Author: Flip van der Enden

Misschien is het je ontgaan, maar Strokes baas, Julian Cassablancas heeft een eigen labeltje. Cult Records heet het bedrijfje dat naast Cassablancas zelf o.a. collega Hammond Jr en Karen O onder contract heeft staan. De nieuwste Cult signing is INHEAVEN, een jonge band uit zuid London. Bitter Town is een lekker losse pols rock ‘n’ roll plaatje met meerstemmige zang en een galm die aan the Jesus & Mary Chain doet denken. Rijk zal Julian er niet mee worden, maar Bitter Town van INHEAVEN is hippe shit en precies het soort muziek, dat je verwacht op een door een Stokes man gedreven labeltje

Daughter heeft iets gedaan wat maar zelden voorkomt, beroemd worden met droevige muziek. Elbow is het gelukt en The National, maar doorgaans is mega-succes voorbehouden aan happy go lucky acts, die gaan voor de chart en niet voor het hart. Doing The Right Thing is de eerste nieuwe track van het Londense Daughter sinds hun debuutalbum uit 2013. Veel is er niet veranderd, wellicht is de fi wat meer hi. Elena Tonra zingt nog steeds als een engel met liefdesverdriet respect en fantasievol begeleid door haar twee devote muzikanten.

De opvolger van het ongemeen funky Snakeskin klinkt ….heel anders. En zo kennen we Deerhunter weer, als een band die voor geen enkel gat te vangen is. Was Snakeskin een dansnummer, bedoeld voor lijf en leden, met Breaker mikt de band van Bradford Cox op het hoofd. De tweede single, die aan de release van het nieuwe album vooraf gaat is een, ja wat is het eigenlijk, softpop ballad met een psychedelisch intermezzo. Horen we daar een mellotron? Hoe verschillend de twee tracks mogen zijn, duidelijk is wel dat Deerhunter zijn postpunkveren heeft afgeschud. Anno 2015 laat Deerhunter zich nog moeilijker rubriceren dan al het geval was. Wat dat betreft spreekt de titel van het nieuwe, 7e album boekdelen. Fading Frontiers heet de plaat, die zo rond 16 okt uit moet komen.

Vijf albums lang volgde Julia Holter de kunstroute. Dat leverde haar de waardering op van de schrijvende pers, die haar vergeleek met acts als Joanna Newsom, Kate Bush en Laurie Anderson, maar het grote publiek hield afstand. Niets in haar verleden wees er op dat Julia niet happy was met die situatie of dat ze heimelijk hunkerde naar erkenning. De verwachting was dan ook dat ze op de oude artistieke verantwoorde voet verder zou gaan. Nu willen we niet beweren dat Julia haar ziel aan de duivel heeft verkocht in ruil voor wereldlijk succes, maar het valt wel op dat haar nieuwe songs een veel groter publiek trekken dan haar oude. Feel You zou je zelfs een echte hit kunnen noemen en haar nieuwe, Sea Calls me Home kan zich ook makkelijk staande houden in een 3FM-achtige omgeving. De oude Julia is niet helemaal verdwenen. Gelukkig. Haar teksten behandelen onderwerpen waar Katie Perry zich het mooie hoofdje over zou breken en de sax solo in Sea Calls Me Home nijgt naar de avant-garde. Het is een spel van vorm en inhoud, dat Julia Holter uitstekend blijkt te beheersen.

Twee jaar geleden bracht Society twee singles uit, All That We Have Become en 14 Hours, opvallende sterke tracks met invloeden zo divers als The Beatles, Motown, trip hop en Britpop. De toekomst lachte Society, zijnde James Gilder en Bryan Lynch tegemoet. Het enige wat ze hoefden te doen was regelmatig nieuw werk laten verschijnen. Dat gebeurde helaas niet. Society verdween weer net zo snel onder de horizon, als ze was opgekomen. Naar nu blijkt om hard aan een debuutalbum te werken. Dat album is zo goed als klaar, waardoor kan worden begonnen aan een nieuw offensief. De sound van Society is niet heel erg veranderd, namen als Portishead en The Verve doemen op bij beluistering van Protocol, maar de mix is modern en met de 90’s revival in volle schwung is de voedingsbodem voor Society vruchtbaar dan ooit. Wacht dus niet te lang met het album, heren.

The Shoes is een Frans mix en remix collectief met de ambitie en het talent om ook eigen werk te produceren. Toen Pinguinradio nog KinkFM was, draaien we de track Time To Dance., een mix van indie en dance. Ook op Drifted mengen de mannen genres en wel op een manier die door puristen in beide kampen als als heiligschennis zal worden ervaren. Drifted begint met een gabber beat, heeft dan een Beach Boys achtig vocaal intermezzo alvorens de beat weer losbarst. Kitsch of Kunst? Jij mag het zeggen. Feit is dat de nieuwe single van het niet heel erg actieve The Shoes de nodige commotie gaat veroorzaken, op de dansvloer, op de radio en in de comments van menig muziekblog.

Meat Wave uit Chicago maakt punk van het radiovriendelijke soort. Ze zijn met zijn drieën, maar produceren een geluid waar menig vijfkoppige band jaloers op zal zijn. Cosmic Zoo komt van de derde release van Meat Wave, het album Delusion Moon. Cosmic Zoo gaat over mensen die hun eigen mening presenteren als een universeel feit, volgens Zanger Chris Sutter. De muziek van Meat Wave is dus niet alleen geschikt voor mosh pits en andere publieksactiviteiten, maar ook voor een goede discussie achteraf. Halverwege november kan je de band gaan zien op le Guess Who in Utrecht, maar eigenlijk is Vera in Groningen de beste biotoop in NL van Meat Wave.

Een van de grootste invloeden op The Clash was reggae, van dub tot roots reggae in menig Clash nummer klonk Jamaica door. The Lions uit L.A. leek het een goed idee om een album op te nemen met Clash covers in reggae style. Sommige songs moesten flink worden omgegooid, anderen behoefde nauwelijks aanpassing. Zoals The Magnificent Seven, een track van Sandinista. Het elfkoppige The Lions bestaat uit de crème de la crème van de L.A. reggaescene, maar het collectief streefde naar authenticiteit dus gingen ze op zoek naar een ervaringsdeskundige. Die vonden ze in de persoon van Black Shakespeare, een neef van de beroemde bassist Robbie Shakespeare, die samen met zijn maar Sly Dubar zijn stempel drukte op de Jamaicaanse scene van de jaren zeventig en tachtig. De gezamelijke inspanning heeft een prima album opgeleverd, waarvan Magnificent Dance slechts één van de aankoopargumenten is.

Ook de tweede single van het nieuwe Silversun Pickups album is er een om over naar huis te schrijven. Circadian Rhythm (Last Dance) wordt grotendeels gezongen door bassiste Nikki Monninger met assists van gitarist Brian Aubert. Silversun Pickups kennen we onderhand wel. Band uit California, opgericht in 2002, bekendste nummer Lazy Eye, vier albums op de teller en een vijfde (Better Nature) in aantocht. Maar misschien weet niet iedereen wat Circadian Rhythm is. Wij moesten het ook even opzoeken, maar Circadian Rhythm is je biologische klok. Wat we ook hebben opgezocht is of de band gaat spelen. Ja en nee. Van een tour is vooralsnog geen sprake. Wel staat Silversun Pickups eind deze maand vier avonden achter elkaar in de Masonic Lodge At Hollywood Forever, Masonic Lodge is een vrijmetselaars loge, Hollywood Forever blijkt een begraafplaats te zijn. Hmm interessant.