Misschien dat het nog dit jaar gaat lukken, anders wordt 2015 het jaar waarin Amber Run gaat doorbreken. De band uit Nottingham heeft alles mee, de songs, de sound, de ambitie. En de tijd. Doelgroep is iedereen die van ambachtelijke, opwindende, melodieuze Britse pop houdt met een vleugje folk. En wie doet dat niet? De nieuwe Half Moon Run heet Amber Run, grappen we hier op het Pinguinhoofdkantoor. Amber Run timmert aan de weg sinds december 2012. Toen studeerden de vijf muzikanten nog. Daar hebben ze nu geen tijd meer voor. Amber Run volgt het voorbeeld van veel nieuwe bands, eerst heel veel spelen dan een paar singles en EP’s uitbrengen en dan weer heel veel spelen. Een album komt later wel. De band heeft net EP 4 uitgebracht en kan nu bogen op twaalf songs, die weliswaar niet allemaal even sterk zijn, maar wel allemaal goed genoeg. Plus een paar uitblinkers, zoals Pilot, onze nieuwe IJsbreker. Pilot is de titelsong van de nieuwe EP. Het nummer vormt een tweeluik met I Found, een ballad die we voor de kerst bewaren. De videoclips vertellen samen een verhaal over een ontvoering en een ontsnapping. Het einde is open. Wordt dus vervolgd, net als onze berichtgeving over Amber Run.
Author: Flip van der Enden
Restorations
Heartland rock, zo noemen de Amerikanen de stijl van bands als Restorations. Het is muziek die barst van de gitaren, stevig is maar geen hardrock. Restorations komt uit de punkscene van Philadelphia, de stad van broederliefde. Dat punkverleden verklaart de gretigheid en de energie waarmee Separate Songs op je af komt. De track zal verschijnen op een derde album van Restorations, dat simpelweg LP3 heet. Een verschijningsdatum kunnen we helaas nog niet melden.
Bear In Heaven
Jon Philpot is de aanstichter van Bear In Heaven, waarvan onlangs album nummer vier is uit gekomen. Bleef het wat de eerste drie platen betreft bij prima recensies, maar matige verkopen het nieuwe album Time Is Over One Day Old verdiend om gehoord te worden in alle lagen van de bevolking die hun muziek graag wat diepgravender, avontuurlijker en indringender hebben. En niet vies zijn van een beetje electronica. Bear In Heaven uit Brooklyn (via Atlanta) is dus niet bear band nummer zoveel, maar een interessant clubje muzikanten dat goed bekend is met het werk van Britse synthi-poppers uit de jaren tachtig, maar niet in die tijd is blijven hangen. Op 5 oktober komen de heren hun ding doen in de Bitterzoet in A’dam. Als dat optreden ook maar een beetje in de buurt komt van hun sterke vierde album dan hoeft Jon Philpot niet langer te vrezen voor een bestaan in de periferie van de popmuziek.
Sir Sly
You Haunt Me zingt de zanger van Sir Sly op zo’n toon en met zo’n slinks melodietje dat het refrein nog dagenlang door je hoofd zal spoken. De band is zich bewust van de kracht van het liedje, want ze hebben hun debuutalbum ook You Haunt Me gedoopt. Sir Sly komt uit L.A. en bestaat uit 3 + 2 heren. 3 kernleden en 2 huurmuzikanten die mee op tournee mogen. Eerder dit jaar kwam Sir Sly in beeld kwam met de single Gold. Dat was een aangename eerste kennismaking, die gelukkig geen one hit stand blijkt te zijn. Sir Sly is niet de eerste Amerikaanse indie-synthi-band, maar zou zo maar eens de beste kunnen worden.
July Talk
We hebben July Talk een beetje geadopteerd. We zijn namelijk nog lang niet uitgeluisterd op de boy versus girl dramapop van de Canadese band. Summer Dress is net als Guns + Ammunition en Paper Girl een in een bluesrockdecor opgevoerde eenakter voor bronstige heer en femme fatale. De chemie tussen zanger Peter Dreimanis, die wederom klinkt nog steeds als het kettingrokende broertje van Tom Waits en de wulpse Leah Fay is om te snijden zo dik. July Talk was in ‘t land vorige week. Je hebt wat gemist.
Lonely The Brave
Het was volle bak, onlangs in de bovenzaal van paradis waar Lonely The Brave liet horen live minstens net zo goed te zijn als op cd/vinyl/mp3. De band stond dus duidelijk voor de laatste keer in de bovenzaal van de hoofdstedelijke rocktempel. Lonely The Brave was in ons land om ruchtbaarheid te geven aan de release van hun debuutalbum, The Day’s War met daarop Victory en nog een dozijn andere toptracks in een rockstijl die aan de goede kant van de bombast blijft. Voor wie de band uit Cambridge nog niet kent, stel je een kruising voor van Pearl Jam en The National. Maar dan Brits.
The Great Communicators
The Great Communicators is -het wordt saai- een band met wortels in de scene van het Amsterdamse conservatorium. Primus inter paris is Arend Dijkstra, die tot voor kort de podia onveilig maakte met Klopje Popje. The Great Communicators zijn een stuk minder onstuimig dan die band, maar niet minder opwindend. The Great Communicators noemen zichzelf een indie post-rock group. Laat je door dat post-rock niet van de wijs brengen. Anders dan de meeste zogenaamde post-rock bands hebben The Great Communicators wel liedjes met kop en staart. Het sextet is dit najaar veelvuldig te zien, want geselecteerd voor de Popronde. Ga dat zien is ons advies, want een betere Nederlands indie-band dan The Great Communicators schiet ons zo snel niet te binnen.
Interpol
Naar nu blijkt was Ancient Way van Interpol geen nieuwe single, maar een albumtrack die het gat moest vullen tussen All The Rage Back Home en de release van het El Pintor album. De officiële tweede single van het vijfde Interpol album is Twice As Hard, daar is namelijk een prijzige clip bij gemaakt. Ons maakt het niet veel uit wat zanger Paul Banks aan marketingtrucs bedenkt om zijn muziek aan de man te brengen. Tenminste zolang hij songs aflevert van het kaliber Twice As Hard.
Jack White
John Anthony Gilles, we kennen hem als Jack White is een van de meest prominente en productieve muzikanten van de 21ste eeuw. Als White na zijn White Stripes avontuur nooit meer een gitaar had aangeraakt dan nog was hij verzekerd geweest van een plek in de pophistorie. Maar Jack is er de man niet naar om op zijn lauweren te rusten. Sinds hij en Meg er de brui aan gaven, heeft Jack zich ledig gehouden met zijn label, Third Man Records, bijbands als Dead Weather en The Raconteurs, als duetpartner van Danger Mouse, als producer van rock ‘n’ roll legende Wanda Jackson, als acteur (alhoewel hij meestal zich zelf speelt), als filantroop en nog veel meer. Tussen de bedrijven door heeft hij ook nog eens twee soloalbums gemaakt, waarvan de laatste Lazaretto tot de beste albums van 2014 mag worden gerekend. Van dat album is een nieuwe single verschenen, die wat ons betreft een van de hoogtepunten is in het tock al niet misselijke oeuvre van Jack White.
Ariel Pink
Ariel Pink, ditmaal zonder zijn Haunted Graffiti heeft een nieuwe plaat gemaakt, zijn tiende alweer. Toen Pink, Rosenberg is zijn echte naam debuteerde in 2002 stond de Amerikaan vrijwel alleen in zijn liefde voor psychedelica en experimentele pop. Nu mogen we stellen dat hij zijn tijd toen ver vooruit was. Put Your Number In My Phone is Ariel Pink zoals we hem kennen en zoals we hem willen horen. Er is echter één groot verschil met de oudere platen, de fi is tegenwoordig flink hi. Het is niet zo dat Pink vroeger geen aandacht had voor geluidskwaliteit, hij had er geen tijd voor. Ariel Pink was gewoon te productief om alle songs, die aan zijn brein ontsproten netjes op te nemen. Zijn backcatalogus beslaat meer dan 500 songs! Nu lijkt Ariel beter in staat zijn creativiteit te kanaliseren en heeft ook het opnameproces zijn aandacht. Dat is een goede ontwikkeling.