Author: Flip van der Enden

Dat Jr kunnen we zo langzamerhand wel weglaten. J Mascis, tegenwoordig weer gesecondeerd door zijn begeleiders van het eerste uur, bassist Lou Barlow en drummer Murph is al weer dik dertig jaar bezig. In 1984 plugde hij voor het eerst in als Dinosaur Jr en los van een flirt met een solocarrière rond de eeuwwisseling is hij zijn band en zijn sound altijd trouw gebleven. Mascis doopte zijn band Dinosaur jr als eerbetoon aan de rockbands van de jaren zeventig, die als het aan punkgeneratie had gelegen waren uitgestorven net als de dino’s. Dat Jr was om aan te geven dat er wel enig verschil was. Wat Mascis vooral aantrok in zijn voorgangers en waar de punks tot zijn verdriet ten onrechte mee hebben afgerekend is de gitaarsolo. Nog steeds is er nauwelijks ruimte voor solo’s in de punk en indie, behalve dan bij Dinosaur Jr. Ook in Tiny soleert J er weer lekker op los, als ware het 1974! Muzikaal is Tiny met zijn geknepen zang, grungy gitaren en turbo Neil Young gitaarsolo dus niks nieuws onder de zon. Maar na al die jaren heeft de zon nog niks aan kracht ingeboet. Het nieuwe, 11e album van Dinosaur Jr volgt begin augustus en gaat Give A Glimps Of What Your Not heten.

Oorlog is misschien te dik aangezet, maar er is een felle strijd gaande tussen de diverse streamingsdiensten om de gunst van de luisteraar. Hun wapen is exclusiviteit. De nieuwe Radiohead is alleen op Apple te streamen, de nieuwe Beyonce alleen op Tidal etc. Zoals altijd wordt er geen rekening gehouden met de luisteraar, maar staat het inkomen van de acts en labels voorop. Het is opvallend dat het vaak de succesvolste artiesten zijn die dwars liggen, maar dit terzijde. Ook Catfish & The Bottlemen heeft zich laten verleiden om mee te doen aan de schermutselingen. Op Spotify, wereldwijd de succesvolste streamingsservice staan vier songs van het nieuwe album, wil je de rest ook horen dan moet je een abonnement nemen op Apple Music of de tracks downloaden via iTunes. Of wachten tot 10 juni, want dan komt de hele mikmak ook op Spotify. Wat extra frusterend is dat het nieuwe album van Catfish & co vrij geweldig is. Niet alle songs zijn even raak, maar de treffers, zoals de nieuwe single Twice komen hard binnen. Vernieuwend is het niet, maar de oer Britse gitaarband traditie is bij de band uit Wales in capabele en liefhebbende handen.

Toen Dave, Drew, Edmund en Joe zo’n vier jaar geleden aan hun Glass Animals avontuur begonnen, waren het wat wereldvreemde bleekneuzen, die zelden de zon zagen en leefden op bezorg en magnetron maaltijden. Fast forward naar nu. De heren blaken van gezondheid, zijn helemaal bij de tijd en hebben meer van de wereld gezien dan ze ooit voor mogelijk hadden gehouden. Het verschil is een hitalbum. Het debuut van Glass Animals uit Oxford is wat je noemt een daverend succes en heeft met Gooey en Hazey en Black Mambo een aantal eigentijdse evergreens opgeleverd. Dit succes en de bijbehorende wereldtournees hebben hoorbaar invloed gehad op Glass Animals. Waar songs op het debuut vaak bescheiden en introvert klonken, blaakt Life Itself van het zelfvertrouwen en levenslust. Het is een dance-track, die zijn doel bereikt, niet door de zoveelste variant op een discobeat te introduceren, maar door smaakvol gebruik van percussie en een bijna symfonische opbouw. Meer Daft Punk dan Unknown Mortal Orchestra, zeg maar. Life Itself laat horen dat de kluizenaars van toen nu wereldburgers zijn.

Brand New is een rockband uit Long Island, die een stuk langer bezig is dan de naam doet vermoeden. Al voor de band officieel werd gelanceerd in 2000 waren de diverse leden al actief in de punk, emo en rockscenes van hun woonplaats. Vanaf de eeuwwisseling dus serieus en onder de vlag Brand New. En met succes. Alhoewel niet erg bekend in Europa, staat de Brand New in de VS te boek als een van de betere alternatieve rockbands. Of misschien moet dat zij stond, want Brand New heeft zeven jaar nauwelijks iets van zich laten horen. Er gingen geruchten die eerder aangezwengeld dan ontkent werden door de band, dat de koek op was, de fut weg, de inspiratie vervlogen. Er werden gezinnen gesticht en over soloprojecten gespeculeerd. En toen was er plots een gloednieuwe single, I Am A Nightmare met een hook waar je een loden jas aan kan hangen. Het blijkt dat men Brand New nog niet is vergeten, want de single gaat als een speer. En smaakt naar meer. Dat zou er best wel eens kunnen komen, want in plaats van speculaties over het einde van Brand New begint de geruchtenmachine nu de mogelijkheid te verkennen van een nieuw en dus langverwacht vijfde album.

Giovanni James is een native New Yorker, ingezetene van ‘s wereld’s grootse multiculturele smeltkroes, New York City. En dat is te merken. Zijn voornaam heeft hij van de Italiaanse kant van zijn familie, zijn achternaam van de Afro-Amerikaanse tak. Het is vrij ondoenlijk om de muziek van Giovanni James te categoriseren, de 6 songs op zijn debuut EP Wutcha Want zijn net zo bont en divers als zijn geboortestad. De hoofdsmaak is rock, maar binnen dat recept proef je vleugjes blues, reggae, funk, salsa, soul, jazz en niet op de laatste plaats hip hop. James kan zingen, rappen en dansen. Hij speelt gitaar, piano en schaak. En alsof dat allemaal niet genoeg is, blijkt hij ook nog eens bekend met de klassiekers. Shame On You bijvoorbeeld is gebaseerd op de beat van Jailhouse Rock van Elvis.

De tijd dat Nashville synoniem stond voor country muziek ligt al ver achter ons. De hoofdstad van Tennessee is tegenwoordig een broedplaats voor alle soorten muziek en alle soorten muzikanten. Nieuwkomer Adia Victoria is van de punk/rock afdeling. Ze schrijft puntige songs met scherpe soms venijnige teksten over vervreemding, milieu en uiteraard over liefde in al haar/zijn verschijningsvormen. Adia Victoria Paul is een dochter van het zuiden van de V.S., een streek die cultureel enorm rijk is, maar sociaal economisch sterk achtergebleven. Ze groeide op in een streng religieus gezin. Er valt in Adia’s geval dus heel wat te ontworstelen en te verwerken. Uiteindelijk is muziek haar belangrijkste uitlaatklep geworden, tekst en muziek. Dat maakt Adia’s debuutalbum, Beyond The Bloodhouds bij tijd en wijle flink uneasy listening, maar geeft het album ook een diepgang en meerwaarde die fans van zowel Patti Smith en Courtney Barnett zeker zal aanspreken.

De video’s van The Last Shadow Puppets zijn net zo episch en cinematografisch als hun muziek. En net zo romantisch. Miles en Alex zoeken elkaar niet zo heel vaak op, maar als het tweetal samenkomt ontstaat er een bijzondere chemie. Live is dat misschien nog wel duidelijker dan op plaat, zoals de gelukkigen die een ticket wisten te bemachtigen voor het LSP concert in Paradiso eerder dit jaar zullen beamen. Maar ook in de studio stuwt het duo zichzelf en hun begeleiders tot grote hoogten. Miracle Aligner is een luxe product, classy als James Bond, sexy als een Bond girl. Het lijkt ons dan ook een inkoppertje om Miles en Alex te charteren om de tune te schrijven voor de nieuwe Bond film, maar aangezien de heren die daar over gaan eerder al de voorkeur gaven aan eendagsvlieg Sam Smith boven de godenzonen van Radiohead zullen we daar maar niet op rekenen. In augustus komen The Last Shadow Puppets met strijkje Lowlands  opfleuren. Dat wordt zo’n beetje hun laatste show, daarna gaan  Alex en Miles weer ieder hun eigen weg.

Zo Brits als Blur is, zo ‘murican is Modern Baseball. De band komt uit Philadelphia en wordt geplaatst in de emo hoek, een genre dat in Europa niet half zo populair is als in de VS. Modern Baseball is dan ook een naam die hier niet echt leeft. Of Wedding Singer daar iets aan gaat veranderen durven we niet te beloven. Dat neemt echter niet weg dat het een uitstekende single is. Eenmaal gewend aan de overduidelijk Amerikaanse tongval hoor je een innemende rocksong met een straffe beat, lekker veel gitaren en een tekst die hout snijdt. Wedding Singer staat op album 3 van Modern Baseball, Holy Ghost, dat met afstand hun meest volwassen plaat is. Thema’s van Holy Ghost zijn eenzaamheid, verlies en depressie, serieuze zaken die door het schrijversduo, Jake Ewald en Brendan Lukens als ervaringsdeskundigen met respect maar ook met humor worden behandeld. Nogmaals het klimaat voor emo-punk in de oude wereld is lauw op zijn best, maar als er één band is uit die sferen, die het verdient om gehoord te worden, is het wel Modern Baseball.