Author: Flip van der Enden

Bon Iver, ook wel Bonnie Bear genoemd is een van de belangrijkste bands van deze eeuw. Punt. Die faam berust op twee albums, For Emma, Forever Ago en de naar de band genoemde langspeler uit 2011. De laatste Bon Iver release is dus alweer vijf jaar oud. Gelukkig heeft het dominante groepslid, Justin Vernon niet stil gezeten in die tijd. Opnamen en optredens met zijn Volcano Choir, producties voor zijn vriendinnen van The Staves en samenwerkingen met o.a. Kanye West en James Blake hebben hem en ons bezig gehouden. Hoe goed en interessant Justin’s bijbanen ook zijn, het is zijn werk met Bon Iver dat het meest losmaakt. Goed nieuws dus dat er een nieuw album aan zit te komen. Afgaand op de twee tracks die vooruit zijn gestuurd, 22 (OVER S∞∞N) en 10 d E A T h b R E a s T slaat ‘Bonnie Bear’ een nieuwe richting in, meer tronic dan folk. Van de twee songs is 22 etc de meest toegankelijke, ondanks de drop-outs en distortions. Het ligt dus niet aan je oren of aan je pc/mobiel/tablet. Op 30 september komt de plaat uit, de live premiere van 22 A Million is al geweest. Van plannen om de oversteek naar Europa te wagen is nog niets bekend.

Deap Vally is een damesduo, dat rockt alsof hun exen hen op de hielen zitten. We hebben vrijwel alle singles van Lindsey Toy en Julie Edwards opgepikt en niet alleen omdat de clips zo olijk ogen. De korte rock van Deap Vally is rebels maar niet revolutionair eerder rudimentair. De meiden profiteren van het feit dat dit soort no nonsense rock nog maar nauwelijks worden gemaakt. En hebben hun uiterlijk mee. Met zijn rappassage lonkt Gonnawanna naar de rap-rock-fusie, die in de jaren tachtig de kop opstak. De stevig rockende onafhankelijkheidsverklaring van Lindsey en Julie is vanaf 16 september ook te vinden op het tweede album van Deap Vally, FEMEJISM. 10 dagen later komen de meiden de release kracht bij zetten middels een sho in de (kleine zaal van) Paradiso.

Weyes Blood is de naam waaronder Natalie Mering alweer een jaar of 10 muziek maakt. In dat decennium heeft Natalie zich ontwikkeld van lo-fi avant-gardiste tot gothic folkie tot intrigerende en melodieuze chanteuse met een sterke hippie inslag. Die evolutie is te volgen op drie albums waarvan de laatste, Front Row Seat To Earth eind oktober uitkomt. Seven Words is een ballad, die rustig de tijd neemt om zich te ontvouwen. Inspiratie lijkt Natalie te hebben geput uit het werk van Natalie Merchant, maar vooral van de legendarische, want te vroeg overleden Judee Sill. Weyes Blood laat zich ook regelmatig overhalen hand en spandiensten te verrichten voor anderen. Zo speelde ze in de band Jackie-O-Motherfucker, trad ze op met Ariel Pink’s Haunted Grafitti en is ze te horen Drugdealer, de nieuwe single van Suddenly. Weyes Blood zal dit najaar ons land met een bezoek vereren. Op 12 november zal ze te zien zijn op Le Guess Who in Utrecht en op 17 nov. in het sympathieke Amsterdamse krakershol OCCI.

Moses Gunn Collectief is een zooitje ongeregeld uit Brisbane, Australië dus. Om de een of andere reden grossiert het ‘land down under’ in bands die het niet zo nauw nemen met de plaatselijke opiumwetgeving. Ook het collectief rond Moses, die in werkelijkheid Aidan Moore heet, klinkt verre van nuchter. Niet dat dat een probleem is. Integendeel eigenlijk. Net als landgenoten Tame Impala en King Gizzard geeft het psychedelische randje de muziek iets extra’s, iets eigens. Behalve warme belangstelling voor middeltjes van het geestverruimende soort zijn er nauwelijks overeenkomsten tussen genoemde Aussie helden en nieuwkomer Moses & Co. Dream Girl is speels, sexy, dans en meezingbaar en de perfecte soundtrack voor een onbezorgde dag. Dream Girl is ook de eerste single van een tweede album van het Moses Gunn Collective. Het zal nog wel even duren voordat de band in onze contreien te zien zal zijn, maar ze staan genoteerd.