Graag willen we je voorstellen aan Modern Baseball uit Philadelphia. Voor ons is het een nieuwe naam, in de VS hebben ze al een flinke following opgebouwd. De kern van de band wordt gevormd door Brendan Lukens en Jake Ewald, twee songwriters die ontdekten dat ze samen sterker zijn dan solo. Met een paar soortgenoten begonnen ze Modern Baseball, dat net een tweede album uit heeft vol puntige, energieke, vaak meerstemmig gezongen punksongs met indie-afdronk. Denk Weezer, denk Pavement. Kan zijn dat de band net even te Amerikaans is voor Europees succes, maar songs als Your Graduation zijn te goed om ongehoord te laten.
Author: Flip van der Enden
The Antlers
Nieuwe stemmige single van oude stemmige band. Nou ja band. Het draait allemaal om Peter Silberman. Zijn eerste twee albums schreef, speelde en produceerde de New Yorker helemaal zelf. Om de songs naar behoren live uit te kunnen voeren, formeerde hij een band. Spelen met anderen muzikanten beviel Silberman zo goed, dat hij ze nooit meer heeft laten gaan. Inmiddels zijn we beland in het achtste jaar van het bestaan van The Antlers en bij de release van het vijfde album. Familiars is de titel van de plaat, die word uitgebracht door Anti Records (Nick Cave/Tom Waits/Wilco). Op 3 oktober staan The Antlers in de Paradiso, grote zaal.
Fear of Men
De naam alleen al geeft aan dat Fear of Men geen consumptie pop maakt. Descent klinkt op het eerste gehoor best luchtig, heldere dreampop met meisjeszang, maar gaat over de angst lief te hebben. Zangeres Jessica Weiss lijkt tot nu toe weinig goede ervaringen te hebben gehad met het vinden van een partner. De eerste single van Fear of Men verscheen op een label met de naam Sex Is Disgusting. Jessica en haar twee begeleiders komen uit het Britse Brighton. Haar band is een uitvloeisel van een beeldend kunstproject, waarvoor muziek nodig was. Dat was in 2011. Descent komt van de eerste langspeler van het trio, Loom waarop ook de vorige single, Luna staat. Op 26 juni staat Fear Of Men samen met The Pains Of Being Pure At Heart in de Bitterzoet in Amsterdam.
Band of Skulls
De Hoochie Coochie is een schunnige dans -met een hoofdrol voor de vrouwenbuik- die erg populair was en dus verboden in de VS tegen het einde van de 19e eeuw. Het woord coochie is al ouder, is slang voor de vagina. Een en ander inspireerde bluesmeester Willie Dixon tot het schrijven van Hoochie Coochie Man, wat een hit werd in de versie van Muddy Waters. Dat nummer vormde weer de inspiratie voor de nieuwe single van Band Of Skulls. Denken we. Van het Himalaya album.
Racing Glaciers
Dit wordt er zo eentje van ‘deze hoorde je het eerst op Pinguinradio’. Wij voorspellen gouden bergen voor Racing Lights. Een half jaar geleden stuitten we op het nummer Moths van de Noord Engelsen. Dat zijn we toen gaan draaien gewoon omdat we het een goed nummer vonden. We bleken in de minderheid. Maar Racing Lights is er een voor de massa. Nou ja massa, voor iedereen die van eigentijdse, maar traditiebewuste Britpop houdt. En dat zijn er heel wat. Het zou ons niet verbazen als er binnenkort stemmen opgaan die Racing Lights de nieuwe Coldplay noemen, zeker nu Chris Martin zijn ziel aan Avicii heeft verkocht. We gaan het meemaken. Mocht je Racing Glaciers nou volgend jaar tegenkomen op Pinkpop of Lowlands, weet dan dat de victorie bij Pinguinradio begonnen is.
The Orwells
Volgens sommigen recensenten is het album van The Orwells minder goed dan hun optredens. Dat moeten dan echt geweldige shows zijn, want er is weinig mis met album numero 2 van de band uit de buurt van Chicago. Disgraceland laat een retestrakke band horen, die niet bang is om af en toe uit de bocht te schieten. De eerste single van het tweede album, Who Needs You hebben we tot IJsbreker gebombardeerd, als Dirty Sheets eerder was geweest hadden we dat met dit nummer gedaan. Het soort rock’n’ rol dat The Orwells beoefent is inderdaad live muziek bij uitstek. Daarom is het jammer dat de band op geen een van onze festivals te zien zal zijn. Wel staan ze op 25 augustus in de Bitterzoet dat waarschijnlijk veel te klein zal blijken al is het maar om de ruimte te geven aan de capriolen van zanger Mario Cuomo.
Lee Bains III & The Glory Fires
In de jaren tachtig was er kort sprake van een genre dat country-punk werd genoemd. De bekendste band in die stijl was Jason & The Scorchers. Country punk verdween misschien nog wel sneller dan het was opgekomen, maar-blijkt nu- is nooit helemaal van de aardbodem verdwenen. In de persoon van Lee Bains de derde heeft countrypunk een nieuwe jonge en onverschrokken vertolker. Lee rockt er op los alsof elke dag zijn laatste kan zijn. Zijn southern rock ruikt naar moonshine whiskey en zelf geteelde weed. De man en zijn muzikanten komen uit Alabama, een staat waarvan een groot deel van de bevolking denkt dat ze de Amerikaanse burgeroorlog heeft gewonnen. Geen spoor van dit misplaatste chauvinisme in de teksten van Lee Bains III & The Glory Fires. Integendeel voor Amerikaanse begrippen zijn Lee en zijn mannen een vuig stel linkse rockers, meer Neil Young dan Lynyrd Skynyrd zeg maar. Mentaal dan, muzikaal klinkt de band meer als Lynyrd Skynyrd in overdrive.
Anna Calvi & David Byrne
David Byrne mag graag samenwerken met vrouwen. Een van zijn beste post Talking Heads albums is een conceptalbum over Imelda Marcus waarop vrijwel alle tracks worden gezongen door dames van Tori Amos tot en met de hier zwaar ondergewaardeerde Franse chanteuse Camille. En ook St Vincent met wie hij een album maakte en op wereldtournee ging. Nu heeft Byrne zich laten verleiden door Anna Calvi, een artieste die door Byrne kompaan Brian Eno ‘the best thing since Patti Smith’ is uitgeroepen. De Engelse Anna heeft twee albums uit, daar komt binnenkort een EP bij. Daarvan is het stemmige Strange Weather het titelnummer.
Big Deal – Always Boys
Big Deal kennen we van de topsingle In Your Car. Helaas is de band nog niet in staat gebleken dat werkje te overtreffen, maar Always Boy komt aardig in de buurt. De track staat niet op het laatste album van het Londense duo. Big Deal is Alice Costelloe (zang en gitaar) en Kacey Underwood (idem). Live krijgen ze versterking van een ritmesectie. Maar dat gaan we voorlopig niet meemaken, want optredens zijn schaars, waarschijnlijk wordt er hard gewerkt aan een nieuw album.Nog geen video.
Merchandise
Merchandise is zo’n band die al een tijdje op het punt staat om van onder naar bovengrond te promoveren. Zou zo maar kunnen dat Little Killer het nummer is dat de band het nodige zetje geeft.
Merchandise uit zonnig Florida maakt muziek die zijn oorsprong vindt in het sombere Manchester van de jaren tachtig en negentig. Duister dus en ondanks een zeker gevoel voor humor best serieus. Wat zeker zal helpen in de poging opgenomen te worden in de vaart der indie-bands is het feit dat het nieuwe album van Merchandise uit gaat komen op het befaamde 4AD label. Titel is After The End, releasedatum 25 augustus. Vreemd en ook wel jammer dat de band vorige week al optrad in de Paradiso. Hopelijk komen ze eind dit jaar weer terug.