Author: Flip van der Enden

Eindelijk! Op 31 oktober verschijnt het nieuwe album van Damien Rice. Acht jaar hebben we er op moeten wachten, een eeuwigheid in de popmuziek. The Beatles hebben hun complete repertoire in zeven jaar uitgebracht. Maar laten we niet zeuren. My Favorite Faded Fantasy, de titeltrack van de langspeler, die vooruit is gestuurd valt helemaal niet tegen. Het nummer begint in vertrouwde stijl, een ballad door Damien met zo’n hoge stem gezongen dat je eerst denkt een zangeres te horen. Na twee en halve minuut komen er een koor en orkest bij, na drie minuten gaat het tempo iets omhoog, dan neem Damien weer wat gas terug om na 5 minuten een crescendo in te zetten. Na iets meer dan zes minuten is de track voorbij en zet je hem opnieuw op. En dan is hij nog mooier dan de eerste keer. Kortom het is het wachten waard geweest.

Real Lies is een verse Britse band, die het onontgonnen gebied verkent dat braak ligt tussen de dance-rock van Kasabian en de Brit-hop van The Streets. Of Happy Mondays en Pet Shop Boys. De oogst tot nu toe is drie singles. Een album in aantocht. Real Lies, een trio komt uit Londen via Cambridge. De leden stellen zich voor als Kev, Tom en Pat. Achternamen doen ze liever niet aan. Het kan zijn dat Real Lies een vooral een Brits fenomeen zal blijken en blijven, maar als ze live kunnen waarmaken wat ze in de studio doen dat zullen er geen grenzen zijn aan hun bereik. Calling London Calling!

Bij sommigen soloplaten vraag je je af waarom een bandlid zo nodig in zijn uppie aan de slag wilde, want de sound verschilt nauwelijks van die van zijn/haar band. Dus niet bij Julian Casablancas. Als je op basis van de muziek zou moeten raden uit welke band hij komt, zou je geneigd zijn Nine Inch Nails te denken en niet The Strokes. Julian heeft binnen korte tijd twee tracks van zijn nieuwe album/project laten lekken, een bijzonder sfeervolle en intrigerend nummer met de titel Human Sadness dat vanwege zijn complexiteit en lengte van bijna 11 minuten niet echt geschikt is voor de radio, en Where No Eagles Fly dat dat wel is. De buitenbandse activiteit van de zanger is geen soloproject, maar een bandonderneming. Naam van de nieuwe band is The Voidz. Het album heet Tyranny en ligt op 23 september in de digitale en fysieke winkels.

Eveline is de debuutsingle van Alumna, de nom de plume van de Haagse multi-instrumentaliste en perfectioniste Diede Oosterveen. Het is een prettig wegluisterende semi-elektronische poptrack met een melancholiek aroma en smaakt naar meer. Dat komt dus goed uit, want er is een album zo goed als klaar voor release. Dat album heeft Alumna geproduceerd samen met JJJ Sielcken, een naam die fans van Jett Rebel en Lucas Hamming bekend zal voorkomen. En die van de band Aestrid, waarvan JJJ actief lid is. Terug naar Alumna. Ze was geselecteerd voor de Popronde en doorgedrongen tot selectie van zowel de Amsterdams Popprijs als de Grote Prijs maar moest vanwege pech en personele problemen verstek laten gaan. Gelukkig is afstel is geen uitstel en gaan we nog veel van Alumna horen.

Zowel bandnaam als de titel van hun single doen een politieke agendavermoeden. Dat klopt dus. Het zou ook verbazen als het niet zo zou zijn. Drummer en mede oprichter van het trio is namelijk Brad Wilk, hij van Rage Against The Machine. Zijn kameraad Tom Morello is fan, hij noemt The Last Internationale een van de beste bands van de nieuwe generatie rebel rockers. De band komt uit NYC, maar vermeldt op Facebook ‘Police State USA’ als woon en verblijf plaats.
Naast Brad Wilk wordt het trio gecompleteerd door bassiste-zangeres Delila Paz en gitarist Edgey Pires. Life, Liberty and the Pursuit of Indian Blood is het eerste nummer van het eerste album van The Last Internationale. Dat er nog velen mogen volgen.

Powerpop is een term die een beetje in onbruik is geraakt. Het is de naam waarmee muziek werd aangeduid in de jaren tachtig die te melodieus was voor punk maar te punky voor pop. Typische powerpopbands zijn The Cars en Cheap Trick. Broncho uit Oklahoma maakt pure powerpop, enthousiaste en enthousiasmerende liedjes met lekker veel gitaar en meebrul refreintjes. Was het debuutalbum om financiele redenen nog een lo-fi album, de opvolger rockt helder je speakers uit. Class Historian is de prelude voor het nieuwe album, dat de intrigerende titel, Just Enough Hip To Be A Woman heeft meegekregen. Kortom, zoals de Engels taligen zeggen, a band to watch.

Na vier hitjes dachten we wel klaar te zijn met Glass Animals. Maar, de nieuwe single van de Britse elektro-poppers is misschien wel hun beste tot nu toe. Glass Animals is een band van weinig woorden, letterlijk. Al hun singles hebben slecht één woord als titel, Gooey, Pools, Psylla en nu is daar dus Hazey bij gekomen. Allemaal te vinden op het debuutalbum, Zaba. Op 25 november staat Glas Animals in de Melkweg, gaat dat zien want ook op de bühne is Glass Animals in één woord top.

De clip van Way To Be Loved van TOPS heeft in korte tijd opvallend veel views getrokken op Youtube. Dan kan komen omdat halverwege Mac De Marco zijn edele delen toont aan de camera. Een tweede mogelijkheid is dat de bevallige zangeres van de band veel kijkers trekt. Of gewoon dat men het een leuk liedje vind. Waarschijnlijk is het een combinatie van alle drie. Voor ons radiomannetjes is de audio het belangrijkst en daar mankeert weinig aan. TOPS is een kwartet uit Montreal bestaande uit twee meisjes en twee jongens. Ze timmeren aan de weg sinds 2011 en hebben net een tweede album uit. De band maakt klassieke pop met een punky sausje. TOPS is een vrij grote naam in de Canadese indie-scene, net als Mac Demarco, die de band dus zo hoog heeft zitten dat hij voor ze uit de kleren gaat. Als is het maar gedeeltelijk. Dat lijkt ons een aanbeveling.

Cigarette Daydream komt van het meest recente album van Cage The Elephant, Melaphobia. Dat is geen woord dat de band zelf heeft verzonnen, maar de wetenschappelijk term voor angst voor muziek. Je zal het maar hebben. Dan zal je er nooit achterkomen dat Cage The Elephant al acht jaar garant staat voor hoge school indie-rock van Amerikaanse snit. Cigarette Daydream is een ballad met een bite en voor de statistici onder ons, single nummer vier van album nummer drie.