Author: Flip van der Enden

The Bronx is een punkband uit L.A. die sinds 2002 actief is aan het platenfront. In 2007 kondigde de band twee albums aan, een met de van hen bekende hard core punk en een geïnspireerd door de muziek van hun Mexicaanse buren, de mariachi. En zo gaat het altijd, niet het punk album maar de plaat met trompetten sloeg aan. Dus verschijnt een dezer dagen een nieuwe, derde album van Mariachi El Bronx. De aankondiging ging vergezeld met een gratis download van New Beat, een track die precies doet wat hij moet doen, de eetlust opwekken en je laten verlangen naar meer. Mariachi. Caramba!

nog geen video

Tony Allen is een legende van het nog levende soort. De nu 74 jarige drummer is samen met zijn voormalige werkgever Fela Kuti verantwoordelijk voor de uitvinding en verspreiding van de Afro-beat. Zonder de in Lagos, Nigeria geboren drummer Nigeriaan geen Jungle By Night zeg maar. Allen wordt beschouwd als een van de beste drummers ter wereld, volgens Brian Eno zelfs de allerbeste. De drummer heeft meer beroemde fans, maar niemand zo fanatiek als Damon Albarn, die Allen eerst strikte voor zijn The Good, The Bad and The Ugly project en later samen met Flea en Tony Allen de Afro-beat band Rocket Juice & The Moon heeft opgericht. Nu tekent de oud Blur voorman voor de vocals en de productie van een gloednieuwe single van de legendarische drummer. Go Back wordt binnenkort gevolgd door een volledig album met de titel Film Of Life.

Allah-Las specialisten in surfpop sinds 2008. Tenminste dat was het jaar van oprichting, op het platenfront is het kwartet uit LA actief vanaf 2011. Een jaar later braken ze door met de single Tell me (What Is On Your Mind) en het bijbehorende debuutalbum. De opvolger, Worship The Sun ligt sinds vorige week op je te wachten. Daarvan hebben wij Buffalo Nickel geselecteerd als liedje dat de lading van het album het beste dekt. Op Buffalo Nickel klink Allah-Las klinkt zoals The Velvet Underground geklonken zou hebben als die band uit sunny LA was gekomen in plaats van uit somber New York. Album nummer twee van Allah-Las is net als het debuut geproduceerd door retro-specialist Nick Waterhouse.

Toen Lou Reed werd gevraagd de sound te omschrijven van The Velvet Underground zei hij na enig nadenken ‘like Cymbals Eat Guitars’. Prima bandnaam moet Joe D’Agostino hebben gedacht. Hij begon met Cymbals Eat Guitars in 2007. Van het oorspronkelijke kwartet is nu alleen de oprichter nog over. Cymbals Eat Guitars mark 2 komt een dezer dagen met een derde album, LOSE, in hoofdletters. De track, die aan de release vooraf gaat is een intrigerend werkje. Alleen de lengte al geeft aan dat de band zich weinig aantrekt van conventies en tradities. Laramie klokt ruim 8 minuten. De eerste helft is sfeervol en toegankelijk, doet met zijn falsetzang zelfs een beetje aan Prince denken. Part 2 is een minder toegankelijk, maar zeker ook bijzonder. Gelukkig heeft de band zelf een single-edit gemaakt, zodat we ons niet schuldig hoeven te voelen als we alleen maar de eerste helft draaien.

En toen stonden er drie nieuwe nummers van Alt-J op onze playlist. Hunger Of The Pine, Left Hand Free en nu dus ook Every Other Freckle. Alle drie best wel anders, alle drie heel erg goed. Dat zit dus wel snor met cd twee van Alt-J, dat voor de niet onaanzienlijke taak staat om het succes van hun debuut uit 2012 te evenaren en liefst te overtreffen. Live wilden de indie-rockers uit Leeds wel eens een beetje wankel zijn, maar inmiddels zullen ze voldoende ervaring hebben om ook op de bühne te boeien. Aan het repertoire ligt het niet. De test vindt op 5 februari 2015 plaats wanneer de band de HMH aan zal doen.

Dark Horses maakt duistere rock in een stijl die het midden houdt tussen gotische postpunk van Siouxie and the Banshees en de duistere shoegaze van Mazzy Star. Domina van de in lederen jacks getooide bende is Lisa Elle. De band komt uit Brighton en mag zich verheugen in de belangstelling van zowel Noel Gallagher als Iggy Pop. De eerste vroeg hen als special guest op zijn jaarlijkse goede doel gala, met de tweede werkten ze samen aan een Doors-cover project. Live On Hunger is terug te vinden op Hail Lucid State, het tweede album van Dark Horses.

Bijzonder toch hoe onopvallende albumtracks plotseling bijzonder blijken te zijn als je ze los hoort tussen andere tracks door op de radio. Point in case You Already Know van Arcade Fire. Doorgaans vinden we twee drie singles van een album wel genoeg, maar deze nieuwe van Arcade Fire kunnen we er goed bij hebben. Vandaar.

Johnny Pierce en Jacob Graham waren 11 en 12 toen ze elkaar tegenkwamen op een Bijbelkamp. Een paar jaar later waren ze van god los en startten ze een band. Na een aantal mutaties begonnen ze in 2008 onder de naam The Drums op te treden en dat doen ze nog steeds. Ze hadden de pech om in 2009 door de BBC te worden getipt als een van de acts die het geluid van 2010 zouden gaan bepalen. Dat was nog net even te vroeg. Inmiddels zijn we vier jaar verder en staat er een derde album op het punt van verschijnen. De eerste single van dat album, dat Encyclopedia gaat heten is veelbelovend met zijn elektronische ondergrond, rafelige gitaarlicks en dubbele leadzang. Conclusie, The Drums zijn er dit keer wel klaar voor.

De meeste platen op onze playlists is voer voor pinguïns, nummers waarvan we zeker weten dat jullie ze tof vinden.Maar, soms ontdekken we een song of artiest, die misschien net even buiten de biotoop valt, maar die we toch zo bijzonder vinden dat we hem op zijn minst een paar keer willen laten horen. Benjamin Clementine is zo’n artiest. Hij is een Engelse zanger-pianist van Ghanese afkomst. Zijn hoorbare invloeden zijn Nina Simone en Antony Haggert, niet de eerste de besten en ook niet de makkelijksten. Het schijnt dat Benjamin live net zo grillig kan zijn als Nina Simone met net zo weinig geduld voor babbelaars tijdens zijn concert als de legendarische diva. Daar staat tegenover dat Clementine een stem heeft die het voorlezen van een telefoonboek tot een bijzonder evenement maakt en meer charisma dan gezond is voor een gewone sterveling. Luister en huiver. Of niet.