Author: Flip van der Enden

quickly, quickly – Enything

Graham Jonson alias quickly, quickly komt van ver. Hij begon als tiener op Soundcloud en maakte naam met jazzy instrumentals en lo-fi hip hop tracks.

Bijna tien jaar later produceert hij een intrigerend soort popmuziek dat in de verte wel aan Beck doet denken. Nieuwe single Enything (sic) is een gelaagde en smaakvolle song vol onverwachte wendingen, knappe koortjes en een arsenaal aan gekke geluidjes. Jonson, die werkt vanuit Portland, Oregon is een producer-artiest die duidelijk meer in sounds denkt dan in tekst of melodie. Als quickly, quickly heeft hij nogal wat uitgebracht sinds 2016, maar als zeg maar ‘indie zanger’ is hij pas aan zijn tweede album toe.

Grandmas House – Slaughterhouse 

Vrouwenkwartet Grandmas House uit Bristol ontwikkelt zich razendsnel. Op oudere singles klinkt de band (trio toen nog) als een stel punky rauwdouwers dat het vooral moest hebben van hun agressieve attitude.

Op nieuwe single Slaughterhouse horen we een band die haar emoties weet te doseren en kanaliseren in een gestroomlijnde song. Dit met behoud van de oude energie. Poëtisch zijn ze ook. De tekst van Slaughterhouse is geïnspireerd door strofe uit een gedicht van de Amerikaanse dichter Richard Siken. Die luidt, ‘I’ll Be Your Slaughterhouse, Your Killing Floor, Your Morgue and Final Resting’. Ietwat morbide inderdaad, maar dat heb je met (voormalige) punks. Grandmas House is zeer geschikt om niet te zeggen een must voor fans van bands als Porridge Radio, HotWax en Lambrini Girls.

Nieuwe EP, Anything For You volgt op 11 april.

Nagasaki Swim – The Next Moment

Binnenkort verschijnt het derde album van Nagasaki Swim, een band uit Rotterdam met als muzikaal middelpunt zanger-componist Jasper Boogaard.

Attentie-track, The Next Moment begint spannend en duister, een beetje Lou Reed achtig zelfs, maar de hoge stem van Boogaard en een folky piano zorgen voor verlichting. Dat derde album van Nagasaki Swim gaat The View From Up Here heten en komt op 7 maart uit bij Excelsior.

Anneke van Giersbergen – One More Nanosecond

Wie hoopte op een terugkeer van Anneke van Giersbergen naar haar ruigere rock-roots zal misschien even teleurgesteld zijn.

Wie gewoon van muziek houdt, wacht een geweldige nieuwe single. Zo’n nummer dat je niet anders kan dan een paar keer achter elkaar draaien om zeker te weten dat je niet gek bent. La van Giersbergen heeft dus echt een droom van een single afgeleverd. One More Nanosecond is een door de diva zelf geschreven en geproduceerd levenslustig lijflied met een vleugje (latere) Abba en een heleboel eigentijdse Anneke.

En voor de rockers onder u.  Er is enige soelaas in de grommende gitaren die af en toe opduiken in het verder voornamelijk akoestische nummer. EP is in de maak, toernee in aantocht.

Momma – I Want You (Fever)

De vorige single van Momma, Ohio All The Time, een oud IJsbreker nog wel, was geen succes. Tenminste niet bij ons.

We denken dat de band met I Want You (Fever) hier wel goede zaken kan doen. Ondertitel (Fever) is waarschijnlijk bedoeld om duidelijk te maken dat het hier niet gaat om een cover van de gelijknamige Beatles song (of die van Bob Dylan) maar om een eigen compositie van de twee meiden van Momma, Etta Friedman en Allegra Weingarten. I Want You (Fever) is hip en actueel in die zin dat we zachte vrouwen stemmen horen in een bed van stevige gitaren. Wat I Want You (Fever) boven het maaiveld doet uitstijgen is de fraaie klank van het geheel en een refrein dat langer blijft hangen dan gebruikelijk. 

Afterpartees – Higher Places

Afterpartees uit het Limburgse Horst heeft al zo’n veertien jaar op de teller staan. Nieuwe single Higher Places klinkt eerder als het werk van een stel gretige jonge honden dan dat van een veteranenclub. De liefde voor de muziek spat er vanaf en laat de luisteraar beseffen dat rozen misschien wel verwelken en schepen vergaan, maar dat Afterpartees waarschijnlijk wel altijd zal blijven bestaan. Het Britpopperige Higher Places is de titeltrack van een nieuwe EP die nog geen releasedatum heeft.

Mood Bored – Wet Faces & Ugly

Wet Faces & Ugly, de nieuwe single van Mood Bored is als een veenbrand. Hij begint traag en ondergronds, maar ontwikkelt al ras zich tot een vuurzee die nog maar nauwelijks te blussen is.

Met deze misschien wat vergezochte metafoor willen we alleen maar aangeven dat ook de nieuwste single van de alumni van de Tilburger Rock Academie er weer wezen mag. Dat is drie rake singles op rij (zes eigenlijk). Veel aandacht gaat momenteel naar Hiqpy en zeker niet onterecht, maar als het gaat om Nederlandse shoegaze met een female touch mag Mood Bored zeker niet worden vergeten.

Nieuwe EP: Too Much 28/2

Shows: 2/3 Paradiso, Amsterdam.14/3 Mezz, Breda. 29/3 V11, Rotterdam.

Wishy – Fly

Wishy zou je moeten kennen van vorige singles waaronder de -1 GM hit tevens oud IJsbreker Sick Sweet.

De band uit Indiana heeft met Kevin Kauter en Nina Pitchkite twee singer-songwriters in huis. Tot nu toe hadden we een lichte voorkeur voor de songs van Kevin, maar met nieuwe single Fly maakt Nina een uitstekende beurt. Haar songs zijn anders dan die van Kevin, maar ook weer niet zo dat er sprake is van twee verschillende bands. Wat Wishy Wishy zo bijzonder maakt is  het losse en toch strakke samenspel van de vijf muzikanten. Ze zijn misschien nog niet zover dat ze zelfs de gebruiksaanwijzing van een Ikea-kast overtuigend kunnen brengen, maar al wel een heel eind op weg.

Greer – Had Enough

Greer tekende vijf jaar geleden bij luxe punklabel Epitaph dat een paar sterke singles en tweetal even goed EP’s uitbracht, maar nog geen album.

Hopelijk gaat dat dit jaar wel gebeuren. De nieuwe single van de band uit Orange County, California, Had Enough smaakt namelijk naar meer, meer, meer. Het opbeurende Had Enough heeft een opvallende oorsprong en een bijzonder onderwerp. Inspiratie haalde de band bij The Eagles, bij het nummer Chug All Night om precies te zijn. En ze zingen over de stress van een huisdier bij de eerste ontmoeting met de nieuwe eigenaar. Producer van gitaarvolle Had Enough is de van zijn werk met o.a. Beck, Elliott Smith en Kurt Vile bekende Rob Schnapf. Over dat nieuwe album is overigens nog niks bekend.

Sam Fender – Arm’s Length

Sam is Sam op nieuwe single Arm’s Length, de derde alweer van zijn binnenkort te verschijnen langspeler People Watching.

Ook Arm’s Length is weer een productie van het team waarin naast Sam en band ook Adam ‘The war On Drugs’ Granduciel deel van uitmaakt. Met Sam is Sam bedoelen we natuurlijk dat Arm’s Length weer een typisch Sam Fender nummer is; een met gitaren doorspekte mid tempo rocksong naar Amerikaans (lees Bruce Springsteen) model. De tekst is voornamelijk herhaling (Do You Have To Know Me?) wat het oorwurmkarakter van de song aanmerkelijk versterkt.