Author: Flip van der Enden

No Joke van Boxed In hebben we gratis van internet geplukt (de link staat op Youtube). No Joke begint als een ouderwetse housetrack, maar ontwikkelt zich als een sterk popliedje, met dance-instrumentarium. LCD Soundsystem zou wel eens het voorbeeld kunnen zijn geweest. De maker is Oli Bayston, een man die zich het liefst op houdt op het raakvlak van EDM en POP. Voordat hij besloot om zelf maar eens voor het voetlicht te gaan treden verleende Oli hand en spandiensten aan o.a. 2 Bears en Joe Goddard. Oli/Boxed In heeft net een deal getekend bij een leuk label, nieuw werk zal hij dus niet meer zo snel gratis weggeven. Een album is in de maak.

Tennis is een duo, een stelletje eigenlijk want Patrick Riley en Alaina Moore zijn getrouwd. Ze komen uit Denver en maken vrolijke pop met een melancholieke ondertoon. Dat doen ze sinds 2010. Het duo met drummer James Barone heeft zich de afgelopen jaren drie slagen in de rondte gespeeld. In de V.S. maar ook hier en in Rusland. Patrick en Alaina en James zijn alweer toe aan hun derde album. Dat gaat verschijnen op het label van Ben Lovett van Mumford & co. Wanneer weten we niet, maar waarschijnlijk nog voor de zomer.

Een waarschuwing. Als je -net als wij- Memory van Jackson and the Computerband een bijzonder plaatje vind, betekent dat niet dat je de andere nummers op zijn album, Glow ook zal trekken. Memory is nogal een vreemde eend in die bijt, het enige gewone popnummer. Nou ja gewoon. De rest is wat kenners IDM noemen, intelligent dance music. Jackson is Jackson Fourgeaud uit Parijs. Hij maakt platen voor het respectabele Britse dance label Warp. Zijn debuut verscheen in 2005, Glow is van vorig jaar. Jackson is dus gespecialiseerd in piep knorrige electro, hij is een meester met samplers en andere apparaten waar muziek in zit, zingen daarentegen is niet zijn forte. Daar heeft hij anderen voor, zoals Anna Jean, die Memory mag zingen en met haar hijgerige vocalen perfect aansluit bij de oude Franse zuchtmeisjes traditie.

Onze samenwerking met Concerto, het platenpaleis van Amsterdam begint al meteen vruchten af te werpen. Van hen kregen we de tip, ‘luister eens naar Benjamin Booker’. Gedaan dus en uit het feit dat Benjamin op onze playlist prijkt, mag je afleiden dat we het enthousiasme van de collega’s delen. Benjamin Booker is een jonge zanger/gitarist uit New Orleans. Hij maakt stevig rockende gitaarmuziek, waarin zo’n zestig jaar elektrische gitaargeschiedenis in doorklinkt. Op zijn Facebook noemt Benjamin zowel de legendarische delta bluesman Blind Willie Johnson en de nauwelijks minder legendarische Britse glamrocker Marc Bolan (T. Rex) als bronnen van lering en vermaak. De inkt op de platendeal van Benjamin is nog nat, dus een album is er nog niet. Wel deze sterke single.

Voor wie ze nog niet kent, Paceshifters is een volbloed rock ‘n rock trio uit het Overijsselse Wijhe. De band is al een jaar of vijf actief, maar lijkt nu toch echt zijn draai gevonden te hebben. Na een zware maar leerzame stage als warming up van bands als Deep Purple en Monster Magnet is Paceshifters nu klaar om zelf top of the bill te worden. De nieuwe fase in het bestaan van Paceshifters begon vorig jaar met de komst van drummer Jesper Albers. Hij is de juiste man op de juiste plaats en de enige die de gebroeders Dokman bij en in toom kan houden. 2014 begon met het tekenen van een nieuwe platendeal en krijgt een prima vervolg met shows op Paas en Pinkpop. In augustus komt het nieuwe album, dat als de single Drone ook maar enige indicatie is een monsterplaat gaat worden.

Misschien om dat de verwachtingen te hoog waren gespannen viel het tweede album van Warpaint een beetje tegen. Op het eerste gehoor dan. Langere blootstelling aan de nieuwe langspeler van de Californische meidenband in combinatie met hun prima optredens heeft geresulteerd in een herwaardering van de plaat. Anders gezegd we hebben ons vergist. Warpaint heeft geen officiële nieuwe single uitgebracht, maar wel een video gemaakt bij twee van de album tracks, het springerige Disco/Very en het meer relaxte Keep It Healthy. Die laatste komt prima in onze kraam van pas.

Howling Bells wordt aangevoerd door een dame die zich volgens sommigen ‘the sexiest woman in rock’ mag noemen. Juanita Stein is haar naam. Er zit nog een Stein in de band, Joel de broer van Juanita. Samen zijn ze de harde kern van de band die tien jaar geleden werd opgericht in Sydney. Howling Bells heeft echter meer fans in de U.K. dan down under, dus hebben ze hun basis verlegd van Australië naar Londen. Het kwartet maakt no-nonsense indie rock. De oogst van tien jaar hard werken is vier albums, dat is inclusief de plaat die in juni verschijnen gaat, Heartstrings. Op dat door Alan Moulder (Jesus & Mary Chain/Vacines/Placebo) geproduceerde album staat Slowburn en nog negen andere nummers.

Herkenbaar maar toch anders. Begon Jungle By Night nog maar een paar jaar geleden als een Hollandse dependance van Fela Kuti clan, op Attila klinken de Amsterdammers als een futuristische funkmachine. De blazers zijn gebleven en de percussie domineert nog steeds, maar het retro-sausje is er af. Het lijkt misschien een gok om zo maar een succesformule overboord te zetten, maar wat er voor in de plaats is gekomen is minstens zo opwindend en veel langer houdbaar
Eind deze maand verschijnt het nieuwe album van Jungle By Night, The Hunt. Daarna gaat de band weer op (wereld)toernee.