen er een verzamelalbum, samengesteld door Lenny Kaye, die later zou opduiken in de band van Patti Smith. Op de dubbelelpee stonden wat Kaye noemde ‘Artfacts from the first Psychedelic Area 1965-1968’, voorlopers van wat een jaar of tien later punk zou worden. Inmiddels zitten we in de zoveelste ‘psychedelic area’. Mocht Lenny Kaye zich geroepen voelen om ook dit tijdperk in kaart te brengen dan kan hij onmogelijk om MOOON heen.

Na een paar singles, die niet helemaal in ons straatje pasten is Elementary Penguins weer terug op het nest. Wild Fever heeft de heerlijke onbesuisdheid van oud-IJsbreker (Everybody Knows My Name On The) Dancefloor, maar laat ook horen dat de band in de vier tussen liggende jaren flink is gegroeid. Aangedreven door een batterij blazers baant Wild Fever zich een weg door je speakers om je vervolgens stevig bij je lurven te pakken en even niet meer los te laten. Dat belooft wat voor het nieuwe album. Daar moeten we nog wel even op wachten, want de opvolger van Weekend Transition zal niet eerder dan volgend voorjaar verschijnen. Helemaal stil wordt het niet rond de EP’s of eigenlijk helemaal niet. De Amstelrockers beginnen volgende week (6/10) aan een muzikale strooptocht langs acht toppodia onder de vaandel van Pinguin Radio presenteert De Elemantary Penguins Clubtour!

LIVEDATA 06/10 Patronaat Haarlem, Haarlem 07/10 Paard van Troje, Den Haag 08/10 Simplon, Groningen 14/10 Extase Tilburg, Tilburg 21/10Hedon Zwolle, Zwolle 22/10 De Kroepoekfabriek, Vlaardingen 11/11 Club Ziggo, Amsterdam (aftershow Kensington) 07/12 Melkweg Amsterdam, Amsterdam.

Beware of Darkness, genoemd naar een nummer van Beatle George is een vrij verse bende rockers uit de V.S. uit Santa Barbara in California om precies te zijn. Het trio bracht vier jaar geleden een eerste EP uit, een jaar later gevolgd door een debuutalbum. Beide releases werden getrokken door de uitstekende single Howl. Dat Beware of Darkness niet de zoveelste West-Coast gitaarband is, moge blijken uit de bemoeienissen van Dave Sardy, een man die zijn stempel drukte op releases van o.a. Oasis, LCD Sound System en Jay Z, om er maar een paar te noemen. Dit keer werkte de band met minder prominente producers en tekende bandbaas Kyle Nicolaides zelf voor het eindproduct. Dat Beware Of Darkness zich noemde naar een song van een Britpop god is geen toeval. Ook de sound van Beware of Darkness is best Brits en doet bij tijd en wijle denken aan de urgente indie van een band als Arctic Monkeys, maar ook White Stripes heeft hoorbaar op het muzikale menu gestaan van de kleine Kyle. In de V.S. is Dope de voorganger van het door ons gekoesterde Mutafucka. Voor ons is het de opvolger.

Yasmine is een nieuw trio, dat een uitstekende eerste indruk maakt met Chocolate Fingers. Afgaande op de platte Britse tongval van zanger/gitarist Kevin van Moorsel zou je kunnen denken van doen te hebben met een orkest uit oost Londen of een andere plek in de Britse hoofdstad waar nog cockney wordt gesproken, maar het trio is dus net zo Hollands als nieuwe haring en oude kaas. Het Londense accent benadrukt de oer Engelse sound van Yasmine op Chocalate Fingers, een sound die bestaat uit min of meer gelijke delen psychedelica en new wave. Stel je een kruising voor van Syd Barrett’s Pink Floyd met Julian Cope’s Teardrop Explodes en je hebt een indruk. Redelijk retro dus, maar niet helemaal. De productie door het zwaar onderschatte team van Stopcontact is helemaal bij de tijd. Nog een paar tracks als dit plus een geslaagde popronde en we gaan nog een hoop plezier beleven van en met Yasmine.

Palace ontbeert waar heel veel Britse band in grossieren en niet zelden hun succes aan te danken hebben, bluf en branie. Niet dat we deze eigenschappen missen in de muziek van het viertal uit Londen. Het is juist verfrissend om een Engelse band te horen die het zoekt in nuances, subtiliteit en emotie. Je zou Holy Smoke zelfs een smartlap kunnen noemen, ware het niet dat er absoluut geen sprake is van vals sentiment of effectbejag. Palace is actief sinds 2014 en heeft nooit te klagen gehad over aandacht, maar de laatste tijd zitten Leo, Rupert, Will en Matt in een stroomversnelling. Die begon met de eerste single die de band dit jaar liet verschijnen, het prachtige Break The Silence, dat we begin deze zomer bombardeerden tot IJsbreker. En nu is er Holy Smoke, een song die het speelveld van Palace wederom zal vergroten. De licht introverte, bescheiden geproduceerde Britse pop van Palace laat zich uitstekend vertalen naar de bühne. De band is dan ook constant op tournee, tegenwoordig ook op het continent. In ons land zal Palace te zien zijn op het Crossing Border festival op 2 november. Daarna duiken ze de 6e op in de Stadsschouwburg in Groningen en de 9e in Bitterzoet in Amsterdam. Een aardig toertje dus, zeker voor een band waarvan het debuutalbum nog moet verschijnen.

De verrassing van NL rockjaar 2016 is misschien wel Klangstof, een band die met hun debuut zowel in eigen land als in de diverse buitenlanden de handen op elkaar kreeg. De term verrassing is misschien niet helemaal op zijn plaats, want de man achter Klangstof is alles behalve een groentje. Koen van de Wardt voldoet grotendeels aan de voorwaarden voor succes zoals geformuleerd door Malcolm Gladwell in zijn boek Outliers. Van de Wardt heeft misschien geen 10.000 vlieguren gedraaid, maar wel genoeg om zowel zijn kunst als zijn kunde te ontwikkelen en te beheersen. De eerste Klangstof releases, de singles Amansworld en Hostage riepen vergelijkingen op met Radiohead. Een compliment volgens Van de Wardt. Nu er een compleet album is blijkt dat Klangstof veel meer te bieden heeft dan variaties op door Radiohead geïntroduceerde thema’s. Om te beginnen schrijft Van de Wardt heldere songs met memorabele refreinen, die steevast naar een hoger plan worden getild door een geniaal intro, een super sterke hoek of een geïnspireerde instrumentale break. En dan hebben we het nog niet eens over de sounds die hij uit zijn synthesizers weet te toveren. Alle 11 songs op het langspeeldebuut van Klangstof zijn single waardig en roepen om aandacht. Het is niet duidelijk wat de nieuwe single wordt, misschien houden ze het wel bij vier, maar wij zijn nog lang niet klaar met de band dus hebben we onze huidige favoriet maar aan de playslist toegevoegd en dat is Sleaze.

Bands met een plaatsnaam als bandnaam zijn er ten over. Sommigen zoals Chicago en Boston komen uit de stad waarnaar ze zich vernoemden. Het gros echter koos een stad als naam gewoon voor de leuk of voor de klank. Beirut en Nazareth zijn waarschijnlijk zelfs nog nooit in de buurt geweest van de plaats waarnaar ze zich noemden. Enter St Tropez. St Tropez is een kwartet uit onze hoofdstad, dat is gerezen uit de resten van Go Back To The Zoo. Waar de naam vandaan komt? Hij zal in ieder geval niet geïnspireerd zijn door de punkscene van de mondaine badplaats aan de Côte D’Azur. Punk het woord is gevallen. St Tropez typeert zichzelf als een yachtpunkband. Die term behoeft enige uitleg. Yachtrock is een term die gebruikt wordt voor de gladde pop veelal van Amerikaanse origine, die zijn opmars maakte in de jaren zeventig en tachtig. Een beetje rockliefhebber haalde toendertijd zijn neus op voor de zoetgevooisde klanken van acts als Christopher Cross, Toto en Michael McDonald, maar tijden veranderen. De Californische softrock scene werd een jaar of tien geleden geparodieerd in een TV serie met de titel Yacht Rock. Die naam is blijven hangen en geldt voor muziek die het best kan worden genuttigd op het dek van een jacht in de haven als ware het kaviaar en champagne. De Nederlandse benaming van het genre is marina rock. Zo wordt de keuze voor de naam St Tropez al wat duidelijker. St Tropez maakt luxueuze punk. Hun punk is niet geworteld in zijn oorspronkelijk habitat van achterbuurten en binnensteden, maar heeft de glans van welvaart, de nasmaak van succes. Geen punk, maar punque. In de praktijk betekent dat een knappe productie, vrij duidelijk gearticuleerde zang en gekanaliseerde woede. Wat is er dan punk aan St Tropez? Heel wat nog, de scheurgitaren bijvoorbeeld, de baldadige koortjes, maar vooral de schijt aan de commercie. Dat laatste zet de bandnaam in een ironisch licht. Ook dat is punk.

Whiteourt is de tweede single van het nieuwe Warpaint album. De song lijkt op geen enkele manier op New Song, het nummer waarmee de meiden de komst van hun nieuwe album aankondigden. New Song is een neo disco track, die geïnspireerd lijkt door de experimenten van Tame Impala met een dansbeat. Ook Whiteout heeft een beat, maar een dansvloer zal je er niet snel mee vol krijgen. De nieuwe single van Warpaint is een meerstemmig gezongen, licht psychedelische rocksong die pas na een paar draaibeurten zijn geheimen prijsgeeft. Emily, Theresa, Jenny Lee en Stella vieren hun 12 en half jarig bestaan dit jaar. In 2008 trad de band in de openbaarheid met de EP Exquisite Corps, een eerste klap die meer dan een daalder waard bleek. Van het verzadigen van de markt kan je de meiden moeilijk beschuldigen. Het nieuwe album, Heads Up is pas hun derde. Warpaint heeft onvoorspelbaarheid hoog in het vaandel staan, liever dan het vinden en vasthouden aan een succesformule slaat de band nieuwe wegen in op zoek naar avontuur. Dit keer resulteerde dat in een album dat minder op de gitaar leunt en meer op de ritmes. Titels als Dre en Biggy, verwijzend naar respectievelijk Dr Dre en The Notorious Big verraden een hip hop invloed, terwijl reviews in de V.S. ook Bjork en Janet Jackson als mogelijke inspiratiebronnen opvoeren. Op 2 november komt Warpaint naar Paradiso. Er zijn nog tickets.